Ένας οδηγός που ενσάρκωσε το πρότυπο του playboy, αλλά και ένας ταλαντούχος νέος που ξεπερνούσε τη μία δυσκολία μετά την άλλη, μέχρι να κατακτήσει την κορυφή. Αυτός ήταν ο James Hunt.
Ο James Simon Wallis Hunt γεννήθηκε στις 29 Αυγούστο 1947, στο Surrey της Αγγλίας. Γιος ενός χρηματιστή από το Λονδίνο, ο Hunt έμαθε από νωρίς να αψηφά κάθε μορφή εξουσίας και να πηγαίνει κόντρα σε όλους και σε όλα.
Η αγάπη για το αυτοκίνητο προέκυψε από μικρή ηλικία, αλλά ο πρώτος του αγώνας ήρθε στα 18 του έτη, σε έναν club αγώνα στο Silverstone. Μαγεύτηκε, και έβαλε στόχο να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1.
Οι γονείς του αρνήθηκαν να στηρίξουν αυτό που τότε έμοιαζε (και ήταν) ένα τρελό όνειρο, και έτσι ο James άρχισε να κάνει ό,τι δουλειά έβρισκε για να συντηρήσει το πάθος του. Μάλιστα, τροποποίησε τόσο ένα Mini που στον πρώτο αγώνα που κατέβηκε να αγωνιστεί με αυτό, δεν πέρασε τον τεχνικό έλεγχο γιατί δεν είχε κανονικό κάθισμα οδηγού, αλλά μία καρέκλα κήπου.
Στις αρχές της καριέρας του, ήταν ιδιαίτερα απρόσεκτος, πιέζοντας συνεχώς την τύχη του, πράγμα που οδηγούσε ουκ ολίγες φορές σε σφοδρά ατυχήματα. Το τρέμουλο που είχε από το άγχος του πριν από κάθε αγώνα καθώς περίμενε να πάρει εκκίνηση, έκανε το αυτοκίνητο να κουνιέται στο grid.
Παρόλα αυτά, ο προβιβασμός στη Formula 3 ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο. Όσο περνούσε ο καιρός και μάθαινε από τα λάθη του, κατάφερνε να μένει και στην πίστα, και όσο περισσότερο έμενε στην πίστα, τόσο πιο εύκολα κέρδιζε τελικά αγώνες.
Η καριέρα του, όμως, θα έμενε στάσιμη, και ίσως να ολοκληρωνόταν πρόωρα, αν δεν υπήρχε ο Λόρδος Alexander Hesketh.
Ο εκκεντρικός αριστοκράτης ήταν μεγάλος θαυμαστής του Hunt, και όντας ζάμπλουτος, αποφάσισε να σπαταλήσει την τεράστια οικογενειακή περιουσία του σε διάφορα εγχειρήματα, και μέσα σε όλα, και το motorsport.
Αν και παντελώς άσχετος με το αντικείμενο, ο Λόρδος Hesketh ίδρυσε τη δική του ομάδα στη Formula 2, προσλαμβάνοντας τον Hunt για οδηγό του, προτού μεταβεί -τελείως απροετοίμαστος και χωρίς κανένα πλάνο- στη Formula 1.
Η φήμη της ομάδας περιοριζόταν στα κατορθώματά της εκτός πίστας, με τις σαμπάνιες και τις γυναίκες που την ακολουθούσαν σε κάθε Grand Prix, παρά για την αγωνιστική της παρουσία.
Αυτό την οδήγησε στη χρεωκοπία με το τέλος της σεζόν του 1975, αφήνοντας τον Hunt χωρίς ομάδα, απελπισμένο να βρει μία κενή θέση στο σπορ.
Η μεγάλη ευκαιρία ήρθε όταν ο Emerson Fittipaldi αποφάσισε να φύγει από τη McLaren για την Coperscurar-Fittipaldi, και προέκυψε το κενό στο Woking, το οποίο με περίσσια χαρά έσπευσε να καλύψει ο James.
Αν κι εξ αρχής ήταν ταχύτατος, μόνο όταν δάμασε τον παρορμητισμό του κατάφερε να κερδίσει πίσω από το τιμόνι της M23. Αυτό έγινε στην Ισπανία, με τη Ferrari όμως να καταγγέλει τη McLaren για παρανομία στον πίσω άξονα, που αρχικά της στέρησε την πρωτιά, προτού δικαιωθεί και ανακτήσει τους 9 βαθμούς.
Η μάχη του με τον Niki Lauda, φίλο του καρδιακό αλλά και άσπονδο εχθρό στις πίστες, έμεινε στην ιστορία. Όχι μόνο γιατί ο αδάμαστος Hunt έμαθε να οριοθετεί τον εαυτό του και να παίρνει αποτελέσματα, αλλά και γιατί ο μεγάλος του αντίπαλος παραλίγο να χάσει τη ζωή του.
Ο Lauda, βέβαια, επέστρεψε, και παρά τις 5 νίκες που πήρε μέχρι το φινάλε ο Hunt, το πρωτάθλημα θα κρινόταν στην Ιαπωνία, υπό καταρρακτώδη βροχή στο όρος Φούτζι.
Ήταν τόσο άσχημες οι συνθήκες που ο Αυστριακός αρνήθηκε να συνεχίσει, με τον Hunt να τερματίζει 3ος και να κατακτά τον τίτλο του πρωταθλητή.
Από εκείνο το σημείο και μετά, έχασε όλη του τη διάθεση για τους αγώνες, και μέχρι το 1979 ήταν εκτός σπορ, με δική του πρωτοβουλία.
Η ζωή του εκτός του cockpit και μακριά από τον γεμάτο φώτα κόσμο της Formula 1 ήταν δύσκολη για την εξωστρεφή, playboy Hunt. Ένας άνθρωπος που είχε γίνει με διαφορά ο πιο δημοφιλής ανάμεσα στο κοινό, κατάφερε να γίνει απεχθέστατος για τους δημοσιογράφους.
Έπινε τρομερά, κάπνιζε ακόμα περισσότερο, έκανε χρήση ναρκωτικών συχνά, αλλά αυτός ήταν.
Κι αυτά που έκανε, τα πλήρωσε με τη ζωή του.
Μετά από 13 χρόνια στο booth των μεταδόσεων, πλάι στον Murray Walker, ο Hunt είχε προσαρμοστεί απόλυτα στον νέο του ρόλο, και ήταν και εξαιρετικός σε αυτόν, αλλά το πρωινό της 15ης Ιουνίου 1993, θα πέθαινε στον ύπνο του από καρδιακή προσβολή.
Μετά τον χαμό του, ο Lauda θα έλεγε:
«Για μένα, ο James ήταν η πιο χαρισματική προσωπικότητα που έχει περάσει από τη Formula 1.»
Ήταν 45 ετών._Δ.Μ.
Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:
• Σεζόν: 1973–1979
• Ομάδες: Hesketh, McLaren, Wolf
• Εκκινήσεις: 93
• Πρωταθλήματα: 1 (1976)
• Νίκες: 10
• Βάθρα: 23
• Pole positions: 14
• Ταχύτεροι γύροι: 8
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
