Να που ήρθε η ώρα να ξαναζήσουμε λίγες στιγμές αδρεναλίνης με την δεύτερη συνεχόμενη γενιά υπερσυμπιεσμένων Civic Type-R.
Ενώ όλα έδειχναν μία κάποια επανάληψη, ως είθισται στις κατηγορίες αυτές, αφού η οποία σημαντική βελτίωση κοστίζει αλλά και θέτει σε κίνδυνο τα όσα κατέκτησε η προηγούμενη γενιά, το νέο Honda Type-R καταφέρνει μονομιάς να ξεπεράσει εαυτό όχι σε έναν ή δυο τομείς αλλά σε όλους!
Φυσικά δεν είμαι εδώ για να σας διαλευκάνω το “έγκλημα” αν χωράει περισσότερα θύματα στο port-baggage αλλά δεν θα σας στερήσω αυτήν την γνώση. Χώροι, άνεση κι ασφάλεια έχουν βελτιωθεί, αν όχι δραματικά, αρκετά σημαντικά, με την πρόσθεση δε διαφόρων βοηθητικών υποσυστημάτων ασφάλειας οδήγησης, όπως αρμόζει στα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα. Συστήματα όπως η ενεργή παραμετροποίηση κινητήρα-κιβωτίου-ανάρτησης, μέσω κομβίου δίπλα στον λεβιέ ταχυτήτων, προσφέρουν μία καλύτερη έκφραση του πολύπλευρου χαρακτήρα επιδόσεων “καθημερινής χρήσης”. Η επιλογή «R» αγριεύει τα δρώμενα ικανοποιητικά αλλά και σε πιο χαλαρές περιστάσεις το αμάξι δείχνει ευγενικό με την «comfort». Προστατεύοντας την μέση σας, το αυτιά και το κεφάλι σας ώστε να μπορείτε να αντιμετωπίζετε μία αστική τρέλα κίνησης με Ιαπωνικό τρόπο Ζεν. Βέβαια όχι για πολύ ώρα αφού η επιλογή “Sport” είναι πολύ ερεθιστική! Η όλη αίσθηση του να είσαι οδηγός του Type-R είναι Ζεν με την έννοια του ότι ξεχνάς τον περίγυρο, όχι όπως σε μία λιμουζίνα, αλλά σε μία κατάσταση gamer που δεν ακούει ούτε και νιώθει τίποτα πέρα από τα οπτικοακουστικά ερεθίσματα του «παιχνιδιού» του. Σε απορροφάει!
Στην “σκληροπυρηνική” ρύθμιση «R» το αμάξι αποδίδει πιο στρωτά από την περασμένη FK2 γενιά, όντας πιο σταθερό σε απόδοση και πάτημα, με αποτέλεσμα τους εντυπωσιακότερους χρόνους, εντός κι εκτός πίστας. Πίστα δεν μπήκα γιατί προτίμησα την σκληρή πραγματικότητα των Ελληνικών δρόμων οπότε και πετάχτηκα μέχρι την ορεινή Κορινθία να δοκιμάσω Εθνική υψηλών ταχυτήτων μαζί με κλειστές “δευτέρες” ανάβασης προς στην λίμνη Στυμφαλία. Έμεινα εντυπωσιασμένος χωρίς όμως να πω ότι δεν το περίμενα όλο αυτό, ότι δήθεν δεν φανταζόμουν τέτοια θετική κλιμάκωση από τους ικανότατους μηχανικούς εξέλιξης της Honda. Όποιος το ισχυριστεί απλά ψεύδεται αφού οι άνθρωποι της Άπω Ανατολής μας έχουν συνηθίσει σε έναν καταιγιστικό ρυθμό εξέλιξης κι αυτοκριτικής πρωτύτερα· εδώ που κάθομαι και γράφω ήδη εμφανίστηκαν τα πρώτα press releases για την βελτιωμένη σε αρκετά σημεία έκδοση f/l της υπάρχουσας γενιάς Civic Type-R, την οποία ανυπομονούμε να πιάσουμε στα χέρια μας! Πίσω στο παρόν όμως.
