Στις 20 Σεπτεμβρίου 1970, στο Μont-Tremblant του Καναδά, εκκίνησε για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της F1 το νέο μονοθέσιο του Ken Tyrrell, με οδηγό τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 1969 Jackie Stewart.
Στον αγώνα εκείνο η ομάδα της Tyrrell εμφανίστηκε για πρώτη φορά με δικό της μονοθέσιο, με το οποίο ο Σκωτσέζος πρωταθλητής εγκατέλειψε στον 31ο γύρο με σπασμένο άξονα, όντας επικεφαλής. Στον αγώνα είχε ξεκινήσει από την πρώτη θέση, έχοντας κερδίσει την pole-position. Η ομάδα της Tyrrell ξεκίνησε τη σεζόν του 1970 χρησιμοποιώντας πελατειακά μονοθέσια της March, χωρίς όμως να είναι ικανοποιημένη. Ο Ken Tyrrell αντιλήφθηκε ότι ο μόνος τρόπος να πετύχει στη Formula 1, θα είναι να κατασκευάσει το δικό του μονοθέσιο, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν σχετικά εύκολο, αφού σχεδόν όλοι χρησιμοποιούσαν τον ίδιο κινητήρα (Cosworth) και το ίδιο κιβώτιο (Hewland).
Όταν ο Tyrrell έμαθε ότι ο Gardner είχε αφήσει την Ferguson, του ζήτησε να συναντηθούν σε μια pub στο ενδιάμεσο της απόστασης από το σπίτι του μηχανολόγου έως τη βάση της ομάδας του «θείου» Ken. O ίδιος ο Gardner έχει δηλώσει για αυτή τη συνάντηση: «Με ρώτησε αν μπορούμε να συναντηθούμε κάπου, να συζητήσουμε κάτι που μπορεί να με ενδιαφέρει. Αποφασίσαμε ότι μια pub στο Henley ήταν περίπου στη μέση και συναντηθήκαμε εκεί. O Ken ποτέ δε μιλούσε πλαγίως και απλά με ρώτησε αν νόμιζα ότι μπορούσα να σχεδιάσω ένα μονοθέσιο Formula 1. Δεν ήθελε την απάντηση αμέσως και πέρασα λίγο χρόνο σκεπτόμενος εάν μπορούσα να σχεδιάσω ένα μονοθέσιο και όταν αποφάσισα ότι μπορούσα, άρχισα να αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να το κάνω! Αλλά από την αρχή ήξερα ότι η απάντηση θα ήταν καταφατική».
Με αυτό τον τρόπο ανατέθηκε στον Gardner να δημιουργήσει την πρώτη Tyrrell, παρά το γεγονός ότι δεν είχε σχεδιάσει μονοθέσιο ποτέ στη ζωή του. Ένα δωμάτιο που δε χρησιμοποιούνταν στο σπίτι του Gardner μετατράπηκε σε σχεδιαστήριο, ενώ αναγκάστηκε να πουλήσει την πολυαγαπημένη του Bentley Mark VII γιατί χρειαζόταν το χώρο στο γκαράζ του να συναρμολογήσει το πλαίσιο και δεν ήθελε να τη βλέπει παρατημένη στη βροχή… Ο Gardner εργάστηκε υπό πλήρη μυστικότητα επάνω στη δημιουργία της Tyrrell 001, βασιζόμενος στη Matra MS80, ένα μονοθέσιο το οποίο θαύμαζε. Ήταν ιδιαίτερα σχολαστικός, ελέγχοντας πολλές φορές κάθε λεπτομέρεια.
H Tyrrell 001 είχε παρόμοιο μεταξόνιο με την Matra MS80, αλλά χαμηλότερο κέντρο βάρους. Ήταν πιο «ζωηρή» και δύστροπη από την Matra. Διέθετε υπερυψωμένη επίπεδη εμπρός αεροτομή, monocoque από κράματα μετάλλων, εμπρός ανάρτηση με διπλά ψαλίδια, δισκόφρενα στις πλήμνες των εμπρός τροχών και εντός του αμαξώματος στον πίσω άξονα. Είχε διατυπωθεί η ιδέα να γίνει τετρακίνητο το μονοθέσιο, αλλά εγκαταλείφθηκε λόγω του περιορισμένου χρόνου και της αυξημένης πολυπλοκότητας που θα απαιτούσε ο σχεδιασμός του.
Η 001 έκανε το ντεμπούτο της σε έναν μη πρωταθληματικό αγώνα στο Oulton Park, τον Αύγουστο του 1970, με τον Stewart να καταρρίπτει το ρεκόρ της πίστας. Ο Σκωτσέζος εγκατέλειψε στον αγώνα λόγω απώλειας πίεσης λαδιού. Τα προβλήματα αξιοπιστίας θα επαναλαμβάνονταν και στους επόμενους αγώνες, ωστόσο το μονοθέσιο απέδειξε την ταχύτητά του σημειώνοντας την pole position στο ντεμπούτο του σε Grand Prix της Formula 1, στο Mont-Tremblant του Καναδά, όπου ο Stewart εγκατέλειψε με σπασμένο άξονα ενώ βρισκόταν επικεφαλής για το 1/3 του αγώνα. Στο Watkins Glen της Νέας Υόρκης, ο Stewart έχασε τη νίκη λόγω διαρροής λαδιού, έχοντας προηγηθεί στα 3/4 του αγώνα. Τον χειμώνα που ακολούθησε, ο Gardner εργάστηκε επάνω στην αξιοπιστία του μονοθεσίου και δημιουργήθηκε και η 002, η οποία είχε λίγο μεγαλύτερο μεταξόνιο, για να χωράει ο νεοεισερχόμενος στην ομάδα και ψηλότερος του Stewart, Francois Cevert. Για το 1971 o Gardner σχεδίασε καινούργια γεωμετρία αναρτήσεων για την καλύτερη εκμετάλλευση των ελαστικών της Bridgestone (το 1970 η Tyrrell χρησιμοποιούσε Dunlop). Ο Stewart ξεκίνησε τη σεζόν στη Νότια Αφρική με μια pole position και μια δεύτερη θέση στον αγώνα, πριν φτάσει στα χέρια του για την Ισπανία η 003, η οποία ήταν ελαφρύτερη από τον πρόγονό της.