Ποιον αγώνα αναβιώνει η ταινία FERRARI;

Η Λέσχη Αυτοκινήτου της Μπρέσια, αξιοποιώντας την ιδέα τεσσάρων επιφανών μελών της, κατάφερε το 1927 κατά ένα μέρος να αναβιώσει τους αγώνες από πόλη σε πόλη, που γίνονταν στις αρχές του αιώνα και απαγορεύτηκαν μετά τον καταστροφικό αγώνα Παρίσι-Μαδρίτη το 1903, που έμεινε στην ιστορία με το τρομακτικό όνομα «Race to Death». Η διαδρομή του Mille Miglia ξεκινούσε από την Μπρέσια και, κατά μήκος της Αδριατικής, κατευθυνόταν προς τη Ρώμη, μέσω των ορεινών δρόμων που τη συνέδεαν με την Πεσκάρα.

Ύστερα, πάλι μέσα από τα βουνά, τα αυτοκίνητα έφταναν στη Μπολόνια, για να τερματίσουν ξανά στη Μπρέσια. Περίπου 1.600 χιλιόμετρα ανάμεσα σε χωριά και πόλεις, με τον κόσμο να παρακολουθεί κρεμασμένος από τα μπαλκόνια και να σκαρφαλώνει στους λόφους για να βλέπει καλύτερα. Αρκετοί προτιμούσαν να «ζουν» τον αγώνα πλάι στις φουρκέτες, να επευφημούν τους οδηγούς και να τους δροσίζουν με λίγο νερό. Οι Ιταλοί δεν έχουν παράπονα από τη «δική» τους κούρσα, γιατί εκείνοι ήταν που γεύθηκαν τις περισσότερες χαρές.

Από το 1927, που άρχισε η διοργάνωση, με νικητή ένα ΟΜ που κατασκευάστηκε στην Μπρέσια, ως τριάντα χρόνια αργότερα, που έσβησε, μόνον τρεις φορές έχασαν τη νίκη. Τις δύο από αυτές, εξαιτίας ισάριθμων περίφημων αυτοκινήτων της Μercedes: της SSK του Rudolf Carazziola το 1931 και της 300 SLR του Stirling Moss το 1955. Ο Dennis Jenkinson, που συνοδηγούσε με το Βρετανό, έλεγε μετά τον αγώνα: «Περνούσαμε πάνω από κράσπεδα και δίπλα σε κολόνες με τρομερή ταχύτητα, άλλες φορές με χαντάκια και γκρεμούς δεξιά και αριστερά μας. Όμως, με το Stirling στο τιμόνι όλα ήταν διαφορετικά, φθάσαμε ασφαλείς πίσω και κερδίσαμε τον αγώνα».

Δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, το κλίμα ήταν πολύ διαφορετικό, καθώς πριν λίγους μήνες είχε ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος Πόλεμος. Το μικρό σιρκουί που έγινε γύρω από τη Μπρέσια κέρδισε η πανέρμορφη 2λιτρη ΒΜW 328 stromliner του Huschke von Hanstein, που το 1957 ήρθε με την Porsche στην ανάβαση της Πάρνηθας. Εκκίνηση είχαν πάρει και δύο καμπριολέ Tipo 815 της «Auto Aviο Construzioni», που αργότερα αναγνωρίστηκαν ως οι πρώτες Ferrari. Ο Enzo έκανε μόλις τα πρώτα του βήματα ως ανεξάρτητος κατασκευαστής. Ως τότε, είχε κερδίσει έξι φορές το τρόπαιο, ως αγωνιστικός διευθυντής της Αlfa Romeο. Ήταν μία επική ομάδα νικητών, που μέλη της είχε τους Νuvolari, Varzi, Brivio και Biondetti. Το αυτοκίνητο ήταν ένα από τα καλύτερα αγωνιστικά που παρουσίασε ποτέ η εταιρεία, η 8C 2.3-2.9 του Vittorio Jano.

Enzo Ferrari – Alfonso de Portago

Στη διαδρομή του «Mille Miglia» έλαβε χώρα το 1930 μια μονομαχία μεταξύ δύο κολοσσών της αγωνιστικής οδήγησης, των Tazio Nuvolari και Αchille Varzi, που οδηγούσαν και οι δύο Alfa Romeo. Εκεί εκτυλίχθηκε και η περίφημη σκηνή με τα σβησμένα φώτα του Nuvolari, που προσπέρασε μέσα στο σκοτάδι τον Varzi. Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε δηλαδή, γιατί καθόλου δεν είναι σίγουρο πως αυτό συνέβη.

