Ελληνικοί αγώνες – Αξιόπιστα αγωνιστικά: Με χωμάτινο DNA

Μελετώντας την αγωνιστική ιστορία, η ποιότητα του Έλληνα μηχανικού μάς ξεπέρασε, αφού εμείς απλώς οδηγούσαμε, ενώ εκείνοι βελτίωναν με τέχνη και μεράκι προς κάθε κατεύθυνση. Συχνά μάλιστα πληρώνοντας, και δεν είναι υπερβολή ότι κάποιοι από εμάς έφτιαξαν καριέρα αξιοποιώντας το πάθος του μηχανικού τους, την αδυναμία προς το επικοινωνιακό μεγαλείο τους και ως άνθρωποι.

Κακά τα ψέματα, ευρύτερα λίγοι είναι οι κατασκευαστές που έμειναν όρθιοι και έλαμψαν στα ελληνικά βράχια. Το σχόλιο αφορά διαχρονικές αξίες, και όχι μεμονωμένες προσπάθειες.

Η σειρά, περίπου τυχαία

Στη Nissan το περιβραχιόνιο και τιμής ένεκεν, ενώ σήμερα, αν ονειρεύεσαι, ένα καλό Violet PA 10 θέλεις να φτιάξεις. Με τον κινητήρα του «240» σε 2λιτρη εκδοχή. Ακριβό, οπότε σεμνά, όπως των Χαλκιά, με τον Βασίλη να έχει γράψει ιστορία και τον Θέμη να την υπενθυμίζει με μαεστρία στο πρόσφατο ΙΡΑ, έχοντας δίπλα του τον κ. Ανδρέα Βίγκο. Αυτοκίνητα ουσιαστικά ρέπλικα της καθαρόαιμης, της εργοστασιακής εκδοχής, που οδήγησαν ο Γιώργος και ευκαιριακά ο Μιχάλης Μοσχούς, όπως και με πλήρες πρόγραμμα ο Βαγγέλης Γκάλο. Σε συνδυασμό με τους εργοστασιακούς οδηγούς της εποχής, απέναντι στα Escort και στη Celica με πολλά πλεονεκτήματα και ατού την αξιοπιστία τού τότε Datsun. Άλλωστε, δε συναντάς τυχαία ακόμη στο δρόμο Sunny και Cherry που συναρμολογήθηκαν στο Βόλο, ενώ, όπως σοφά σχολιάζει ο Λευτέρης Σωτήρχος, «ένα GTi πρέπει να φτιάξουμε για το ΙΡΑ».

Όπως το «δικό μας», το ’94, σε δύο αγώνες, με αμορτισέρ της Kayaba και κιβώτιο-διαφορικό από Primera GT, σε συναρμολόγηση από τα κομάντο της Νικ. Ι. Θεοχαράκης, που έκαναν τη διαφορά. Αυτοκίνητο που σε έκδοση παραγωγής χρησιμοποιεί σε εκδηλώσεις Regularity ο κ. Πέτρος Βασιλόπουλος, που επιτέλους ήρθε Sporting και εδώ θα μείνει. Τι να γράψουμε για τα Micra; Στο ίδιο μοτίβο αξιοπιστίας, αλλά καθυστερούν ακόμη να συμπεριληφθούν σε λίστα με Ιστορικά…

Στην Toyota οι τίτλοι του Πρωταθλητή. Το Starlet έγινε αγωνιστικό από τον Βαγγέλη Γκάλο, έλαμψε στα χέρια του Μανώλη Παναγιωτόπουλου. Σήμερα το βλέπεις στα χέρια των Τάκη Κουτσίκου (εξέλιξη από την Kirkos Racing), Δημήτρη Βαζάκα, όπως και των Νομικού-Κουρή, αλλά και άλλων. Σχολιάζεις χρόνους και πατήματα, όταν ονειρεύεσαι το γκρι του Αντώνη Δημόπουλου. Δεν το χορταίνεις στο YouTube, ενώ όταν βλέπεις τα περάσματα στο FB και αναλύεις χρόνους του Αμαξόπουλου με μια ήπια βελτιωμένη Corolla σταυροκοπιέσαι και, τοποθετώντας στο κάδρο τον Ζήβα με την κουπέ εκδοχή της, υποκλίνεσαι.

Όπως ακριβώς το κάναμε πιτσιρικάδες, οπισθοχωρώντας στα περάσματα του Μανώλη -Ρον- Χαλιβελάκη. Το Starlet κέρδισε τίτλους και άλλαξε τα δεδομένα σε διαφορές εκδοχές, όπως το προσθιοκίνητο το κόκκινο, το τετράγωνο, o τρομοκράτης του αείμνηστου Κώστα Τανούση με τον Νικόλα Παυλίδη. Αργότερα, με το επόμενο, είχε δίπλα του τον Σάκη Βασιλόπουλο.

Ήταν έμπνευση οι Τανούσης, Παναγιωτόπουλος, Αργυρίου, Ζήβας, που έδωσαν τη σκυτάλη στους Ταλιμπάν με τα Yaris, και προχθές δεν έκανε τυχαία σερί υπερ-χρόνων με την Corolla ο «Αμάξο» στα Σκούρτα.

