Όλα ή και τίποτα…

Μπορείς να συγκρίνεις τα πάντα. Ακόμα και τα αλλόκοτα. Ακόμα και επιμέρους μετρήσεις, που συνδέονται και με στατιστικά στοιχεία. Δεν μπορείς όμως να συγκρίνεις ψυχές.

Ό,τι δηλαδή σε άνθρωπο, μηχανή και περιβάλλον ξεπερνάει τα πεζά στοιχεία των προδιαγραφών και έχει να κάνει με το στυλ, τον τρόπο και το ύφος, με τίτλο: προσωπικότητα. Είναι ο άνθρωπος, και δεν προκύπτει εξήγηση, όντας πολύ φτηνή η ερμηνεία, ακόμα και σε προσωπικές σχέσεις, για το τι βλέπεις. Ασήμαντο και το τι ξέρεις, ίσως και το τι γνωρίζεις, σε σχέση με την ψυχή που σε εμπνέει και σε οδηγεί. Είναι το μαγικό άγγιγμα με το βλέμμα, το «κλικ», όπως λέγεται, που σκοτώνει τη λογική, και μόνο έτσι ζεις τη στιγμή. Να είναι ευτυχείς οι άνθρωποι, ειδικά σήμερα, που όλο αυτό σπανίζει, και όπου και όποτε προκύπτει δεν κρύβεται.

Φίλος από τα παλιά, που έχω πολλάκις αδικήσει δημόσια, χωρίς να κάνω τον κόπο να τον ρωτήσω γιατί έτσι τότε και γιατί με αυτό τον τρόπο σήμερα κ.ά., προχθές σε συνάντηση, μας σύστησε τον εγγονό του.

Ένας απίθανος τύπος δέκα ετών, που έλαμπε όπως ακριβώς ο παππούς του. Όπως έλαμπε η μητέρα του, που γνωρίζεις από κούνια, με τη γιαγιά του να κάνει τη διαφορά με την ευαίσθητη σοβαρότητα που τη χαρακτηρίζει, δημιουργώντας, διδάσκοντας και αγωγή. Ό,τι πιστοποιεί πως τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, ό,τι μας επιτρέπει να σκεπτόμαστε με καθαρό μυαλό και για το καλό όλων.

Δε σημειώνω παραπάνω επί του προκειμένου, απλώς, ταξιδεύοντας, στην επιστροφή σκέπτεσαι πως αυτό το λαμπερό αγόρι, κοινωνικός και ευγενής που σήμερα σπάνια συναντάς, μεγαλώνει υποδειγματικά. Από τους γονείς του και από τους παππούδες του, και τίποτα τυχαίο. Άλλωστε, αυτή είναι η απόλυτη διάσταση της καλοπροαίρετης ζήλιας, σημείο αναφοράς στη ζωή του χορτάτου, που οφείλει να διαχειριστεί και τις ελλείψεις της ζωής.

Περί πιστών

Οδηγώντας στο Μπαλόκο σκέπτεσαι τη Βαλελούνγκα και στρίβοντας στα Μέγαρα θέλεις να πας στις Σέρρες. Στο τέλος, αναλύοντας καταλήγεις πως συγκρίνεις ανεξάρτητα μεγέθη, που σε καταδικάζουν να ζεις και να απολαμβάνεις τη στιγμή υπεράνω των μετρήσεων.

Σε διαστάσεις και ποιότητα οδοστρώματος. Το Μπαλόκο έχει το τέλειο, το ισορροπημένο φάρδος, που όμως δεν αρκεί για αγώνα, και το εξαιρετικό οδόστρωμα με στοιχεία της ειδικής διαδρομής που ονειρεύεσαι.

Καταπληκτικές γωνιές στα κλειστά κομμάτια, και μπορείς να δοκιμάσεις φρένα και πλαίσιο, αλλά και τις δυνατότητές σου, αξιοποιώντας και τη ροπή του κινητήρα.

Θέλεις τη μικρή ή τη μεσαία πίστα όλη δική σου, ώστε να αποφεύγεις τις ευθείες, να πηγαίνεις και να έρχεσαι και να δημιουργείς, και ο φωτογράφος κλάσης Αλμπέρτο και Κουσκούτη να απολαμβάνει…

Τα Μέγαρα είναι το όγδοο θαύμα της αυτοκίνησης στην Ελλάδα, ό,τι οι Σέρρες σε σχέση με τα Βαλκάνια. Στα Μέγαρα δοκιμάζεις και προπονείσαι προστατεύοντας τα φρένα σου. Από τα πολλά στα λίγα, και δεν πας γυρεύοντας να πληγώσεις δίσκους (και όχι μόνο). Η πίστα στα Μέγαρα το εξοχικό του Αθηναίου petrolhead, περίφημη για τις δοκιμές/παρουσιάσεις νέων αυτοκινήτων και των εξαιρετικών trackdays by Konstantinos Lekakis. Η αξιοπιστία στη μέγιστη τιμή, και σε αυτές τις εκδηλώσεις είσαι ασφαλής, περνάς καλά και δε νιώθεις ότι σε εκμεταλλεύονται, χάρη και στην αρχοντιά του Χρήστου Αναστασιάδη. Ο ίδιος, αν κρίνουμε από τα υψηλά τιμολόγια που προτείνει, κακώς δεν πιστεύει στην αγωνιστική δραστηριότητα ενός δικού του έργου για πολλά όσκαρ.

Σε άλλη χώρα θα τον είχε καλέσει για βράβευση η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ θα είχε αντιμετωπιστεί με ευαισθησία από την πολιτεία, γιατί αυτός ο χώρος, που σώζει ζωές, κρατάει και πολιτισμένο, μακριά από τα λιμανάκια, τον Έλληνα λάτρη της υγιούς αυτοκίνησης, όπως και της χρήσης μοτό.

Ποτέ δεν είναι αργά, και το μοντέλο των Σερρών μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης οδηγεί τους επίδοξους πιστάρχες.

Στις Σέρρες, στην καλύτερη πίστα των Βαλκανίων για αγώνες, και όχι μόνο. Προσέχεις τα λάστιχά σου και διακόπτεις μόνο για καύσιμα και για την προσωρινή ανάπαυσή σου στην καφετέρια-μπαλκόνι κλάσης F1. Είναι μακριά, αλλά χαλάλι…

BMW vs Alfa

Κρατάει χρόνια το ερώτημα που σήμερα, στην εξελιγμένη του εκδοχή, αφορά τις καλές «3»-«4» vs Giulia, και προσθέστε εσείς τις εκδοχές. Εμείς, όπως και όταν πρόκειται για μια «911» vs Ferrari με κινητήρα στο κέντρο, σχολιάζουμε πως τα θέλουμε όλα και αρνούμαστε τη σύγκριση. Καταθέτουν ψυχή και, σε αυτή την αντιπαράθεση, χωρίς χρώμα στο διαβατήριο δεν προκύπτει νικητής. Δεν υφίσταται αντιπαράθεση-crash test, και όλοι οι συνδυασμοί επιτρέπονται. Άλλωστε, μια «911» τη συνδυάζεις περίφημα και με τις «Μ» και την Ιταλίδα, που σε QV και βάλε είναι μια 4θυρη Ferrari. Ένα τρελό παιχνίδι, λοιπόν, με κυρίαρχο το συναίσθημα, που παραμένει στην κορυφή και ως αντίδραση στη διεκπεραίωση της καθημερινότητας.

Σήμερα, που λειτουργεί και ως άποψη, δημιουργώντας και το χάσμα γενεών._ Σ. Χ.