Στον Χολομώντα…

Άλλωστε, ενώ όλοι συμφωνούμε για τη θέση της ε.δ. ως πρώτο όνομα στην άτυπη λίστα, διαχρονικά διαφωνούμε. Αν είναι περισσότερο κατηφορική από την Αρναία ή προς τα εκεί. Λεπτομέρεια το τι και το πώς προς όποια κατεύθυνση. Διαδρομή με την ιδανική απόσταση, περί τα 16-18 χλμ. ή και παραπάνω και το κυριότερο, με οδόστρωμα που εναλλάσσεται. Ένα απρόβλεπτο περιβάλλον που δε δικαιώνει την «παπαγαλία» σε σχέση με τη γνώση του δρόμου, ενώ εκθέτει όποιον υποδεέστερο της μηχανής, με τον ικανό συνοδηγό να μπορεί να κάνει τη διαφορά, καλύπτοντας τα κενά του οδηγού του. Κακά τα ψέματα, θέλει ρυθμό εκεί και για αυτό απαιτείται σοφό πλήρωμα με «ευφυές», καλά στημένο αυτοκίνητο. Δεν αρκεί η «εργασία». Απαιτεί φαντασία η υπαγόρευση του δρόμου και αφού δεν έχεις πολλά περιθώρια για διορθώσεις στις αναγνωρίσεις, με ανοικτό δρόμο που κρύβει εκπλήξεις, η αλήθεια έχει να κάνει με την εκτέλεση. Δεν αρκεί να ξέρεις τις φυσιολογικές αντιδράσεις της μηχανής και των ελαστικών. Πρέπει να προβλέψεις και την πίεση που θα δεχτούν η ανάρτηση, η μετάδοση και βέβαια τα λάστιχα, αλλά και ο κινητήρας. Τι να φυλάξεις και πού; Τεράστιοι, όπως ήταν ο Γάκης και η Γιωργάρα και όπως είναι οι Κυρκαίοι, ο Γιώργος και ο Σώκρατες, ξέρουν καλά αυτήν τη δύσκολη πρακτική του Πρωταθλητή. Ένα παιχνίδι με τα χιλιοστά του δρόμου και λίγο τιμόνι και λιγότερα φρένα και αλλαγές χαϊδεύοντας τον επιλογέα άλλοτε, ίσως και τώρα, χωρίς συμπλέκτη. Μαέστρος στο μία επάνω ο Γάκης, είχε να αντιμετωπίσει το άπλωμα, τη φόρα του Γιώργου, ενώ Λέας και Λάμπρος Κύρκος έβαλαν στην εξίσωση τα στοιχεία του τέλειου στησίματος, έχοντας να αντιμετωπίσουν κολοσσούς, όπως ο Γιώργος Καϊτατζής και ο Πάνος Χατζητσοπάνης. Διαφορετικής αντιμετώπισης με ένα πιο βαρύ και ψηλότερο αυτοκίνητο ο «Χολομών» σε μικτό ΔΕΘ. Διαφορετική σε ασφάλτινο, με προσθιοκίνητους τύπους σε ρυθμούς καμικάζι. Σκέφτεσαι την ταχύτητα του Πλάγου και τη σοφία του Αναδιώτη… με βαριά δεξιά μπάκετ και οι δυο τους, πρόσθετεις τον Αυγερόπουλο και πληκτρολογείς με παθιασμένα ελληνικά: «ποιος Πανιζί;». Τότε, τον καιρό εκείνο, μας ταλαιπωρούσαν οι φιλοξενούμενοι στον Χολομώντα σε μικτό Χαλκιδικής. Μετά, όμως, η νέα γενιά και ειδικά οι τρομοκράτες με τα προσθιοκίνητα τύπου Ευσταθίου και Ιαβέρη junior τους αντιμετώπιζαν στα ίσια, οδηγώντας πιο καθαρά και με περισσότερο ασφάλτινο τρόπο, αποφεύγοντας το παιχνίδι με την πρόσφυση – που αρέσει, αλλά σε καθυστερεί. Υπέροχοι βόρειοι, με μωρά εκεί, ο αείμνηστος Κώστας Τανούσης, άλλοτε με τον Νίκο Παυλίδη και άλλοτε με τον Σάκη Βασιλόπουλο και βέβαια, ο Παντελής Τοψής. Ο σοφός μιας εξαιρετικής παρέας ίσων, ένας υπέροχος αθλητής που γνώριζε και να χάνει. Δίπλα του, o επίσης αείμνηστος, υπέροχος Κώστας Τσότσος, άνθρωπος με πολύ ψηλά την έννοια του αρσενικού. Σε σχέση με την κίνηση στον εμπρός άξονα, εκεί οδηγήθηκαν αέρα από εξαιρετικούς βόρειους από Golf και Renault 11 και Clio, μέχρι Megane, Citroen ΖΧ και Type-R, ενώ ουδείς μπορεί να υποτιμήσει εξαιρετικές επιδόσεις με ΕVΟ. Από τύπους όπως ο Μίχος και ο Καλούδης αλλά κ.ά. και πρέπει να έχεις οδηγήσει εκεί Ν για να καταλάβεις και να αξιολογήσεις το μέγεθός τους. Άλλωστε, όταν ο Αναπολιωτάκης κατέβηκε από το Ibiza, που το οδήγησε στην άσφαλτο όπως ούτε ο Βέμπερ ούτε ο Ριούς και ο Γκόμεζ και πήρε στο χέρι το βαρύ ΕVO, εκτοξεύθηκε η εκτίμησή μας πτος το πρόσωπό του – ως θεατές με εμπειρία. Ο Γιώργος, ο ταχύτερος σήμερα Έλληνας στην άσφαλτο, αξιοποιώντας την ποιότητα του κ. Τσιούκα δίπλα του και βέβαια τις δυνατότητες του R5, με το ρυθμό που δίνουν σε κάθε αναμέτρηση αποτελούν συνδυασμό στόχου και διάθεσης, όντας ιδιαίτερα σοβαροί.