Καθαρό τερέν με καμπές, σωστό σασί, αξιοπιστία και σύγχρονη τέχνη πληρώματος, σε συνδυασμό με την ομοιογένεια της μηχανής, και «πού είναι τα 2λιτρα, οέο». Η ομορφιά των ελληνικών αγώνων, που ξαναζεί χάρη στην Ιστορική τους έκφραση, και, κακά τα ψέματα, αγαπητοί, αν θέλεις να είσαι σεμνός πρωταγωνιστής, σύγχρονη 16βάλβιδη Corolla θα φτιάξεις. Με πίσω κίνηση που οδηγείται σε ράγες ως Quattro, όπως δίδαξαν Γιαγνίσης, Γκάλο, Ρον, Σούλης Εγγλέζος κ.ά. Όπως δημιουργούν σήμερα ο Πετρίδης και ο Τζέμος, ζωγραφίζοντας στο ΙΡΑ, αξιοποιώντας και την ευφυΐα τους, και έπεται συνέχεια. Δεν αποκλείεται να ταράξει τα νερά η αντίστοιχη με την κίνηση μπροστά. Την είδαμε με Ζήβα στην Κινέτα, και κάποιοι παρέδωσαν λισάνς μαζί με το καρνέ. Πανέμορφο όλο αυτό, που στηρίζεται στην αξιοπιστία και εκφράζεται μέσα από σωστά στημένα αυτοκίνητα, τα οποία δημιουργούν και προϋποθέσεις για την ανάδειξη πραγματικών ταλέντων, όπως τότε ήταν ο Άκης Λαδιάς και σήμερα είναι ο Κώστας Μυλωνάς.

Στην Peugeot το Όσκαρ για το «οδηγώ και χαίρομαι»… Οδηγείς ένα 205 Rallye, όπως τότε του Κοκκίνη και σήμερα του Γρηγόρη Πιερρουτσάκου ή του APR που οδηγεί ο GEO, ενώ αναζητάς στη λίστα των legend ένα «206» όπως το κόκκινο του Λευκαδίτη, το λευκό του Νικόλα Χάλι, ή πρόσφατα του «Σάσος» στα Σκούρτα. Τα φοράς αυτά τα χάτσμπακ, όπως και τα αντίστοιχα της παραγωγής, και τα αξιοποιείς εξελιγμένα, απολαμβάνοντας και την εμπειρία εξαιρετικών μηχανικών.

Εδώ, με τα Peugeot, εκφράζεται ο μερακλής, ο γλεντζές του «βιδώνω», όπως ο Νίκος Χρυσάφης ή ο APR Jr, όταν δεν γκρινιάζει με τα πλήκτρα, σε απόλυτο κρεσέντο με τον αντίστοιχο εραστή του «στρίβω». Όπως ο Γρηγόρης και ο Καρέλλης, και έτσι προκύπτει αποτέλεσμα για το βάθρο. Με τη διαφορά ότι τα Κύπελλα συνδυάζονται με χαμόγελο που ψάξε και θα βρεις μόνο σε 205-1.9, όπως προχθές του Χρήστου Πλατή. Σήμερα, στα χέρια του κ. Χωριανόπουλου, που το έχει εμπιστευθεί στον κ. Λυκουρέση. Η θετική ενέργεια στη μέγιστη τιμή.

Ό,τι συναντάς και στα σύγχρονα 208 Rally4 με τύπους στα pits ή στα μπάκετ που σου φτιάχνουν τη διάθεση και επικοινωνιακά σε φορτώνουν με την ευθύνη της εξέλιξης ενός χώρου που δεν εκσυγχρονίζεται μέσα από το όραμα των πρωταγωνιστών. Σε κάθε περίπτωση, κρίνεται λεπτομέρεια αν ένα Fiesta κερδίσει 3-4 Peugeot, με γεγονός πως ένα τέτοιο Ford δε θα δώσει ποτέ ανάλογη χαρά. Το ζητούμενο για τον ερασιτέχνη που ξέρει τι θέλει. Άλλωστε, το 205 GTi είναι το σωστό και για Regularity, και δε λάμπει τυχαία στα χέρια του Σάββα Τζιλάβη και του Μίλτου Μητσιά. Οι δυο τους έτοιμοι για Sporting και… μακάρι να ακολουθήσει και ο κ. Καλογεράς, που επίσης οδηγεί εξαιρετικά το «205».

Γκολφάρω και κερδίζω… Όταν στοχεύεις κορυφή με κίνηση σε έναν άξονα, απαιτείται συνδυασμός αξιοπιστίας, επιδόσεων σε φιλικό περιβάλλον, με προβλέψιμες αντιδράσεις που θα βρεις στο Golf II. Εδώ το παρελθόν έχει όνομα-επώνυμο οδηγών, όπως Παύλος Μοσχούτης και Κώστας Αποστόλου, ενώ τότε, το 1991, οδήγησε ανταγωνιστικά και ο Μάριος Ιωάννου, ενώ οδηγεί αξιόπιστα ο Ανδρέας Μπάσδελης. Σε επίπεδο μηχανικού, υπήρξε μοναδικός ο Γιώργος Πετρόπουλος της PetroRetro911, με εμπειρία-εκπαίδευση και σε εργοστασιακό επίπεδο.

