Ήταν 21 Μαρτίου 1960, όταν στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ο Ayrton Senna da Silva έβλεπε για πρώτη φορά το φως του κόσμου, και για τα επόμενα 34 χρόνια, έμελλε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του σε αυτόν.
Ελάχιστοι οδηγοί θα μπορούσαν να αγγίξουν το επίπεδο του Ayrton Senna, που από τις μικρές ακόμα κατηγορίες είχε κάνει αισθητή την παρουσία του. Όταν ήρθε στην Ευρώπη, έκανε ακόμα και τον Sir Frank Williams να του δώσει μία ευκαιρία να οδηγήσει ένα μονοθέσιο της ομάδας του, χωρίς όμως να τον επιλέγει για το roster του.
Η πρώτη σημαντική έκλαμψη οδηγικής ιδιοφυίας του Senna ήρθε στο βρεγμένο Μονακό το 1984, στην πιο απαιτητική χάραξη του Πρωταθλήματος, την οποία συναντούσε για πρώτη φορά. Με την επιεικώς απαράδεκτη Toleman πλησίαζε -με ρυθμό 3 δλ. στο γύρο μερικές φορές- τον επικεφαλής, Prost με τη McLaren (μακράν το καλύτερο μονοθέσιο εκείνης της χρονιάς), όταν ο αλυτάρχης, Jacky Ickx, διέκοψε πρόωρα τον αγώνα και χάρισε τη νίκη στον Γάλλο.
Ως εκ τούτου, ήταν λογικό ότι η πρώτη του νίκη θα ερχόταν σε βρεγμένη πίστα. Το 1985 κατακλυσμιαία πλημμύρα «έπνιξε» το Εστορίλ, και ο Senna απλώς «περπάτησε στο νερό», για να τερματίσει 1 λεπτό εμπρός από οποιονδήποτε άλλον!
Στα χρόνια με τη McLaren πέτυχε τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του (3 πρωταθλήματα, 35 νίκες, 49 pole positions), αλλά είχε και τη μεγαλύτερη κόντρα του. Ο Alain Prost υπήρξε άσπονδος εχθρός του, ήθελε όσο τίποτα στον κόσμο να τον κερδίσει και να κατακτήσει την κορυφή.
Το κατάφερε, παρά τα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενα συμβάντα στη Suzuka το 1989 και το 1990, και ανάγκασε τον Γάλλο να αλλάξει ομάδα, γιατί δεν άντεχε άλλο τη συνύπαρξη μαζί του.
Η πίστη του στον Θεό τον έκανε να πιστεύει περισσότερο και στον ίδιο του τον εαυτό, αν και προς το τέλος της καριέρας του είχε αναγνωρίσει πως δεν ήταν άτρωτος, και πως θα έπρεπε να είναι πλέον πιο προσεκτικός στην πίστα. Οι παράτολμες κινήσεις του, οι ριψοκίνδυνες τακτικές του και το αίσθημα ότι μπορεί να κινηθεί μόνιμα και σταθερά στο όριο, ήταν χαρακτηριστικά του Senna– χαρακτηριστικά που τον κατέστησαν ιδιαίτερα αγαπητό στον κόσμο, και -πιο σημαντικό- τον καθιέρωσαν στο πάνθεον των οδηγών.
Την Πρωτομαγιά του 1994, ο Ayrton Senna θα έχανε τη ζωή του στην Imola, στη στροφή Tamburello. Ο χαμός του, αν και αιφνίδιος, κατάφερε να δώσει ζωή σε πολλούς άλλους οδηγούς για τα επόμενα χρόνια, αφού στάθηκε η αφορμή για τη βελτίωση της ασφάλειας του σπορ, τόσο στο κομμάτι των μονοθέσιων, όσο και σε αυτό των σιρκουί.
Σήμερα, η κληρονομιά του συνεχίζεται με το Ινστιτούτο Senna, που φροντίζει για την εκπαίδευση χιλιάδων παιδιών στη Βραζιλία, που δεν έχουν τη δυνατότητα να μορφωθούν.
Πενήντα εννέα χρόνια από τη γέννηση του ανθρώπου που άλλαξε την F1 και τη χώρα του σε τόσα πολλά επίπεδα, και διαμόρφωσε μία τρομερά ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού._Δ.Μ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
