Ήταν ακόμα μια τραγωδία, που συχνά-πυκνά προκύπτει και πάντα κάποιος άλλος φταίει.
Άσκηση, διαχρονικά με αστοχίες της κάθε ηγεσίας του τόπου, αθεράπευτη πληγή για τον πολίτη, με γεγονός πως δεν προκύπτει από τους έχοντες την ευθύνη η αυτοκριτική ως άτυπη συγγνώμη ώστε με φιλότιμο να λειτουργήσει ως «ποτέ ξανά».
Από την άλλη, κριτική εκ του ασφαλούς, για την ψήφο ρε γαμώτο, εκ των υστέρων και ποτέ με σοβαρό πλάνο…
Το χειρότερο, η ίδια γεύση όποιος και αν είναι στο τιμόνι του οδηγού, ή απέναντι, σε μια διαδικασία που απαιτεί το «Όλοι μαζί».
ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ του πολίτη λοιπόν. Με τρόπο και μέθοδο. Ζήσαμε από μακριά την τραγωδία, που όμως πότισε το πετσί δικών μας ανθρώπων.
Παραδείγματα αντιδρασης απο ανθρώπους του motorsport και όχι μόνο. Σημείο αναφοράς. Παράδειγμα να μιμηθούμε. Είναι σαφές πως σήμερα περισσότερο απο ποτέ, ο πολίτης απαιτεί χώρο, ώστε να σωθεί η χώρα του.
Ουσία…
Ο Τάκης, έσωσε την εγκατάσταση του αξιοποιώντας τα ΙΧ μέσα προστασίας με μυαλό ξυράφι.
Η Χριστίνα, αντιστάθηκε με έναν κουβά και έσωσε το βιός τους.
Ο Νικόλας στους εθελοντές, η Ντέπη ψύχραιμη όπως την ξέρουμε στο ΣΕΧ.
Ο Σώτερ να οργώνει, να συντονίζει. Να προστατεύει με ψυχή κ μέθοδο. Όπως οδηγούσε…
Οι δικοί μας άνθρωποι, μέλη μιας ομάδας της κοινωνίας μας, που γνωρίζονται αλλά δεν συναναστρέφονται. Όλοι κάτοικοι των περιοχών που πόνεσαν και καταστράφηκαν, στο λεκανοπέδιο, όπου η μισή Ελλάδα.
Πολλά θα γραφτούν, βροχή θα προκύψουν κατηγορίες και ευχολόγια, ενώ η απερίγραπτη αντιπολίτευση θα κάνει σημαία την καταστροφή. Απαντώντας στην κριτική για το Μάτι, με την ξεπερασμένη πρακτική που χαρακτήριζε το “ΕΡΕ vs ΕΚ”. Τόσο πίσω. Αριστεροί λέγονται και τρέμει η μαρμάρινη πλάκα του πατέρα μας.
Να πάμε στην ουσία. Αποδεικνύεται, απο την τοποθέτηση του στρατιώτη (;) αρχηγού (;) του ΠΣ, πως η κρατική μηχανή στη βάση της δεν έχει εθνικό χρώμα. Ανίκητη όπως η βλακεία. Ανάλογα με τα συμφέροντα και αν σπάνια προκύπτει ευκαιριακά έμπνευση, προοδεύει ο τόπος.
Ο Χαρδαλιάς ένας σύγχρονος μαραθωνοδρόμος, χάθηκε ανάμεσα στον COVID και στην πρόληψη ώστε να σωθούν ζωές από εμπρηστές και ακραία φαινόμενα. Αγνοώντας ότι ίσως τον εκθέσει η κρατική μηχανή, σε επίπεδο ηγεσίας με στολή, ενώ έχει ευθύνη που δεν θωρακίζεται η χώρα σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Προτάσσοντας μάλιστα τη “βλακεία” του απείθαρχου πολίτη που δεν εκκενώνει, ως άλλοθι μιας ανεπάρκειας που σκοτώνει.