Τη σύγχρονη εποχή, στις ημέρες μας, οπότε η φλυαρία περιορίζεται, εμπιστεύεσαι τον κ. Μανώλη Κατσαρέλια της Q2. Έναν απίθανο τύπο που, αφού θα σε εμπιστευθεί, τότε και θα σε ακούσει. Θα σε διαβάσει, θα σε συστήσει στους συνεργάτες του και θα φτιάξουν ένα χωμάτινο GTi στα μέτρα σου. Ο Κατσαρέλιας, πέραν του ότι είναι ευγενής και σύγχρονος, μαλωμένος με τον ξερόλα, σκέφτεται συνέχεια, μιλάει λίγο και πραγματικά ενδιαφέρεται. Για αυτό άλλωστε και ασχολείται μόνο αν προκύπτει συνδυασμένη έμπνευση, όπως με τον Σωτήρη Σκαλτσά, που διατηρεί τα ποιοτικά του στοιχεία, και σχετικά διαβάστε 4Τ Ιανουαρίου. Στο περίπτερο με την «Καθημερινή» της Κυριακής, που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 31 Δεκεμβρίου.

Golf GTi και για την καθημερινότητά μας, οπότε είτε εντελώς παραγωγής είτε βελτιωμένο, θα το βρεις σε αγώνες τύπου Regularity από τον ΣΙΣΑ, που μόνο ανιαρούς δεν τους χαρακτηρίζεις. Το αποδεικνύει ο Γιώργος Δελαπόρτας, που ετοιμάζει Sporting εκδοχή στην Kirkos Racing, όπως το πιστοποιούν στη μάχη για τα 50 χλμ. μ.ω.τ., που δεν είναι ευκολάκι, και οι εξαιρετικοί Γεωργοσόπουλος, «Ντάφι», Χατζηκωνσταντίνου, η ψυχάρα ο Θέμης Κονταράτος κ.ά. specialists όπως ο κ. Κεφαλάς.

Μετά από σένα, τι; Xωρίς το Escort 2000 RS θα ήταν αλλιώς οι ελληνικοί αγώνες, βέβαια σε συνδυασμό με την Κοντέλλης και τον «Ιαβέρη». Εθνικό αυτοκίνητο και στο χώμα, και μάλιστα με αντοχή στο χρόνο σε διάφορες εκδοχές του. Επιλέγουμε το ΜΚ1, μέχρι πρόσφατα του μπαμπά Παραδείση, το λευκό D-Mak έργο Γιαλούρη και το ΜΚ2 που κέρδισαν στα Σκούρτα οι Αλέξανδρος Χαλιβελάκης του Καψάσκη με τον Sir Thanos Παπαγεωργίου. Σύνολο που επίσης θα γνωρίσετε μεθαύριο σε 4Τ-print. Κοσμεί τις σελίδες μας. Το βλέπεις και σε καθηλώνει, ενώ αναδεικνύει το ταλέντο του Άλεξ, την ώρα που ξέρεις ότι από το TC του Γιάννη Εδιπίδη λείπει η δύναμη.

Δουλειά στον κινητήρα από τον μετρ Γιάννη Τσαλαματά θέλει και το πορτοκαλί ΜΚ1 των γιατρών Βασιλόπουλου-Βοτζάκη, ενώ χάρμα οφθαλμών παραμένει το μπλε ΜΚ2. Χάρη στον Χάρη Μανουσαρίδη, και όταν η Μόνικα βγαίνει στην πασαρέλα, έχεις ακόμα ένα λόγο να πας στο «θέατρο», με γεγονός ότι ο Χάριμαν οδηγεί με σεβασμό και στον θεατή. Ένα Escort, λοιπόν, ακόμα και με ένα διπλό καρμπιρατέρ και ένα κιβώτιο τύπου ρόκετ με μακρύ διαφορικό για να παίρνει φόρα, αυτοκίνητο που έλαμψε στα χέρια του Παύλου Μοσχούτη και του Καψάσκη Χαλιβελάκη. Πραγματικό γκρουπ 1 τότε, ένα ταπεινό αλλά ευχάριστο Ιστορικό σήμερα, μηχάνημα που δεν απαιτεί το ταλέντο του Κουνάνη ή του Μακρυγιάννη ώστε να είσαι αξιοπρεπής. Αγωνιστικό σύνολο που μπορούν να το διατηρούν αξιόμαχο ωραίοι και ικανοί τύποι όπως οι Λυκουρέσης, Παπαδόπουλος, Παντιέρας κ.ά. της μεγάλης σχολής του Δημήτρη Σάτον Γιαλούρη.

Συνεχίζεται…_ «Στρατισίνο