Ο θρύλος της Jazz Miles Davis, που μας άφησε σαν σήμερα το 1991, ήταν σε όλη του τη ζωή λάτρης της ταχύτητας και των ακριβών σπορ αυτοκινήτων.
Γεννημένος το 1926 σε εύπορη οικογένεια του Αμερικανικού βορρά, με πατέρα οδοντίατρο και μητέρα δασκάλα της μουσικής, ο Miles Davis αγάπησε από μικρός την τρομπέτα και τη μουσική Jazz, για να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς του 20ου αιώνα.
Το μουσικό του ύφος το εξέλισσε αδιάκοπα για 50 χρόνια. Μπορείτε εδώ να δείτε μια πρώιμη μορφή του, στο So What, του 1959, ή εδώ ζωντανά μια ώριμη στο Burn το 1986, με τη συνοδεία του Carlos Santana.
Η άλλη μεγάλη αγάπη του σπουδαίου αυτού μουσικού ήταν η ταχύτητα και τα ακριβά σπορ αυτοκίνητα. Ο πατέρας του είχε μια Jaguar, την οποία δανειζόταν ώσπου αγόρασε τη δική του γαλάζια Mercedes 190 SL.
Η 190 ήταν απλώς η λύση ανάγκης, καθώς απέδιδε περίπου τα μισά άλογα σε σχέση με την περίφημη Mercedes 300 SL, της οποίας αποτελούσε την προσιτή έκδοση, πλην όμως τα χρήματα που κέρδιζε δεν του επέτρεπαν ακόμα τέτοια ανοίγματα.
Παρ’ όλα αυτά, η ιστορία της Jazz αφηγείται τις κόντρες που έκανε στις 3 και τις 4 το πρωί, στους άδειους δρόμους της Νέας Υόρκης, εναντίον της Bentley της Βαρόνης Nica Rothschild, της περίφημης “προστάτιδας της Jazz” και ειδικότερα του Thelonious Monk, επίσης εκ των σπουδαιότερων μουσικών του 20ου αιώνα.
Μάλιστα λέγεται πως η Βαρόνη δεν ενέκρινε τα μονοπάτια στα οποία οδηγούσε τη Jazz ο Miles Davis, οπότε χαιρόταν ιδιαίτερα να τον αφήνει πίσω, χάρη στην περίσσεια ισχύ της Bentley, με τον Monk δίπλα της.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ο Miles Davis κέρδισε δόξα και χρήμα, οπότε πέρασε στη σφαίρα των Ιταλικών υπεραυτοκινήτων, και κινήθηκε εκεί για όλη του τη ζωή.
Συναντάμε λοιπόν στο γκαράζ του, ταυτόχρονα, μια κόκκινη Ferrari 275 GTB/4 και μια πράσινη Lamborghini Miura. Συνήθιζε να οδηγεί τόσο γρήγορα που ο Luigi Chinetti, ο περίφημος αντιπρόσωπος της Ferrari στην Αμερική, επεχείρησε να τον πείσει να συμμετάσχει σε αγώνες.
Ο Miles Davis χαιρόταν να επιδεικνύει την ταχύτητα της Miura στους άλλους μουσικούς. Αναφέρεται πως ο Jimi Hendrix μια νύχτα τρόμαξε στο δεξί μπάκετ του Ιταλικού υπεραυτοκινήτου ενώ μια άλλη νύχτα έκανε το λάθος να προκαλέσει σε κόντρα την Shelby Cobra του Herbie Hancock, η οποία ασφαλώς τον κατατρόπωσε.
Εκείνα τα χρόνια ο Miles Davis ήταν άσχημα μπλεγμένος με ναρκωτικά, σε βαθμό που είχε πάντα δίπλα του ένα Magnum .357. Μια νύχτα του 1972, οδηγώντας υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών, διέλυσε την Miura κι έσπασε τα δυο του πόδια.
Έτυχε πρώτος να σταματήσει κάποιος James Glickenhaus, o οποίος τον βοήθησε να ελέγξει την αιμορραγία και πέταξε στον υπόνομο δυο σακούλες άσπρης σκόνης που είχε ο Davis δίπλα του, πριν φτάσει η αστυνομία.
Αν το όνομα Glickenhaus σας φαίνεται γνωστό, βεβαίως, πρόκειται για τον σημερινό κατασκευαστή Αμερικανικών υπεραυτοκινήτων, που σκοπό έχει να νικήσει την κλάση Hypercar στο LeMans. Ο ίδιος ο James Glickenhaus αφηγείται με λεπτομέρειες εκείνη τη νύχτα σε άρθρο του στο περιοδικό Road & Track.
Ασφαλώς οι κόντρες στους δημόσιους δρόμους και τα ναρκωτικά αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν, πλην όμως η Jazz δε φτιάχτηκε απαραίτητα από αγίους.
Πάντως ο Miles Davis αγόρασε και δεύτερη Lamborghini Miura, λίγους μήνες αργότερα που πήρε εξιτήριο. Στην τελευταία δεκαετία της ζωής του συναντάμε στο γκαράζ του μια κίτρινη Ferrari 308 GTS και μια λευκή Ferrari Testarossa.