Malcolm Wilson: Δικό του!

Αν μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς ή μπασκετικούς όρους, αυτό το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, ο Malcolm Wilson θα πρέπει να… “το πάρει σπίτι του”. Ο Βρετανός μάνατζερ που εδώ και 30 χρόνια γράφει τη δική του ιστορία στο WRC, φέτος δικαιώθηκε για τις επιλογές, τους χειρισμούς, την επιμονή, και εν τέλει την ομάδα που έχει στήσει στο Cockermouth. Όσα δεν κατάφερε ως οδηγός, αφού ποτέ δεν θεωρήθηκε κορυφαίος, όντας ένας από τους καλύτερους Βρετανούς σε εθνικό επίπεδο, το κατάφερε και με το παραπάνω ως μάνατζερ. Από το 1996, όταν η “Malcolm Wilson Motorsport” μετονομάστηκε σε M-Sport και ουσιαστικά απέκτησε το πράσινο φως για την εκπροσώπηση της Ford στο WRC, έχει καταφέρει να κτίσει μία από τις σημαντικότερες ομάδες στο θεσμό. Το πάθος του για τους αγώνες Ράλλυ ήταν αυτό που τον οδήγησε και φυσικά στη συνέχεια οι επιλογές του. Δεν προτίμησε τη μεγάλη ζωή, αλλά την επένδυση στην εταιρία του, την οποία και γιγάντωσε, δημιουργώντας μία τεράστια επιχείρηση που δεν περιορίζεται απλά στην σχεδίαση και προετοιμασία των αγωνιστικών.

Από το μικρό γκαράζ κάτω από το σπίτι του που φιλοξενούσε τα εργοστασιακά Escort WRC και από επάνω η γυναίκα του Elaine άπλωνε τα ρούχα, δημιούργησε ένα πραγματικό πρότυπο αγωνιστικής ομάδας, εγκαταστάσεις που ζηλεύουν μέχρι και σήμερα αρκετές από τις εργοστασιακές ομάδες του WRC. Φυσικά, δεν έγιναν όλα εύκολα, ούτε με τη βοήθεια της τύχης. Όσο γρήγορος δεν ήταν στο τιμόνι των αγωνιστικών, άλλο τόσο δαιμόνιος ήταν ως επιχειρηματίας. Ήταν ο πρώτος που κατασκεύασε τη γνωστή πλέον “πυραμίδα” αγωνιστικών, προσφέροντας αυτοκίνητα από τη μικρότερη κατηγορία (R1) έως και την κορυφαία του WRC. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ ήταν πάντα η βιτρίνα της επιχείρησης του, η οποία φρόντιζε να είναι πάντα παρούσα, με συνεχή εμπλοκή. Ακόμα και όταν η Ford του γύρισε την πλάτη το 2013 και έμεινε μόνος, δεν το έβαλε στα πόδια. Συνέχιζε να στηρίζει το πρόγραμμα στο WRC και δεν είναι τυχαίο ότι εκείνη τη χρονιά έλαμψε το άστρο του Thierry Neuville και λίγο αργότερα αυτό των Evans και Tanak. Παράλληλα, φρόντιζε να διαθέτει κορυφαία αυτοκίνητα στην κατηγορία R5 και R2, R1, πουλώντας όσο το δυνατόν περισσότερα. Δεν είναι τυχαίο, ότι πρέπει να έχουν κατασκευαστεί και πουληθεί περισσότερα από 300 Ford Fiesta μόνο προδιαγραφών R5! Με κόστος που αγγίζει τα 200.000 ευρώ και χωρίς να υπολογίζουμε συντήρηση-ανταλλακτικά, κάντε τον πολλαπλασιασμό. Παρόλα αυτά, ο Wilson ποτέ δεν θα έβαζε σε κίνδυνο την επιχείρηση και τους εργαζομένους του. Όλα τα παραπάνω χρήματα επενδύονται στην M-Sport, η οποία είναι κερδοφόρα δίνοντας δουλειά σε μία ολόκληρη πόλη και εκατοντάδες οικογένειες. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, από τα μέσα της χρονιάς δήλωνε ανοικτά ότι το φετινό σενάριο και η σύνθεση της ομάδας ήταν κάτι που δεν μπορούσε να υποστηρίξει περισσότερο από έναν χρόνο. Και για αυτό αναζητούσε (και ακόμα το κάνει) την υποστήριξη της Ford.

