Sigma Grand Prix by Pininfarina

Το Sigma Grand Prix εκτέθηκε για πρώτη φορά στα μάτια των φίλων του αυτοκινήτου στις 13 Μαρτίου 1969, στο Σαλόνι της Γενεύης. Ουσιαστικά ήταν ένα πρωτότυπο, το οποίο ποτέ δεν προοριζόταν να λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1. Η κύρια πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του, ήταν το γεγονός ότι πολλοί οδηγοί των Grand Prix έχασαν τη ζωή τους σε ατυχήματα, λόγω των χαμηλών προδιαγραφών ασφαλείας. To μονοθέσιο χτίστηκε το 1969, σε συνεργασία με τον Pininfarina και την ετήσια έκδοση αυτοκινήτου Revue Automobile, με την υποστήριξη του Enzo Ferrari, της Fiat και της Mercedes. Το όνομα του αυτοκινήτου (Sigma Grand Prix) επιλέχθηκε από το ομώνυμο concept ενός πολύ όμορφου sedan με συρόμενες πόρτες που είχε παρουσιάσει το studio Pininfarina το 1963, ενσωματώνοντας τις καλύτερες προδιαγραφές ασφαλείας της εποχής του.

Το βάρους 590 κιλών Sigma Grand Prix σχεδιάστηκε από τον Paolo Martin. Ήταν βασισμένο στην Ferrari 312, από την οποία δανειζόταν και τον κωδικοποιημένο ως 255C τρίλιτρο V12 κινητήρα, ισχύος 436 ίππων. Τα νέα πρότυπα ασφαλείας που έφερε το μονοθέσιο ήταν άφθονα, ορισμένα μάλιστα μπορούσες να τα χαρακτηρίσεις καινοτομικά. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονταν μια κάψουλα επιβίωσης για τον πιλότο, δεξαμενές καυσίμου πολλαπλών στρώσεων κατασκευασμένες από πλαστικό υλικό και σύστημα αυτόματης πυρόσβεσης. Το πρωτότυπο αυτοκίνητο βρίσκεται ακόμη στην ιδιοκτησία του studio Pininfarina και σχεδόν κάθε χρόνο κοσμεί το oύτως ή άλλως εντυπωσιακό περίπτερό του στις μεγαλύτερες διεθνείς εκθέσεις.

Γεννημένος τον Μάιο του 1943 στο Τορίνο, ο Paolo Martin έκανε μεγάλη καριέρα στον σχεδιασμό αυτοκινήτων και όχι μόνο, αφού στο portfolio του περιλαμβάνονται επίσης ταχύπλοα σκάφη και μοτοσικλέτες. Οι Michelotti, Bertone, Pininfarina και Ghia έχουν να μας πουν πολλά για τις δεξιότητές του, καθώς δημιούργησε για λογαριασμό τους σχήματα που άφησαν εποχή και πέρασαν στην Ιστορία. Η λαμπερή σταδιοδρομία του ξεκίνησε στο Studio Tecnico Michelotti το 1960, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1967. Τη χρονιά εκείνη άρχισε τη συνεργασία του με την Carozzeria Bertone, η οποία κράτησε μόλις ένα χρόνο, αφού το 1968 ανέλαβε επικεφαλής του Τμήματος Styling στο γραφείο Pininfarina. Τέσσερα χρόνια αργότερα αποδέχτηκε την πρόταση του Alejandro De Tomaso για τη θέση του διευθυντή σχεδιασμού της Carrozzeria Ghia, την οποία διατήρησε ως το 1976. Σημαντικότερες εμπνεύσεις του είναι αναμφίβολα οι Dino Berlinetta Competizione, Ferrari Modulo concept, Fiat 130 Coupé και Rolls-Royce Camargue. Ωστόσο, έχει να επιδείξει και δεκάδες άλλες δημιουργίες εκτός του Sigma Grand Prix, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουμε την Lancia Beta Montecarlo, το Peugeot 104 και το Triumph Spitfire, το οποίο υλοποίησε από κοινού με τον Giovanni Michelotti. Μετά την αποχώρησή του από την Ghia ίδρυσε το δικό του ανεξάρτητο γραφείο σχεδιασμού, με έδρα το Τορίνο, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη διακεκριμένων πελατών (Fiat, Nissan, BMW, Subaru, Piaggio, Moto Guzzi, Gilera).