Τriumph TR7

To TR7 ήταν ένα compact διθέσιο sport μοντέλο, που τον Σεπτέμβριο του 1974 κλήθηκε να αντικαταστήσει το TR6 στην γκάμα της Τriumph. Αρχικά παραγόταν στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις του Speke, κοντά στο Liverpool, όμως το 1978 η όλη διαδικασία μετακόμισε στο Coventry. Ούτε και εκεί έμεινε μέχρι το τέλος, καθώς τα δύο τελευταία χρόνια της σταδιοδρομίας του κατασκευαζόταν στο Solihull, όπου είχε την έδρα της η Rover. H συνολική παραγωγή του αρίθμησε 141.232 μονάδες έως το 1981, από τις οποίες οι 112.368 διέθεταν σκληρή οροφή και οι υπόλοιπες ήταν roadsters.

Χαρακτηριστικά

To συνολικό μήκος του ανερχόταν στα 4,06 μέτρα, ενώ ο κινητήρας του ήταν δίλιτρος τετρακύλινδρος σε σειρά των 105 ίππων και συνδυαζόταν με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων, το οποίο μετέδιδε την κίνηση στους πίσω τροχούς. Αργότερα ήταν προαιρετικά διαθέσιμο και με κιβώτιο των πέντε σχέσεων, ενώ από το 1976 οι υποψήφιοι αγοραστές του μπορούσαν να το αποκτήσουν και με αυτόματο των τριών. Η εμπρός ανάρτησή του ήταν ανεξάρτητη, ενώ ο πίσω άξονας είχε ένα σύστημα τεσσάρων συνδέσμων, πάλι με ελατήρια. Δισκόφρενα έφεραν μόνο οι μπροστινοί τροχοί, αφού για τους πίσω είχε υιοθετηθεί η παραδοσιακή λύση των ταμπούρων. Το TR7 ξεκίνησε το ταξίδι του στον κόσμο της Αυτοκίνησης με θετικά σχόλια από τον Ειδικό Τύπο και εγκωμιάστηκε για το ευρύχωρο εσωτερικό του, με το περιοδικό Motor Trend να το βαθμολογεί το ίδιο καλά με την ιταλική Dino και την επίσης βρετανική Lotus Europa.

«Θεέ μου, τί έκαναν;»

Η παραπάνω φράση βγήκε αυθόρμητα από το στόμα του Giorgetto Giugiaro, όταν ο διάσημος Ιταλός στιλίστας είδε για πρώτη φορά το αυτοκίνητο από κοντά. Η Triumph είχε υποσχεθεί πως από πλευράς εξωτερικού σχεδιασμού το coupe της θα είχε το «το σχήμα των πραγμάτων που θα έρθουν», αλλά ευτυχώς για το κοινό των τεσσάρων τροχών, η εταιρεία διαψεύστηκε. Αν και η εμφάνιση του κάθε αυτοκινήτου είναι ένα υποκειμενικό θέμα, το TR7 παρουσιαζόταν ως ένα περίεργο μείγμα του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού στιλ, γεγονός που ξένιζε πολλούς.

Αξιοπιστία; Όχι, ευχαριστώ…

Η Triumph λανσάρισε το νέο μοντέλο της ως «απλά όμορφο και όμορφα απλό, που προσφέρει ατελείωτη ευχαρίστηση σε μέτρια τιμή και με τη λιγότερη συντήρηση». Σύντομα όμως, αυτό αποδείχτηκε ένα μεγάλο ψέμμα. Η αλήθεια βέβαια είναι κάπου στη μέση, καθώς η βρετανική εταιρεία δεν ήταν η μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση αυτή. Οι σχέσεις της διοίκησης και των εργατών του εργοστασίου ήταν ιδιαίτερα τεταμένες εκείνη την εποχή, συνθήκη που είχε ως αποτέλεσμα πολλές και ηχηρές απεργιακές κινητοποιήσεις. Έτσι, προέκυψαν σοβαρά προβλήματα ποιότητας, με τα συχνότερα περιστατικά να αναφέρουν σκουριά και διαρροή λαδιού από τον κινητήρα. Μάλιστα, στη δοκιμή του αυτοκινήτου από το γερμανικό περιοδικό Auto Motor und Sport το 1977 ο κινητήρας ξάφνου «άρχισε να βράζει». Όλα αυτά βέβαια, ήδη τα ζούσαν αδιαμαρτύρητα οι ιδιοκτήτες του TR7.

Εν κατακλείδι

Το υπόβαθρο της εποχής δεν ευνοούσε τίποτα. Η British Leyland, στον όμιλο της οποίας ανήκε η Triumph, ταλανιζόταν από πολλά και χαοτικά προβλήματα. Ο Harris Mann, όσο κι αν κατακρίθηκε για την επιλογή του, ακολούθησε έναν τολμηρό σχεδιασμό. Όμως, αυτός αποδείχθηκε ασυνήθιστα γενναίος για την υστερία που επικρατούσε τότε στο εσωτερικό της εταιρείας. Εκείνος και οι υπόλοιποι άνθρωποι της Triumph αξίζουν τον έπαινο για την αξιοπρόσεκτη προσπάθειά τους, όσο κι αν οι περιστάσεις τελικά τους απογοήτευσαν…

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Αμάξωμα: δίθυρο coupe. Σχεδιαστής: Harris Mann. Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά. Κυβισμός: 1.998 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 90.3 mm x 78 mm. Σχέση συμπίεσης: 9.25:1. Καρμπιρατέρ: 2 SU. Ισχύς: 105 ίπποι στις 5.500 σ.α.λ. Ροπή: 161 Nm στις 3.500 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς. Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 4 σχέσεων. Ανώτατη ταχύτητα: 175 χλμ./ώρα 0-97 χλμ./ώρα: 9,1 δλ. Μήκος: 4.067 χλστ. Πλάτος: 1.681 χλστ. Ύψος: 1.267 χλστ. Μεταξόνιο: 2.160 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.410 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.410 χλστ. Βάρος: 1.000 κιλά. Περίοδος παραγωγής: 1974-1981. Μονάδες παραγωγής: 141.232 (28.864 roadsters)