Formula 1: Hesketh – Λεπτή φωτεινή γραμμή (Video)

Ο κόσμος της Formula 1 έχει τόσο απαιτητικό πρόγραμμα, που συνήθως πάει για ύπνο από τις 9. Πώς φτιάχτηκε λοιπόν αυτός ο μύθος των γλεντζέδων, που διασκεδάζουν χωρίς αύριο;

Η απάντηση πάει μισό αιώνα πίσω και μια ολιγάριθμη παρέα Άγγλων bon viveur, οι οποίοι όχι μόνο διασκέδαζαν πράγματι χωρίς αύριο, κατόρθωσαν να οργανώσουν μια μικρή ομάδα Formula 1, την Hesketh, η οποία μάλιστα νίκησε στο Ολλανδικό Grand Prix 1975 τα μεγαθήρια που τότε κυριαρχούσαν, τις Ferrari, τις McLaren, τις Lotus και τις Tyrrell.

Η νίκη εκείνη ήταν τόσο παράδοξη που, σε συνδυασμό με την εκκεντρική προσωπικότητα των πρωταγωνιστών, εκτόξευσε τη λάμψη της Formula 1 έξω από τα ειδικά αυτοκινητικά έντυπα, στα ΜΜΕ ευρείας κυκλοφορίας, όπου οι αναγνώστες ήρθαν, μέσα από την Hesketh, για πρώτη φορά σε επαφή με το άθλημα.

Η ιστορία ξεκινά το 1971, όταν ο Λόρδος Alexander Hesketh, 3^ος Βαρόνος του Hesketh, που έμεινε ορφανός σε ηλικία 5 ετών, ενηλικιώθηκε, οπότε κληρονόμησε την οικογενειακή περιουσία και έδρα στη Βουλή των Λόρδων. Όμως δεν τον ενδιέφερε η Βουλή, αλλά η ταχύτητα.

Οργάνωσε λοιπόν με μάνατζερ τον φίλο του υπό το παρατσούκλι Bubbles (Anthony Horsley, το αληθινό του όνομα) αρχικά μια ομάδα Formula 3 και ανέβηκαν την επόμενη χρονιά στη Formula 2. Όταν στις αρχές του 1973 ο οδηγός τους, James Hunt, διέλυσε το αυτοκίνητο στο σιρκουί του Pau, τα έβαλαν κάτω και είπαν, αντί να αγοράσουν νέο αυτοκίνητο Formula 2, ας αγοράσουν ένα σασί March Formula 1, δύο μοτέρ Ford Cosworth, τρία κιβώτια ταχυτήτων και 8 σετ ζαντολάστιχα, και να τρέξουν στη Formula 1!

Μηχανικό προσέλαβαν τον Dr Harvey Postlethwaite. «Με μέθυσαν και υπέγραψα χωρίς να καταλαβαίνω τι υπογράφω», είπε ο σεβαστός επιστήμονας. Ο δε Hunt έλεγε πως οδηγεί για τον Hesketh «επειδή κανείς άλλος δε με θέλει στην ομάδα του».

Αποκλειστικός σκοπός τους ήταν να διασκεδάζουν και να γνωρίζουν κορίτσια. Ερχόταν στους αγώνες με Rolls Royce και άνοιγαν σαμπάνιες, είτε νικούσαν είτε έχαναν. Δε ενδιαφέρονταν για χορηγούς, είχε χρήμα από την κληρονομιά ο Λόρδος Hesketh, οπότε έτρεχαν στα χρώματα της Αγγλικής σημαίας.

Παρ’ όλα αυτά, χάρη στις ιδιοφυείς παρεμβάσεις που έκανε στο σασί της March ο Dr Postlethwaite και στο μπρίο του James Hunt, πήραν το πρώτο τους πόντιουμ στον 4^ο μόλις αγώνα τους, στο Zandovoort, ενώ στο Watkins Glen, στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, ο Hunt τερμάτισε 2^ος, λιγότερο από δευτερόλεπτο πίσω από την Lotus του νικητή, Ronnie Peterson.

Για το 1974, ο Dr Postlethwaite τους ετοίμασε δικό τους σασί, και πήραν 3 ακόμη πόντιουμ, στους 5 μόνο αγώνες που τερμάτισαν –εγκατέλειψαν σε άλλους 8. Εκείνη την ίδια χρονιά, ο James Hunt γνώρισε την Suzi Miller, κορυφαίο μοντέλο της εποχής, και οι δυο τους παντρεύτηκαν λίγους μήνες αργότερα.

Το 1975 η μικρή ομάδα της Hesketh είχε πλέον δέσει καλά. Το αυτοκίνητο εξελίχθηκε όσον αφορά την αξιοπιστία και ξεκίνησαν το Πρωτάθλημα με 2^η θέση στην Αργεντινή. Η μεγάλη τους στιγμή ήρθε εκείνο τον Ιούνιο, στο Zandvoort, για το Ολλανδικό Grand Prix.

Η μέρα ξημέρωσε μουντή, κι έβρεχε ασταμάτητα για ώρες. Όλες οι ομάδες ρύθμισαν τα αυτοκίνητά τους για βρεγμένο σιρκουί. Εκτός από την Hesketh.

Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ραντάρ καιρού, όπως σήμερα. Όμως, όπως αφηγείται ο ίδιος ο Λόρδος Hesketh, είδαν μακριά στον ορίζοντα, πάνω από τη Βόρειο Θάλασσα, μια λεπτή φωτεινή γραμμή, κι εκεί κατάλαβαν πως ο καιρός ανοίγει, οπότε άφησαν το αυτοκίνητο με ρυθμίσεις για στεγνό αγώνα, απλώς του φόρεσαν λάστιχα βροχής.

Έριξαν λοιπόν τη ζαριά τους, και τους βγήκε! Η βροχή σταμάτησε με την εκκίνηση, η πίστα άρχισε να στεγνώνει γρήγορα χάρη στον άνεμο, ο James Hunt μπήκε πρώτος για στεγνά λάστιχα, και σύντομα οδηγούσε την κούρσα με διαφορά. Στους τελευταίους γύρους, τον έφτασαν οι δύο Ferrari, μα δε μπορούσαν να τον περάσουν, αφού τα επιπλέον άλογα του δικού τους 12κύλινδου μοτέρ (ο Cosworth ήταν 8κύλινδρος) πήγαιναν χαμένα στην ευθεία από τη μεγάλη γωνία που είχαν δώσει στις πτέρυγες, για αγώνα υπό βροχή.

Έτσι ο James Hunt πήρε την πρώτη του νίκη και ο Λόρδος Hesketh την πρώτη και μοναδική. Εκείνο το παραμυθένιο απόγευμα, η μικρή ομάδα των bon viveur έφτασε στην κορυφή της δόξας. Μολονότι ακολούθησαν δύο ακόμα 2^ες θέσεις, στη Γαλλία και την Αυστρία, λίγο μετά, άρχισε η παρακμή.

Το ρευστό που κληρονόμησε ο Hesketh τελείωνε, η Suzi άφησε τον Hunt για τον ηθοποιό Sir Richard Burton, ο οποίος άφησε για χάρη της την σταρ του Χόλιγουντ, Liz Taylor, και λέγεται πως έδωσε 1.000.000 μετρητά στον Hunt ώστε να αποσυρθεί από το «παιχνίδι», ο ίδιος ο James Hunt έφυγε για την McLaren, με την οποία ανακηρύχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής Formula 1 1976 ενώ ο Dr Postlethwaite πλησίασε να πάρει το Πρωτάθλημα με τον Jody Scheckter και την Wolf το 1977.

Όταν ο Scheckter πήρε το Πρωτάθλημα με τη Ferrari το 1979, ο ίδιος ο Enzo Ferrari επέλεξε τον Dr Postlethwaite και τον έφερε στην ομάδα να τους φτιάξει ένα σασί πρωταθλητή. Πράγματι, η Ferrari του 1982, δια χειρός  Harvey Postlethwaite, πήγαινε ολοταχώς για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, όμως ο ένας οδηγός, ο Gilles Villeneuve, έχασε τη ζωή του στο Zolder ενώ ο άλλος, o Didier Pironi, έμεινε ανάπηρος στο Hockenheim –ήταν η μέρα που ο Ferrari είπε την περίφημη φράση, «addio mondiale», αντίο πρωτάθλημα.

Ο Dr Postlethwaite συνέχισε στην Tyrrell, την Sauber και κατέληξε στην Honda, όπου το 1999 έπαθε έμφραγμα και πέθανε στη διάρκεια δοκιμών στην Ισπανία. Ήταν 55 ετών.

Ο James Hunt συνέχισε στην Wolf μετά την McLaren, από όπου σταμάτησε την καριέρα του το 1979. Οι προσπάθειές του να επιστρέψει με κάποια κορυφαία ομάδα δεν απέδωσαν καρπούς και ο ίδιος συνέχισε ως τηλεσχολιαστής του BBC ως τον πρόωρο θάνατό του στα 45 από έμφραγμα.

Ο ίδιος ο Λόρδος Alexander Hesketh προσπάθησε χωρίς επιτυχία να γίνει κατασκευαστής μοτοσικλετών, πριν ασχοληθεί με την πολιτική. Διετέλεσε Υφυπουργός Περιβάλλοντος και Υπουργός Βιομηχανίας επί Μάργκαρετ Θάτσερ, μα έχασε την οικογενειακή έδρα στη Βουλή των Λόρδων το 1999. Συνεχίζοντας τη σπάταλη ζωή, υποχρεώθηκε να πουλήσει το οικογενειακό κάστρο το 2007.

Σήμερα, 71 ετών πια, έχει πάντα ωραίες ιστορίες να αφηγηθεί από εκείνη την ηρωική περίοδο της Formula 1, που νοσταλγούν οι παλαιότεροι φίλοι του αθλήματος.

Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε τον Λόρδο Alexander Hesketh να μιλά πρόσφατα στον Jenson Button, Παγκόσμιο Πρωταθλητή Formula 1 2009, για εκείνη τη λεπτή φωτεινή γραμμή, μακριά πάνω από τη Βόρειο Θάλασσα, που τους έδωσε τη νίκη στο Zandvoort το 1975. Το βίντεο περιλαμβάνει αρκετά ιστορικά πλάνα από εκείνα τα χρόνια. Στο τέλος του βίντεο, ο Button οδηγεί εκείνη τη Hesketh στο σύγχρονο Zandvoort και χαρακτηρίζει την περίοδο του Hunt και του Hesketh ως «επική».