To 1973 και με την «πισωμήχανη» 911 να είναι ήδη στην παραγωγή για εννέα σχεδόν χρόνια, οι μηχανικοί της Porsche εξελίσσουν την επαναστατική για την εποχή πίσω ανάρτηση με την επωνυμία Weissach για λογαριασμό της 928.
Το 1973 και με την 911 να έχει ήδη καταστεί ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο από εμπορική σκοπιά μοντέλο για τη γερμανική εταιρεία, το ερώτημα που βασάνιζε όσο κανένα άλλο όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη της Porsche ήταν ένα: για πόσο ακόμα; Πολλοί, μάλιστα, δεν είχαν διστάσει την εποχή εκείνη να εκφράσουν ανοιχτά την άποψη ότι η «πισωμήχανη» 911 είχε ήδη εξαντλήσει της δυνατότητες της -ευτυχώς για το σύνολο της αυτοκίνησης, έκαναν λάθος.
Έτσι, στο Zuffenhausen και στο κέντρο εξέλιξης του Weissach, οι εργασίες για την εξέλιξη του διαδόχου μοντέλου βρίσκονταν ήδη στο απόγειό τους. Η 928, η πρώτη Porsche με τον κινητήρα εγκατεστημένο εμπρός, είχε ως τροφοδότη ένα 8κύλινδρο σε διάταξη V σύνολο με χωρητικότητα 4,5 λίτρων και απόδοση 240 ίππους. Για λόγους ορθότερης κατανομής του βάρους, το κιβώτιο ήταν εγκατεστημένο στον οπίσθιο άξονα της κατασκευής, όντας σε «επαφή» με τον κινητήρα μέσω ενός διαμήκους άξονα μετάδοσης της κίνησης. Αυτή όμως δεν ήταν η μόνη καινοτομία, καθώς με την 928 η Porsche ήθελε να θέσει νέα πρότυπα στον τομέα της «οδηγικής απόλαυσης». Και για το λόγο αυτό ήταν εφοδιασμένη με μία καινοτόμο για την εποχή πίσω ανάρτηση.
«Ο άξονας Weissach ήταν μια επανάσταση στον τομέα των αναρτήσεων που εξακολουθεί να αποτελεί τη βάση της δουλειάς μας μέχρι και σήμερα», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Manfred Harrer, διευθυντής ανάπτυξης των συστημάτων ανάρτησης της Porsche.
Ο πίσω άξονας της 928 αντλούσε την ονομασία του από την… περιγραφή της διάταξής του, που στα γερμανικά αντιστοιχούσε στο όχι και τόσο εύηχο «Winkel einstellende, selbst stabilisierende Ausgleichs-Charakteristik», που σε μετάφραση αντιστοιχεί στον άξονα «προσαρμοσμένης γωνίας, με χαρακτηριστικά αυτό-εξισορρόπησης και σταθεροποίησης». Κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι επέτρεπε στους μηχανικούς της Porsche να λύσουν ένα αρκούντως πιεστικό για αυτούς ζήτημα: την αντιμετώπιση των φαινομένων υπερστροφής στο άφημα του πεντάλ της βενζίνης.
Εντούτοις, ακόμα και στα πρώτα πρωτότυπα εξέλιξης της νέας 928, τα φαινόμενα υπερστροφής ήταν αρκετά έντονα. Τη λύση απέναντι στο θεμελιώδες αυτό ζήτημα (σ.σ.: ας μην ξεχνάμε πως στόχος της Porsche ήταν η δημιουργία ενός αυτοκινήτου με φιλικό οδηγικό προγίλ, που θα απείχε αρκετά από το «σκληροπυρηνικό» των 911 της εποχής εκείνης) έδωσαν οι Hans-Hermann Braess και Gebhard Ruf, οι οποίοι επικέντρωσαν την προσοχή τους στα ελαστο-κινηματικά στοιχεία της όλης διάταξης. Με άλλα λόγια, στους ελαστικούς δακτυλίους που απαντώνται μέχρι και σήμερα ανάμεσα στα επιμέρους τμήματα μιας ανάρτησης.
«Οι μηχανικοί είχαν καταλάβει ήδη τη θεωρία πίσω από αυτό το φαινόμενο τις δεκαετίες του ‘50 και του ’60. Η πρόκληση ήταν η εφαρμογή της. Την εποχή εκείνη όμως δεν είχαμε την τεχνολογία ή τα συστήματα προσομοίωσης που θα μπορούσαν δώσουν γρήγορα λύσεις στο πρόβλημα αυτό», δηλώνει ο Manfred Harrer.
Η εξέλιξη των ελαστο-κινηματικών στοιχείων του άξονα Weissach ξεκίνησε με την καθοδήγηση των Wolfhelm Gorissen, Manfred Bantle και Helmut Flegl, οι οποίοι ξόδεψαν αμέτρητες ώρες πίσω από το τιμόνι της 928 -για την περίσταση, μάλιστα, προκειμένου να… εξαντλήσουν όλες τις δυνατότητες, αξιοποιήθηκε και ένα Opel Admiral, στο οποίο είχε προσαρμοστεί η νέα διάταξη ανάρτησης της Porsche!
«Ο άξονας Weissach έδωσε ξαφνικά στην 928 πολύ πιο σταθερές ιδιότητες αυτοδιεύθυνσης, διότι το αυτοκίνητο είχε φαινόμενα υπερστροφής», θυμάται ο Frank Lovis, ο οποίος ήταν τότε ένας εκ των δοκιμαστών της Porsche. «Δεν έκανε το αυτοκίνητο πιο γρήγορο σε στροφές, αλλά το έκανε πολύ πιο εύκολο στο χειρισμό, ειδικά για τους μέσους οδηγούς».
Από τη μεριά του, ο ο Manfred Harrer, διευθυντής ανάπτυξης των συστημάτων ανάρτησης της Porsche, δηλώνει σήμερα:
«Η πλήρως εξελιγμένη εκδοχή του άξονα έφτασε στο σύγχρονο κόσμο όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μια Porsche 911, την 993, όπου μπορούσε να χειριστεί όχι μόνο διαμήκεις, αλλά και τις πλευρικές δυνάμεις».
Η εξέλιξη του άξονα Weissach συνεχίστηκε τα χρόνια που ακολούθησαν, εν μέρει επειδή τα οφέλη του μπορούν να προσαρμόζονται συνεχώς στις νέες ιδέες οχημάτων της Porsche. Σε αυτές περιλαμβάνονται τα SUV μοντέλα της, όπως οι Cayenne και Macan, η «μεγάλη» Panamera, αλλά και τα ηλεκτρικά σπορ αυτοκίνητα του μέλλοντος, όπως η Mission E. Πλέον, ο άξονας έχει «ενσωματώσει» ουκ ολίγα ενεργά στοιχεία, όπως η τεραδιεύθυνση που συναντάμε στην τρέχουσα της 911, αλλά και το σύστημα ανάκτησης της ενέργειας κατά την πέδησης.
Και έπεται συνέχεια, όπως διαβεβαιώνουν οι μηχανικοί του Zuffenhausen._Χ.Α.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