Σε πρώτο πρόσωπο 

Οδηγήσαμε εκεί κάμποσες φορές, έχοντας άποψη για τους συναθλητές μας της εποχής, αλλά αυτά όλα αποτελούν ιστορία, την οποία άλλωστε ο καθένας μεταφράζει όπως θέλει. Κρατάμε λοιπόν τις επιδόσεις των Σωτήρχου-Ζακχαίου με το κόκκινο Saxo και ό,τι μαγικό απολαύσαμε με τον Σωκράτη Τσολακίδη και το 306 Maxi και συνοδηγό τον Σωκράτη Παυλίδη. Αυτοκίνητο που δύσκολα το βγάζεις από το πάρκινγκ και ο τύπος, πρόεδρος του ΑΟΘ σήμερα, το φόρεσε και πυροβόλησε, εντυπωσιάζοντας και τους Ιταλούς της ομάδας του.

Μεθαύριο, σε δέκα ημέρες θα χειροκροτήσουμε-υποκλιθούμε στα περάσματα των Αναπολιωτάκη-Τσιούκα με το Fiesta, αλλά θα μας λείψει ο Σώκρατες, όπως και οι Πάνος Κύρκος-Γιώργης Πολυζώης με αυτοκίνητο γενικής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα γίνουν μάχες, ειδικά αν ανηφορίσει ο Τάκης Καμπύλης, αλλά, κακά τα ψέματα, είναι η αντιπαράθεση σε επίπεδο γενικής που… τρομοκρατεί και απογειώνει το ενδιαφέρον. Από εκεί και πέρα, αν έχουμε σωστή ενημέρωση και δεν έχει προκύψει αστοχία λόγω Covid-19, ο αγώνας που από ύπουλη αστοχία το ’88 δε μέτρησε στο Ευρωπαϊκό, ενώ έλαμπε στα χέρια του Αντώνη Παρταλιού και των συνεργατών του, είναι υποψήφιος για το Βαλκανικό. Από τις περιπτώσεις που το γεγονός δίνει τη λάμψη στο θεσμό και φίλοι εξ ανατολών, ελάτε το 2021. Σκληρό καρύδι ο Γιώργος, την ώρα που αρέσουν οι προκλήσεις στον Σωκράτη και βέβαια ποτέ μη λες ποτέ σε σχέση με τους Κυρκαίους. Υπολογίστε ότι η προσμέτρηση σε διεθνές επίπεδο θα παρασύρει Παπαδημητρίου και Κεχαγιά, που τους αρέσει η συζήτηση με γκάζι να γίνεται και στα αγγλικά, δηλαδή σε διεθνές επίπεδο και αντιλαμβάνεστε γιατί είναι σημαντικό να πορευθεί άψογα μεθαύριο το ΔΕΘ, έργο του ΑΟΘ της ομάδας Σωκράτη Τσολακίδη. Είναι γεγονός αγαπητοί… Οι ικανοί πήραν το όπλο τους και δημιουργούν σε σχέση με τους οίκους τους, μακριά από τις φτηνές διαπλοκές πεινασμένων της κεντρικής… περίπου εξουσίας. 

Καλό αγώνα

Είτε άμεσα, ανεβαίνοντας αύριο στο Πήλιο, από τη ΛΑΒ, με κυβερνήτη τον Πρωταθλητή Αντώνη Σταφυλοπάτη, είτε ζωγραφίζοντας στη Χαλκιδική. Οι ελληνικοί αγώνες έχουν ανάγκη την premium έκφρασή τους, με τον καθαρό, ωραίο τρόπο, μακριά από τα ξεπερασμένα συστήματα της διαπλοκής για το κουμάντο, που διώχνει τα κομάντο._ Στρατισίνο