Ειδική περίπτωση, αθλητής κορυφαίου επιπέδου, σεμνός και με στιλ εκτός μπάκετ που ψάξε και δύσκολα θα βρεις στην κοινωνία, σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο.
Διεθνής, είτε οδήγησε σε Ακρόπολις, Χαλκιδικής ή αλλού, συχνά και στο εξωτερικό, είτε λόγω του ότι επέλεξε να ζει με την οικογένειά του εκτός Ελλάδας, αλλά πάντα με ενδιαφέρον για την πατρίδα του. Ο «Σιρόκο», ο Τάσος Λιβιεράτος, αποτελεί ισότιμο μέλος μιας τριάδας χαρισματικών, του συμμαθητή του Γιώργου Μοσχού και του φίλου του «Ιαβέρη».
Σε επίπεδο γενικής κατάταξης ξεχωρίζει όλων των Ελλήνων στο Ράλλυ Ακρόπολις-WRC. Δύο φορές δεύτερος, το 1975 και το 1976, με την Alpine-Renault A110 και τον Μίλτο Ανδριόπουλο συνοδηγό του.
Συνδυασμός καθαρά ιδιωτική προσπάθεια, dream team που συντόνιζε με μαεστρία η κ. Μαρία Πεσματζόγλου. Έχασαν μόνο από θηρία, όπως τον Βάλτερ Ρερλ με Opel Ascona και τον αείμνηστο Χάρι Σέλστρομ με το Datsun Violet.
To 1977 με τον Μανώλη Μακρινό «οδήγησαν» το περιβόητο «710», τη δύστροπη «καμπούρα». Εργοστασιακή συμμετοχή με σφραγίδα Νικ. Ι. Θεοχαράκης και τα σήματα της BIG κομψά τοποθετημένα. Διαψεύδοντας μάλιστα «ειδικούς» που είχαν προβλέψει ότι θα ταλαιπωρηθούν, κέρδισαν εύκολα ακόμα ένα ελληνικό πρωτάθλημα.
Το ίδιο έγινε και αργότερα, με την ίδια σύνθεση στη Lancia Stratos, στα χρώματα της BIG. Αυτοκίνητο του Maglioli, σήμερα στα χέρια του «Τζίγγερ», διαχρονικά με τα σήματα και της ΛΑΜΔΑ. Συμμετοχή που στην πρεμιέρα, στο ράλλυ «Γύρος της Πελοποννήσου», έβγαλε τη μισή Ελλάδα στους δρόμους ώστε να ακούσουν τη Stratos και να απολαύσουν το συνδυασμό.
Η αγωνιστική τους ομάδα, με επαγγελματική οργάνωση και φιλική νοοτροπία, συμμετείχε με συνέπεια στο τρίπτυχο Αναβάσεις – Ταχύτητα – Ράλλυ και με ευφυείς επιλογές προλάβαιναν το συναγωνισμό, όταν κάποιος αποφάσιζε να αλλάξει τις ισορροπίες. Το Grac με κινητήρα Renault ήρθε για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί σε αναβάσεις και Τατόι, και η Stratos για το κάτι παραπάνω στο Ακρόπολις. Άτυχη ήταν η προσπάθειά του με τον αείμνηστο Κώστα Φερτάκη το 1979, ενώ το last dance γράφτηκε με τον Μανώλη το 1980.
O Tάσος Λιβιεράτος – «Σιρόκο» εγκατέλειψε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, απογοητευμένος από τον τρόπο συντονισμού των ελληνικών αγώνων από την ΕΛΠΑ και, δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με δήθεν δημοκρατικό προσωπο εκλεγμένων, οι οποίοι αποδεικνύονται κατώτεροι των πρωταγωνιστών. Ο «Σιρόκο», πρόεδρος του ΣΟΑΑ όταν ο Σύνδεσμος υποστήριζε τα συμφέροντά τους και φρόντιζε με πάθος για την αξιοπρέπειά τους._Σ.Χ.
Φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος, αρχείο 4Τ