Αναζητάς την αναμενόμενη στρατηγική, αναζητάς εξηγήσεις, παρακολουθείς μόνο OPEN που προσφέρει ενημέρωση με κόπο και εντιμότητα, με τιμονιέρη τον Γιάννη Παπαδόπουλο με εμπειρία και ευγένεια. Σε πείθει. Ενημερώνεσαι σε χρόνους F1 απο το Θέμα, που τερματίζει όταν οι άλλοι “ξεπαρκάρουν” και στη συνέχεια, ζεις στον καναπέ με ψυχραιμία και αμηχανία.
Πολλοί άφησαν το σπίτι τους, όπως οι Μουζάκηδες, οι Μαρκουίζοι κ.α και που μένουν τώρα; Τι θα βρουν επιστρέφοντας; Που έφτασε η καταστροφή; Πως θα ανάκατασκευάσουν; Πως θα διαχειριστούν την αναμενόμενη γραφειοκρατεία;
Ταξιδεύεις στην επόμενη ήμερα. Είχαμε, έχουμε τον ιό στο αίμα που κάποιοι αρνούνται να γιατρέψουν και να προστατεύσουν με το εμβόλιο, ώστε να σωθεί η κοινωνία. Την ίδια ώρα, σε σκοτώνει άμεσα η φωτιά σε πτήση διαρκείας. Σώθηκαν οι άνθρωποι, καταστράφηκε η ζωή τους και με εκτίμηση στον κ. Σταϊκούρα, δεν ξαναζείς, αναστέλλοντας υποχρεώσεις… Την ώρα που κάποιος πρέπει να μεταδώσει και δύναμη ψυχής στους πληγωμένους μιας ζωής.
Η φωτιά…
Απίστευτες εικόνες, ζηλεύεις τους εθελοντές, τα βάζεις με σένα που έχεις καθηλωθεί στην καρέκλα με το τηλεκοντρόλ στο ένα χέρι και το κινητό στο άλλο. Ακολουθείς και τους περιβόητους influencers που συλλαμβάνονται εκτός χρόνου.
Τους πήρε και τα εσώρουχα η φωτιά. Δεν πείθουν, δεν εμπνέουν είναι τα κακέκτυπα του τελειωμένου lifestyle του 1995-2010. Αυτοί τότε δίδαξαν την παρακμή, αντίστοιχα σήμερα κάποιοι στα social, μοιράζουν χαμόγελα και πουλάνε κλικ, επικοινωνώντας το τίποτα, μέσα απο την αυταρέσκεια τους.
Πήρα τότε και καταστράφηκα, δεν θα πάρω σήμερα. Θα ζω με την εικόνα της κ. Ιωάννίδου, με τους φίλους του Παναγιώτη Νικολάου που μας τους γνώρισε. Οι Εθελοντές, στον Άγιο Στέφανο.
Ήρωες, Τεράστιοι, σημαντικοί δείχνουν το δρόμο και είναι αυτές οι ψυχάρες που έχουν εμπνεύσει τον Τάκη Κουτσίκο που οργανωμένος έσωσε το Casa του στον κάμπο που πέθανε νωρίς, με το σωλήνα στο χέρι και πολύ μυαλό. Λειτουργώντας προληπτικά. Πιο πάνω, μέσα στην Ίπποκράτειο πολιτεία. η Χριστίνα Σταθάκη του Άρη και της Σόφης με έναν κουβά στο χέρι, χωρίς γεννήτρια και λίγο νερό έσωσε κόπους 50 ετών. Δεν το ξέρει αλλά με το τσαγανό της εκεί επάνω στην Ιπποκράτειο εμπνευσμένη από την εικόνα του μπαμπά της (έτσι τον αποκαλούσε τον αείμνηστο ΑΣ) ξεπέρασε την ιεροτελεστία. Το Ίδρυμα Άρης Σταθάκης για την οδική ασφάλεια. Ότι πρεσβεύει την πρόληψη με διστάσεις που ξεπερνούν τους δρόμους. Άλλωστε τα πάντα όλα δρόμος είναι, Αυτό μας οδηγεί, μας εμπνέει και μας κρατάει δυνατούς και δεν έσπασε τυχαία τα μπλόκα και έφτασε ψηλά μέσα στην κόλαση ο Γιάννης Ζούνης, ο πυροσβέστης με το Ιμπρέζα.
