Το 1965 η F1 έκανε Πρωτοχρονιά στη Νότια Αφρική, με τον πρώτο πρωταθληματικό αγώνα της χρονιάς να διεξάγεται στην πίστα του East London, στον οποίο νικητής αναδείχθηκε ο Jim Clark με τη Lotus.
To 1965 ήταν η τελευταία χρονιά που η χωρητικότητα των κινητήρων Grand-Prix περιοριζόταν στο 1,5 λίτρο, καθώς για το 1966 θα ίσχυαν νέοι κανονισμοί. Η Coventry-Climax για κάθε ενδιαφερόμενο κατασκεύασε έναν επίπεδο δεκαεξακύλινδρο κινητήρα απόδοσης 220 ίππων, λόγω όμως της επικείμενης αλλαγής του κυβισμού της F1 δεν χρησιμοποιήθηκε στους αγώνες. Η εταιρεία αύξησε τον αριθμό των βαλβίδων του οκτακύλινδρου κινητήρα σε 32, δίνοντας την ευκαιρία μιας ακόμη επιλογής στις συνεργαζόμενες ομάδες. Ο Cοlin Chapman (το αφεντικό της Lotus) είδε τρεις φορές μέσα στον Ιανουάριο τον Jim Clark να κερδίζει αγώνες, κάνοντας μάλιστα και τον ταχύτερο γύρο. Ο δεύτερος οδηγός του Μike Spence νίκησε τον αγώνα των Άσσων στο Brands-Hatch και συνέχιζε την σταδιοδρομία του στα μονοθέσια της Lotus.
1965 – ομάδες και οδηγοί
Στην πρωταθλήτρια Ferrari και στην Brabham δεν υπήρχαν αλλαγές. To κενό του R. Ginther, που μετακινήθηκε στην Honda, ήρθε να καλύψει στην BRM o J. Stewart που οδηγούσε στην F2 τα Cooper του Ken Tyrrell. Μετά την αποχώρηση από την ενεργό δράση του Ph.Hill, η θέση του στην Cooper δόθηκε στον πολλά υποσχόμενο J. Rindt. O Rob Walker διατηρούσε τα Brabham του με κινητήρες Climax και BRM, έχοντας τώρα κοντά του και τον Jo Siffert δίπλα στον Jo Bonnier. H ομάδα των Lotus-BRM του Τim Parnell θα οδηγηθεί από τους Τ. Μaggs, R. Attwood, I. Ireland και τον παλαιότερο σε αυτές C. Amon. H Scuderia Centro Sud είχε ένα παλιό BRM για τον Μ. Gregory, ενώ με το δικό του Brabham-Climax θα προσπαθούσε ο Β. Αnderson. O P. Hawkins στήριζε τις ελπίδες του για διάκριση στην Lotus-BRM του και ο F. Gardner σε ένα Brabham-BRM.
Πρωτοχρονιά στο East London
Την 1η Ιανουαρίου 1965 οι J. Brabham, J. Surtees και J. Clark κατέλαβαν την πρώτη σειρά εκκίνησης (τότε χωρούσαν τρία μονοθέσια σε αυτήν) στο East London της Νότιας Αφρικής. Η επίσημη ονομασία του αυτοκινητοδρομίου, που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1934 και βρισκόταν στα παράλια της χώρας προς τον Ινδικό Ωκεανό, ήταν «Prince George Circuit». Το μήκος της πίστας ήταν 3.920 μέτρα και ο αγώνας είχε διάρκεια 85 γύρων, με τη συνολική απόσταση να ανέρχεται στα 333,175 χιλιόμετρα.
Ένα ήσυχο απόγευμα πλάι στον Ινδικό Ωκεανό
O Jim Clark με την Lotus 25 απομακρύνθηκε γρήγορα από την αρχή, έκανε τον ταχύτερο γύρο με χρόνο 1.27.6 και νίκησε τον αγώνα δίχως προβλήματα. Μέχρι τον 59ο γύρο ο Μ. Spence κρατούσε την δεύτερη θέση, αλλά οι J. Surtees και Gr. Hill βρήκαν τον τρόπο να τον προσπεράσουν και οι τρεις άσσοι συνέχισαν έτσι ως τον τερματισμό. Είκοσι δύο λεπτά νωρίτερα ο B. Maclaren κέρδισε τον παλαιό του συνάδελφο J. Brabham και έφθασε πέμπτος στον προορισμό του. Ο Αυστραλός δεν κατάφερε να υπερασπίσει ούτε την έκτη θέση, την οποία έχασε στον 54ο γύρο μετά από μάχη εννέα λεπτών με τον πρωτοεμφανιζόμενο J. Stewart. Οι D. Gurney και L. Bandini εγκατέλειψαν την κούρσα από πρόβλημα στην ανάφλεξη και ο Jo Bonnier εξαιτίας του κιβωτίου ταχυτήτων.
Αντί επιλόγου…
Το τέλος του 1965 βρήκε παγκόσμιο πρωταθλητή τον Jim Clark για δεύτερη φορά, έχοντας κερδίσει τους έξι από τους δέκα αγώνες εκείνης της σεζόν (το 2024 έγιναν 24 αγώνες). Όσο για τη Lotus του Colin Chapman, κατέκτησε για δεύτερη φορά το παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών της F1 (θα ακολουθούσαν άλλες πέντε, με επίλογο το 1978).
Το Grand Prix της Νότιας Αφρικής μεταφέρθηκε από το East London στο Kyalami το 1967. Τον Απρίλιο της επόμενης χρονιάς, ο Jim Clark έχασε τη ζωή του σε έναν αγώνα της Formula 2 στο Hockenheim…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
