Το επιτυχημένο στην εποχή του αυστριακό μοντέλο, που χρησιμοποιήθηκε ως «όχημα ελευθερίας» για την απόδραση τεσσάρων αποφασισμένων για όλα κρατουμένων από το στρατόπεδο εξόντωσης του Auschwitz.
Στις 20 Ιουνίου 1942 ένα Steyr sedan της σειράς 220 που ανήκε στον υποδιοικητή του Auschwitz, έγινε το μέσο με το οποίο απέδρασαν από αυτό τρεις Πολωνοί και ένας Ουκρανός. Οι τέσσερις δραπέτες (ο αντιστασιακός Kazimierz Piechowski, ο υπολοχαγός του στρατού Stanisław Gustaw Jaster, ο ιερέας Jοzef Lempart και ο μηχανικός αυτοκινήτων Eugeniusz Bendera από την Ουκρανία) αξιοποίησαν με βάση ένα καλά μελετημένο σχέδιο την εμπειρία από τη συμμετοχή τους σε διάφορες αγγαρείες του στρατοπέδου. Χαρακτηρισμένοι ως «πολιτικοί εχθροί» και «κοινωνικά απροσάρμοστοι», με το κόκκινο ανεστραμμένο τρίγωνο ως διακριτικό στη ριγέ στολή τους, δεν κινδύνευαν άμεσα να βρεθούν στο θάλαμο αερίων (αν και αυτό ήταν σχετικό), καθώς ήταν ακόμη χρήσιμοι σε πολλές δουλειές. Έχοντας πρόσβαση σε τομείς που για άλλους κρατούμενους με χειρότερη μοίρα από εκείνους ήταν απαγορευμένοι, έφτιαξαν αντικλείδια και στη συνέχεια παραβίασαν το οπλοστάσιο και την ιματιοθήκη των Nazi. Ύστερα ντύθηκαν με στολές των SS, φθάνοντας ως την πύλη του στρατοπέδου εφοδιασμένοι με περίστροφα. Είχαν μαζί τους και οκτώ χειροβομβίδες, για την περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά…
Ο φρουρός δεν άνοιξε αμέσως την μπάρα της εξωτερικής πύλης όταν έφτασαν με το αυτοκίνητο εμπρός της, ενώ από τους τέσσερίς τους μόνον ο ένας ήξερε γερμανικά. Ύστερα από αρκετά δευτερόλεπτα αγωνίας που φάνηκαν αιώνας, ο Piechowski άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού, ώστε να δει ο φύλακας το διακριτικό του βαθμού του. Κατόπιν, του έκανε παρατήρηση ως «ανώτερος» και η μπάρα άνοιξε. Έπειτα, οδήγησαν γεμάτοι αγωνία για δύο ώρες, ώσπου τελικά έφτασαν ασφαλείς στο δάσος. Δύο φορές συνάντησαν στο δρόμο τους άνδρες των SS, oι οποίοι απλά τους χαιρέτησαν στρατιωτικά, κάνοντας στην άκρη για να περάσουν. Η επιτυχημένη απόδρασή τους επέδρασε θετικά στην ψυχολογία των έγκλειστων, αφού απέδειξε πως όσο ισχυρός κι αν ήταν ο εχθρός, υπήρχε τρόπος να νικηθεί. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του εγχειρήματος των τεσσάρων, αξίζει να αναφέρουμε πως από τα δύο σχεδόν εκατομμύρια ανθρώπων που βρέθηκαν στο κολαστήριο στα έξι χρόνια της λειτουργίας του, το 75% κατέληξε στους θαλάμους αερίων και μόνον 196 κατάφεραν δραπετεύοντας να βρουν το δρόμο για την ελευθερία.