Εγκατέλειψαν ο Νίκος Μουζάκης και η Ντέπη Δράκου, το σπίτι τους στη Δροσοπηγή, στην κυριολεξία μέσα στη φωτιά. Παιδεύεται ο Νίκος αλλά δε μάσησε και κατέβηκε στο σταθμό και βοήθησε φορτώνοντας νερά κ.α. Εκεί που οι Ράπτηδες έδωσαν μάχες για τα σπίτια τους. Σε θεωρητικά πιο ασφαλές περιβάλλον. Άνθρωποι που εκτιμούν και σέβονται τη γη όσο ελάχιστοι.
Στο επίκεντρο της δράσης, ο Σωτήρης Σκαλτσάς. Πρωταθλητής με τιμόνι και χωρίς. Διαχρονικά δίπλα στους φίλους του, σήμερα δίπλα στη γειτονιά του, σε πλήρη διάσταση…
Η πραγματική Πολιτική Προστασία. Η αντίδραση του συνειδητοποιημένου πολίτη που πρέπει να μιμηθούμε οργανώνοντας την τοπική κοινωνία. Αστοχήσαμε με άλλοθι και όντας political correct ακούμε με ψυχραιμία τις ανοησίες των αρνητών του αυτονόητου σε σχέση με το εμβόλιο. Ας αντιδράσουμε εύστοχα λοιπόν, σε σχέση με τη φύση που εκδικείται. Η απάντηση στην ψυχασθένεια των εμπρηστών, με έργο ιδιωτική πρωτοβουλία χωρίς φτηνά άλλοθι όπως και οι αρλούμπες για την τοποθέτηση σειράς από ανεμογεννήτριες. Μια χώρα προδομένη απο τους ηγέτες της, όλοι μας μεθυσμένοι από τις θεωρίες συνομωσίας, σε υψηλή ανάλυση των fake news.
Έχουμε πάει σχολείο, έχουμε τον κοινό νου όπως αποδεικνύει η διαδρομή μας, όποτε μονόδρομος να συντονιστούμε ώστε να είμαστε ασφαλείς. Άλλωστε η περιουσία του καθενός, σημαντικό κομμάτι της ζωής του είναι. Μετά την υγεία, η δημιουργία, με κοινό παρανομαστή την οικογένεια.
Να μη χαθούμε-καούμε λοιπόν, αλλά να καταστραφούμε. Αντί για το «ποτέ ξανά», ψάχνουμε το λιγότερο οδυνηρό, να έχουμε να λέμε.
Μας ξεπερνάει αυτή η θεωρία, ειδικά από αυτόν τον Πρωθυπουργό-όαση, που εκτιμάς, σέβεσαι και παραδέχεσαι. Έχεις την απαίτηση να ακούσεις και να μάθεις την αλήθεια. Όπως και να εξαφανίσει από τον πλάνο αυτόν τον φοβισμένο στρατιώτη που νομίζει πως διοικεί τους Πυροσβέστες μας. Ψυχάρες που μας εμπνέουν-οδηγούν.
Αν δεν προκύψει η κατάθεση ψυχής με απαντήσεις, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, απλά ζούμε μια από τα ίδια με την απογοήτευση στο κόκκινο.
Με απρόβλεπτες, κοινωνικές συνέπειες._Σ.Χ.
Φωτ.: eurokinissi
