Το 1984, ο Ayrton Senna είχε την πρώτη του μεγάλη στιγμή, κερδίζοντας έναν αγώνα στον οποίον συμμετείχαν εννέα Παγκόσμιοι Πρωταθλητές της Formula 1.
Το Race of Champions είναι ένας θεσμός που είναι γνωστός στις μέρες για τα εκκεντρικά αυτοκίνητα, τις εξωτικές τοποθεσίες και τις άπειρες συμμετοχές από μη-πρωταθλητές οδηγούς, καταργώντας κάπως το νόημα της όλης διοργάνωσης.
Το 1984, όμως, ήταν στο απόγειό του, και όταν ανακαινίστηκε η πίστα του Nurburgring, αποφασίστηκε να γίνει ένας τέτοιος αγώνας εκεί.
Προσκλήθηκαν όλοι οι εν ζωή πρωταθλητές της Formula 1 (ναι, ακόμα κι ο Juan Manuel Fangio, ο οποίος πάντως αρνήθηκε για λόγους υγείας), αλλά τελικά δεν εμφανίστηκαν άπαντες. Μαζί με τον Fangio, την πρόσκληση αρνήθηκαν και οι Jackie Stewart και Nelson Piquet, ενώ δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν οι Emerson Fittipaldi και Mario Andretti, καθώς συμμετείχαν στο Indy 500.
Αυτό, όμως, δε σήμαινε πως δεν είχαν δεχθεί οι υπόλοιποι. Στο event συμμετείχαν τελικά οι: Niki Lauda, Keke Rosberg, Alan Jones, James Hunt, Jody Scheckter, Phil Hill, Jack Brabham, John Surtees και Dennis Hulme. Από τους 20 συμμετέχονες, οι εννέα ήταν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές.
Προσθέστε σε αυτούς τους θρύλους τους μελλοντικούς πρωταθλητές Alain Prost (ο Γάλλος θα έπαιρνε τον πρώτο του τίτλο αργότερα εκείνη τη χρονιά) και Ayrton Senna, και δύσκολα θα μπορούσε να βρει κανείς ένα grid πιο γεμάτο από αστέρες του παγκόσμιου motorsport.
Ο αγώνας ήταν προγραμματισμένος για τις 12 Μαΐου, και η Mercedes ανέλαβε μήνες πριν να ετοιμάσει 20 πανομοιότυπες 190 E 2.3-16, με τις απαραίτητες αλλαγές. Προστέθηκε rollcage, ζώνες ασφαλείας έξι σημείων, αλλά πέραν των μετατροπών για λόγους ασφαλείας, η Mercedes χαμήλωσε και το σασί, «κόντυνε» το κιβώτιο ταχυτήτων, και άλλαξε το σύστημα της εξάτμισης. Το αποτέλεσμα ήταν μία κατά βάση εργοστασιακή 190 Ε, αλλά πιο ‘sporty’, ιδανική για έναν αγώνα ενιαίου χαρακτήρα.
Ο Alain Prost είχε πάρει την pole position, αλλά ο Senna, σαν σε μία προοικονομία της μεταξύ τους κόντρας που θα διαρκούσε για 8 χρόνια, τον έβγαλε εκτός πίστας και κληρονόμησε την πρωτοπορία του αγώνα, την οποία δεν επρόκειτο να χάσει μέχρι το τέλος.
Κι ενώ όλοι ήταν αρκετά ήρεμοι, προσπαθώντας απλώς να περάσουν καλά (με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον James Hunt ο οποίος έκοβε στροφές συχνά-πυκνά), ο Senna ήθελε να αποδείξει ότι ήταν πολλά παραπάνω από ένας νέος οδηγός με ταλέντο.
Ο Βραζιλιάνος κέρδισε με διαφορά μόλις δύο δευτερολέπτων από τον Niki Lauda, με τους Carlos Reutemann και Keke Rosberg να έρχονται στις θέσεις 3 και 4, αντίστοιχα.
Τρεις εβδομάδες μετά, ο 24χρονος της Toleman θα έκανε την σπουδαιότερη εμφάνιση της μέχρι τότε καριέρας του στο Μονακό, υπό καταρρακτώδη βροχή, όταν ήρθε 2ος πίσω από τον Prost.
Εκείνο το RoC ήταν μία προειδοποίηση, και μία ένδειξη των προθέσεών του.
Μπορείτε να δείτε όλο τον αγώνα εδώ:
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