Η φετινή χρονιά ήταν μία δικαίωση για τον ίδιο. Απέδειξε ότι διαθέτει κορυφαίο τεχνικό επιτελείο, αφού δημιούργησε ένα αυτοκίνητο το οποίο κέρδισε τους περισσότερους αγώνες από κάθε άλλο, ενώ σε κάθε γύρο του θεσμού ένα από τα Fiesta τερμάτιζε στο βάθρο. Παράλληλα, τα μηχανικά προβλήματα και αξιοπιστίας ήταν ελάχιστα, δίνοντας στους οδηγούς του ό,τι καλύτερο για να του φέρουν τίτλους. Τον Sebastien Ogier για αυτόν ακριβώς το λόγο τον έφερε στην ομάδα. Για τον τίτλο των Οδηγών, τον οποίο και δεν είχε κατακτήσει με τον Marcus Gronholm, παρόλο που είχαν φτάσει κοντά δύο χρονιές. Ο Γάλλος έκανε το καθήκον του και χάρισε το πρώτο Πρωτάθλημα Οδηγών στην M-Sport, αλλά ο άσσος από το μανίκι του Wilson άκουγε στο όνομα Ott Tanak. Ο Εσθονός αποδείχθηκε λίρα εκατό και με τις επιδόσεις-αξιοπιστία του, πρόσφερε τη δυνατότητα στον Malcolm να κάνει περίπατο (ή ακόμα καλύτερα πλάκα) στις εργοστασιακές ομάδες, φροντίζοντας παράλληλα να μη λείψει τίποτα από τους οδηγούς του (δοκιμές-εξέλιξη). Και στο τέλος, οι κόποι και οι θυσίες του ανταμείφθηκαν, αφού η M-Sport έγινε η πρώτη ιδιωτική ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο των Κατασκευαστών.

Αυτό που απασχολεί τους περισσότερους φίλους του σπορ, είναι τι θα γίνει τη νέα χρονιά. Με τον Tanak να έχει ήδη αποχαιρετήσει για Toyota μεριά, απομένει ο Ogier, ο οποίος μόνο απίθανο δεν είναι να κλείσει και αυτός με τη σειρά του την πόρτα. Εκτός αν γίνει κάποιο μαγικό! Αν η Ford αποφασίσει να επιστρέψει (απίθανο) ή βρεθεί κάποιος μεγάλος χορηγός να στηρίξει την προσπάθεια. Για να μην κρυβόμαστε, αυτό μόνο η Red Bull μπορεί να το κάνει. Δεν είναι μόνο οι σχέσεις της με τον Ogier, αλλά αν ο αυστριακός κολοσσός αποφασίσει να στηρίξει μία προσπάθεια και επιθυμεί την παραμονή του στο WRC, τότε το καλύτερο μέρος για να ποντάρει τα χρήματα του είναι ο Wilson. Ο Βρετανός με Ogier ή χωρίς, θα βρει το δρόμο του. Εξάλλου, μόνο λίγοι δεν είναι οι οδηγοί που έχουν αναδειχθεί μέσα από την M-Sport… Ήδη ο Elfyn Evans θα έχει το 2018 την ευκαιρία που φέτος είχε ο Tanak, ενώ την πρώτη του θα πάρει και ο νεαρός Teemu Suninen, που ανάλογα με την απόφαση του Ogier θα φοράει και τα σχετικά… ελαστικά. Και μη νομίζετε ότι ο δαιμόνιος Malcolm σταματάει εδώ. Το μεγαλύτερο ταλέντο της επόμενης μέρας του WRC, ο Kalle Rovanpera, στη Βρετανία οδηγούσε Ford Fiesta R5 στα χρώματα της M-Sport, ενώ το ίδιο θα κάνει και στην Αυστραλία. Με ή χωρίς Ford, ο Wilson θα βρει τον τρόπο και το δρόμο του. Που στο τέλος θα τον οδηγήσει και πάλι στην επιτυχία. Είναι στον χαρακτήρα και τον ψυχισμό του…_Π.Τ.