Οι Nazi θύμωσαν πολύ με αυτήν την ενέργεια και επικύρηξαν τους τέσσερις δραπέτες, για 500.000 ζλότι τον καθένα. Σε πρώτη φάση καταδίκασαν σε θάνατο από πείνα και δίψα -στο διαβόητο Block 11- τον υπεύθυνο του χώρου στάθμευσης των αυτοκινήτων κάπο Kurt Pachala. Στη συνέχεια επέβαλαν ποινές και σε επτά αξιωματικούς των SS, ωστόσο αυτή η πληροφορία δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ένα χρόνο μετά το περιστατικό, κατόρθωσαν να συλλάβουν και να εκτελέσουν τον υπολοχαγό Stanisław Gustaw Jaster, που πήρε τα ρίσκα του και πήγε στη Βαρσοβία. Λίγο νωρίτερα είχαν μεταφέρει τους γονείς του στο Auschwitz, όπου και οδηγήθηκαν στους θαλάμους αερίων. Οι τρεις εναπομείναντες δραπέτες κατάφεραν να επιβιώσουν του θανάτου και του πολέμου, ωστόσο οι οικογένειές τους δεινοπάθησαν από τη μανία εκδίκησης των Nazi, με τη μητέρα του Jοzef Lempart να χάνεται στο Auschwitz και τη γυναίκα του Eugeniusz Bendera να φυλακίζεται για αρκετούς μήνες. Ο Ουκρανός μηχανικός, που ήταν ο εμπνευστής της απόδρασης και ο βασικός σχεδιαστής της, πέθανε το 1988. Ο Jοzef Lempart, που εξαντλημένος βρήκε καταφύγιο μετά την απόδραση σε ένα μοναστήρι που απείχε 155 χλμ. από το κολαστήριο, εγκατέλειψε τελικά την ιεροσύνη. Αργότερα παντρεύτηκε, απέκτησε μια κόρη και το 1971 έχασε τη ζωή του χτυπημένος από λεωφορείο, όταν διέσχισε απρόσεκτα κάποιο δρόμο. Τον Δεκέμβριο του 2017 έφυγε και ο τελευταίος από τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας, Kazimierz Piechowski, σε ηλικία 98 ετών. Φυσικά, η ενέργεια εκείνη μνημονεύεται μέχρι σήμερα, σε εκπομπές αφιερωμένες στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Δείτε το αφιέρωμα της πολωνικής τηλεόρασης στην επική απόδραση των τεσσάρων από το Auschwitz (διάρκεια 42 λεπτά, υπότιτλοι στα αγγλικά) στο παρακάτω link https://www.youtube.com/watch?v=CNlnCkcAyyo
Το 1937 η αυστριακή εταιρεία Steyer παρουσίασε το «220», το οποίο εκτός του μεγαλύτερου σε κυβισμό κινητήρα, δεν έφερε διαφορές στην εξωτερική εμφάνιση από τους προκατόχους του. Το εξακύλινδρο σε σειρά μηχανικό του σύνολο διέθετε πλέον χωρητικότητα 2.260 κυβικών εκατοστών και ισχύ 55 ίππων. Η σειρά «220» κυκλοφόρησε σε τέσσερις τύπους αμαξώματος: Limousine των πέντε θέσεων και convertible, αλλά και σε δύο cabriolet εκδοχές, που έβλεπαν για πρώτη φορά το φως της ημέρας στις εγκαταστάσεις της αμαξοποΐας «Gläser» στη Δρέσδη. Το ελαφρύ και άκαμπτο πλαίσιο του αυτοκινήτου, σε συνδυασμό πλέον και με την ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς, καθιστούσε ιδιαίτερα ευχάριστο τον χειρισμό του και συνολικότερα τη συμβίωση μαζί του. Αυτοί ήταν οι λόγοι που έγινε δημοφιλές και σημείωσε επιτυχία, παραμένοντας στη γκάμα της εταιρείας μέχρι το 1941 και αριθμώντας 5.900 μονάδες παραγωγής. Στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η cabriolet διαμόρφωση αυτού του μοντέλου χρησιμοποιήθηκε ευρέως από ανώτερους διοικητές και αξιωματικούς του ναζιστικού καθεστώτος._Σπ.Χατ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