Το αυτοκίνητο έχει να πει πολλά, τόσο σε αίσθηση όσο και σε αριθμούς, τους οποίους πρόλαβαν και κατέγραψαν πιο τεχνοκρατικά πολλοί συνάδελφοι. Θα ασχοληθώ λοιπόν με την αίσθηση, την οποία θεωρώ ως την πιο καθαρόαιμη όλης της κατηγορίας, στενά συνυπάρχουσα με αυτή του τότε Megane RS αλλά πιο απόλυτη κατ’ εμέ και πιο προτιμητέα εν τέλη. Επικεντρωμένος στο Type-R θα σας μεταφέρω ότι καταφέρνει να συνδυάσει τα απίθανα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς της FK2 σειράς με τα νέα καλούδια της FK8 που φέρνουν ανεξάρτητη ανάρτηση πίσω και διευρυμένο πλαίσιο και άρα πάτημα στην άσφαλτο. Έχει κανείς την αίσθηση ότι είναι ένα πλαίσιο δυναμωμένο κι ελαφρύτερο μαζί, χωρίς να σημαίνει ότι το αυτοκίνητο έχασε βάρος αλλά σίγουρα έβαλε τα “αθλητικά” του παπούτσια με το καλύτερο δυνατό πέλμα, την ανώτερη πρόσφυση, την γρηγορότερη απόσβεση ανωμαλιών, την γενικότερη ελαφρύτερη κατανάλωση, τον ισχυρότερο χαρακτήρα(!) και την ομαλότερη αισθητική εξέλιξη χωρίς να ξεχνάει την καταγωγή του. Γιατί Type-R Honda και σεμνό δεν γίνεται, με καλοδεχούμενες τις πιο πρόσφατες σχεδιαστικές παρεμβάσεις που αφαιρούν την όποια περίπτωση γκρίνιας από τους πελάτες του. Από όσα μπόρεσα να δω στις δημοσιοποιημένες φωτογραφίες, η αισθητική ανανέωση είναι προφανής και απαραίτητη όταν το αμάξι εμπορικά αξίζει πολλά περισσότερα στην χώρα μας. Η τιμή του είναι ναι μεν “γεμάτη” αλλά απόλυτα κοστολογημένη κατ’ ουσία κι όχι κατ’ επίφαση. Κατά την γνώμη μου υπάρχουν πολλά ακριβότερα αυτοκίνητα του ανταγωνισμού που παρόλη την προώθηση τους όταν τοποθετούνται στην αρένα χάνουν έδαφος από τον Ζεν Ιάπωνα με παροιμιώδη ταχύτητα…
Σε πιο τεχνικές εκδόσεις, το κιβώτιο ταχυτήτων, με την θρυλική πια σε αίσθηση αλλαγών, έχει λάβει αρκετή αγάπη από τους μηχανικούς και ο οδηγός θα βρει εαυτό να το δοκιμάζει πολύ συχνότερα από όσο απαιτούν τα Ελληνικά φανάρια. Ο κινητήρας είναι «tructable» από χαμηλά, σαφέστατα οι ιθύνοντες της Honda έμαθαν και τώρα διδάσκουν τι σημαίνει υπερτροφοδότηση. Το τιμόνι κόβει, με αρωγό το μπλοκέ διαφορικό. Τα Brembo φρένα ικανοποιούν σε βάθος και έχουν ήδη εξελιχθεί (υλικά τριβής) στο facelift που θα κυκλοφορήσει, ώστε να μην δύναται ούτε ο πιο άγαρμπος θαυμαστής τους να τα πληγώσει. Η νέα ανεξάρτητη ανάρτηση (αμορτισέρ με εκπληκτικό rebound!) υποστηρίζει το πλαίσιο για μία εκτεταμένη ευστάθεια υψηλών ταχυτήτων και συνεχίζει να εκπλήσσει ευχάριστα στην μουντάδα ενός περίπατου μέχρι το Super-Market. Η επιτάχυνση, ο Θεός να την κάνει απλά “επιτάχυνση”, είναι εντυπωσιακή ακόμη και συγκρινόμενη με “ανώτερες” κατασκευές, πιο εξωτικές. Ο κινητήρας κουρδίζει όσο ανεβάζει στροφές ως αυθεντικός VTEC Honda, μαζί η αδρεναλίνη. Μπορεί τα ψυχρά νούμερα(320hp) να μην συνηγορούν αλλά η πράξη μιλάει δυνατότερα από κάθε μέτρηση, το αυτοκίνητο ακολουθεί, πιέζει αλλά και προπορεύεται με χαρακτηριστική ευκολία από πολλά ανταγωνιστικά hot hatch, αφήνοντάς μάς μία μουδιασμένη ερώτηση: “τί να κάνεις με παραπάνω άλογα σε ένα προσθιοκίνητο;” Σας διαβεβαιώνω ότι το Honda Type-R, ειδικά στην 2020 f/l έκδοση, απαντάει με ξεκάθαρο τρόπο. Με φέρνει στην ίδια ακριβώς θέση – κλείσιμο του περασμένου μου άρθρου, να πάρω τα κεντρικά, να διαλέξω χρώμα, να καταθέσω προκαταβολή και να περιμένω γεμάτος αγωνία αυτό το Ιαπωνικό θαύμα Zen! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
