Δώδεκα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που έφυγε από κοντά μας ο πολύ αγαπητός σε όλους Γιώργος Μοσχούς, ένας από τους μεγαλύτερους οδηγούς αγώνων που ανέδειξε η χώρα μας.
Σε κάθε περίπτωση, ο Γιώργος ήταν ξεχωριστός, τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν αγωνιζόμενος. Η ανεκτίμητη προσφορά του στους ελληνικούς αγώνες αυτοκινήτου, στους οποίους πρωταγωνίστησε προσφέροντας σε όλους θέαμα και όχι μόνο για είκοσι σχεδόν χρόνια, είχε σαν αποτέλεσμα αυτοί να αποκτήσουν ακόμη περισσότερους καλούς και πιστούς φίλους. Η προσωπικότητά του και η δράση του δεν είναι εύκολο να περιγραφούν με λόγια, ενώ το βέβαιο είναι ότι θα μείνει για πάντα ζωντανός στις καρδιές όσων είχαν την τύχη να τον δουν και να τον ζήσουν από κοντά…
Στην κλασική αγωνιστική ιστορία πλέον, ο «Γιωργάρας» άφησε εποχή με το θεαματικό τρόπο με τον οποίο οδηγούσε τις BMW-Electronica (1969-1971) και Alfa Romeo GTAm (1972-1974), αλλά και όποιο άλλο αυτοκίνητο πέρασε από τα χέρια του σε όλα τα είδη αγώνων. Στις 2 Αυγούστου του 1970, στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Τατοΐου, όπου κάποτε ζούσε κι ανέπνεε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας, ο Γιώργος Μοσχούς με τη ΒΜW 2002 ti νικούσε για πρώτη φορά, και μάλιστα ύστερα από σκληρή αντιπαράθεση με τη «στρίγκλα» (Chevrolet Corvette Sting Ray) του πολυ-πρωταθλητή, τότε, «Σερ» Τζόνι Πεσμαζόγλου.
Χαρακτήρας ανθρώπινος και με έντονες αντιδράσεις, αγαπήθηκε πολύ από τους θεατές, οι οποίοι τον αναγνώριζαν πάντα και τον χειροκροτούσαν όπου κι αν τον έβλεπαν.
Με νίκες και πρωταθλήματα στα σιρκουί πόλης της Κέρκυρας και της Ρόδου (αλλά και στους δρόμους της Νέας Σμύρνης, όπου πραγματοποιήθηκε αγώνας ταχύτητας για μία και μοναδική φορά, το 1971), στο Τατόι και στις αναβάσεις (με το πρωτότυπο Αlfa Romeo ΤΤ33 ή χωρίς), αφοσιώθηκε στα ράλλυ από το 1978, αφού προηγουμένως έδειξε τι μπορούσε να κάνει στο τιμόνι των «Ακροπολικών» Αlfetta της Μότορ Ελλάς. Αποτέλεσμα, οκτώ συνεχόμενοι πανελλήνιοι τίτλοι με τα Νissan της Ν. Ι. Θεοχαράκης, αρχής γενομένης το 1978. Τέσσερις φορές 1ος μεταξύ των συμπατριωτών μας στο Pάλλυ Ακρόπολις, κατόρθωσε να εντυπωθεί στη μνήμη όλων και στα μπάκετ των Νissan 160 J Violet και 240 RS, παρά την «all time classic» εικόνα του σηκωμένου τροχού της Alfa Romeo GTAm στο Τατόι.
Στο Ράλλυ Ακρόπολις
Στον Εθνικό μας Αγώνα ο Γιώργος Μοσχούς ξεχώριζε είτε με τις επιδόσεις του, όπως το 1982, όταν ολοκλήρωσε 5ος με Nissan Sylvia, είτε με τα αξέχαστα περάσματά του με τα 4θυρα Violet και το 240 RS. Η δράση του στο ράλλυ Ακρόπολις ξεκίνησε με τα αυτοκίνητα της Αlfa Romeo, αρχικά με τη μπλε Giulia Sprint Veloce το 1973 με το Νίκο Ζουμπρούλη δίπλα του όπου ηγήθηκε του ελληνικού ανταγωνισμού πριν εγκαταλείψει από ημιαξόνιο, στη συνέχεια με Alfetta GT και καλύτερη στιγμή τον τερματισμό στην τέταρτη θέση το 1976 με το Διονύση Αρβανιτάκη στο δεξί μπάκετ.
Αυτό όμως που τον χαρακτήρισε περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο σε επίπεδο ράλλυ Ακρόπολις ήταν η οκτάχρονη συνεργασία του με τη «Ν. Ι. Θεοχαράκης». Δουλεύοντας με επαγγελματικό τρόπο, η αγωνιστική ομάδα της N.I.ΘΕΟΧΑΡΑΚΗΣ, με «ψυχή» της τον Νίκο Κελεσάκο, είχε την ευθύνη των εργοστασιακών συμμετοχών στο Ακρόπολις, παρέχοντας και υποστήριξη στον Σέκαρ Μέτα και τον Τίμο Σάλονεν για τους διαπρεπείς τερματισμούς τους. Παράλληλα, με τον Γιώργο Μοσχού κατακτούσε με άνεση τους ελληνικούς τίτλους στα ράλι, τον ένα μετά τον άλλο.
Ο Μοσχούς αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος Έλληνας της γενικής κατάταξης (το ’81 με το 160 GT, το ’82 με το Violet GT, το ’84 και το ’85 με το 240 RS). Αρχικά με συνοδηγό τον Α. Κωνσταντακάτο και από το ’84 με τον Δ. Βαζάκα, εγκατέλειψε μόνο στο Ακρόπολις του ’83, όταν έσπασε το ακρόμπαρο του Νissan του στη Λυκόχια. Από το ’84 η Ν. Ι. ΘΕΟΧΑΡΑΚΗΣ εκπροσωπήθηκε στα ράλλυ και από δεύτερο αυτοκίνητο, με οδηγό τον «Στρατισίνο».
Με τα Nissan της αντιπροσωπείας έγραψε ιστορία στον εθνικό μας αγώνα, όχι μόνο επειδή με τα αυτοκίνητά της πήρε αποτελέσματα, αλλά και επειδή με την ποιότητα και την ταχύτητά του γοήτευσε όλους τους λάτρεις των ειδικών διαδρομών.
«Συνοδοιπόρος» του στο δεξί κάθισμα ο Αλέξης Κωνσταντακάτος, από τις φυσιογνωμίες στο χώρο των Ελλήνων συνοδηγών, σε Violet, Silvia και 240 RS. Το 1980 παρέδωσε μαθήματα αγωνιστικής οδήγησης με τη «Βιολέτα», πριν τουμπάρει στην Πελοπόννησο και στη συνέχεια καλύψει περισσότερα από 15 λεπτά χαμένου εδάφους.
Με εξαίρεση το 1983, οπότε με τον Κώστα Φερτάκη ατύχησαν, και το 1986 όταν με το Δημήτρη Βαζάκα στο μπάκετ του συνοδηγού αντιμετώπισαν μια σειρά από προβλήματα, το «σερί» του δε συγκρίνεται με κανενός άλλου Έλληνα οδηγού αγώνων και μπορεί να αντιπαρατεθεί μόνο με αντίστοιχους φιλοξενούμενους εργοστασιακούς. Ήταν εκρηκτικός στους ρυθμούς του και ατρόμητος στις κατηφορικές ειδικές διαδρομές.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