Nuvolari – Cisitalia – 1947

Ο ευφυής Iταλός μηχανικός Vittorio Jano είχε μυηθεί άλλες δύο φορές στη νίκη, καθώς εκείνος σχεδίασε και την Alfa Romeo Ρ2 του Campari. Όμως το σκηνικό δε θα επαναληφθεί, αφού οι Ferrari κυριαρχούν κιόλας από το δεύτερο μεταπολεμικό αγώνα, τρεις συνεχόμενες φορές, με το σπεσιαλίστα Clemente Biondetti και την 166. Μόνο για τη Lancia V6 υπήρχε πια χώρος, για μία νίκη με τον Αlberto Ascari το 1954, ενώ η Μaserati δεν έζησε τέτοια στιγμή. Όπως δεν έμελλε τέτοια στιγμή να ζήσουν και οι περισσότεροι από τους οδηγούς που έφταναν πρώτοι στην ανασυγκρότηση της Ρώμης, έλεγε η παράδοση. Αυτό έγινε ακόμη και με το Νuvolari, όταν, πέρα από κάθε προγνωστικό, νικούσε με το μικρό Cisitalia το 1947, ώσπου κοντά στη Μπολόνια να τον προδώσουν τα ηλεκτρικά του.

Don Alfonso Cabeza de Vaca y Leighton Carvajal y Are Conde de la Mejorada Marquis de Portago

Όλα τελείωσαν το 1957, μετά από πολύνεκρη έξοδο του μαρκήσιου Alfonso de Portago από το δρόμο 40 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, που έστειλε στο θάνατο τον ίδιο, τον συνοδηγό του και 11 άτυχους θεατές. Ύστερα από αυτή την τραγωδία, η ιταλική κυβέρνηση αναγκάστηκε να απαγορεύσει τον αγώνα και ο βετεράνος πιλότος της Ferrari Pierro Taruffi ήταν ο τελευταίος του νικητής.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΙΛΙ
Στις 12 Μαϊου 1957, λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας, η διάσημη ηθοποιός Linda Christian φιλά τον αγαπημένο της μαρκήσιο Alfonso de Portago. Μετά τον αγώνα, το ζευγάρι θα ανακοίνωνε επίσημα τη σχέση του, προκαλώντας παραλήρημα στους κοσμοπολίτικους κύκλους. Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε ποτέ…

Alfa Romeo – O πολυνίκης του Mille Miglia

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ
1957: Pierro Taruffi, Ferrari V12 335 Sport
1956: Eugenio Castellotti, Ferrari 290 MM Spider Scaglietti
1955: Stirling Moss–Denis Jenkinson, Mercedes Benz 300 SLR
1954: Alberto Ascari, Lancia D24 Spider
1953: Giannino Marzotto–Marco Crosara, Ferrari 340 MM Spider Vignale
1952: Giovanni Bracco–Alfonso Rolfo, Ferrari 250 S Berlinetta Vignale
1951: Luigi Villoresi–Pasquale Cassani, Ferrari 340 America Berlinetta Vignale
1950: Giannino Marzotto–Marco Crosara, Ferrari 195 S Berlinetta Touring
1949: Clemente Biondetti–Ettore Salani, Ferrari 166 MM Barchetta Touring
1948: Clemente Biondetti–Giuseppe Navone, Ferrari 166 S Coupe Allemano
1947: Clemente Biondetti–Emilio Romano, Alfa Romeo 8C 2900 B Berlinetta Touring
1940: Huschke von Hanstein–Walter Baumer, BMW 328 Berlinetta Touring
1938: Clemente Biondetti–Aldo Stefani, Alfa Romeo 8C 2900 B Spider MM Touring
1937: Carlo Maria Pintacuda–Paride Mambelli, Alfa Romeo 8C 2900 A
1936: Antonio Brivio–Carlo Ongaro, Alfa Romeo 8C 2900 A
1935: Carlo Maria Pintacuda–Alessandro Della Stufa, Alfa Romeo 2900 Tipo B
1934: Achille Varzi–Amedeo Bignami, Alfa Romeo 8C 2600 Monza Spider Brianza
1933: Tazio Nuvolari–Desimo Compagnoni, Alfa Romeo 8C 2300 Spider Zagato
1932: Baconin Borzacchini–Amedeo Bignami, Alfa Romeo 8C 2300 Spider Touring
1931: Rudolf Caracciola–Wilhelm Sebastian, Mercedes Benz SSK
1930: Tazio Nuvolari-Battista Guidotti, Alfa Romeo 6C 1750 GS S
1929: Giuseppe Campari–Giulio Ramponi, Alfa Romeo 6C 1750 SS Spider Zagato
1928: Giuseppe Campari–Giulio Ramponi, Alfa Romeo 6C 1500 Sport
1927: Ferdinando Minoia–Giuseppe Morandi, OM 665 S

 Umberto Maglioli – Ferrari 118 LM