Mια και ο «θίασος» της Formula 1 βρίσκεται στην Αυστραλία είναι ευκαιρία να αναφερθούμε στο Elfin Mallala, ένα άγνωστο στην Ευρώπη αγωνιστικό της χώρας αυτής, που έδρασε τη δεκαετία του '60.
«Mallala», στη γλώσσα των ιθαγενών Αβορίγινων της Αυστραλίας, σημαίνει «τόπος των βατράχων». Με αυτό το παράξενο όνομα έγινε γνωστό το τέταρτο κατά σειρά αγωνιστικό της «Elfin Sports Car Company», ασφαλώς όχι τυχαία, αφού πήρε το «βάπτισμα του πυρός» στο ομώνυμο circuit, που έχει την έδρα του 55 χιλιόμετρα βόρεια της Αδελαΐδας. Ψυχή της εταιρείας, που ιδρύθηκε το 1959, ήταν ο σχεδιαστής-μηχανικός και οδηγός αγώνων Garrie Cooper. Το πρώτο της αγωνιστικό αυτοκίνητο -με τον κινητήρα τοποθετημένο μπροστά- ήταν το «Streamliner», που κατασκευάστηκε σε 23 μονάδες συνολικά.
Το 1961 η γκάμα της Elfin απέκτησε και δεύτερο μέλος, στη μορφή ενός αντιγράφου της Lotus 7 με το καθόλου ασυνήθιστο όνομα «Clubman», το οποίο αρίθμησε 14 μονάδες παραγωγής. Aκολούθησε ένα μονοθέσιο της Formula Junior, με το όνομα «Catalina», που παρήχθη σε 20 μονάδες και κατέκτησε το Πρωτάθλημα Αυστραλίας του 1962 με πιλότο τον Frank Matich.
Ένα ξεχωριστό team…
Η Εlfin δεν ήταν απλά μια αξιοπρεπής αγωνιστική ομάδα, αλλά μια από τις πρωταγωνίστριες στο μηχανοκίνητο αθλητισμό της χώρας των καγκουρό, για μια σχεδόν εικοσαετία (1962-1983). Δεκάδες αγωνιστικά των κατηγοριών Formula Vee και Formula 5000 γεννήθηκαν, εξελίχθηκαν και προετοιμάστηκαν στις εγκαταστάσεις της στο Edwardstown, ενώ πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν από ιδιωτικές αγωνιστικές ομάδες. To palmares της περιλαμβάνει 29 εθνικούς τίτλους και διακεκριμένες διεθνείς νίκες σε αγώνες-θεσμούς για την Αυστραλία. Για παράδειγμα, ο ιδρυτής της Garrie Cooper, κατέκτησε το εθνικό πρωτάθλημα της Formula 2 το 1968 και το πρωτάθλημα sport αυτοκινήτων το 1975, οδηγώντας πάντα τα δικά του αγωνιστικά. O πιο γνωστός από τους πιλότους που βρέθηκαν στο cockpit των Elfin ήταν ο Αυστραλός Larry Perkins, που στα μέσα της δεκαετίας του ’70 συμμετείχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula 1, οδηγώντας τα μονοθέσια της BRM και της Surtees.
Μόνο πέντε…
To «Μallala» ως κατασκευή, δεν είχε κάτι ιδιαίτερο ή πρωτοποριακό, ώστε να ξεχωρίζει. Με σωληνωτό σασί, αμάξωμα από αλουμίνιο, χωροδικτύωμα και τον κινητήρα αυτή τη φορά τοποθετημένο στο κέντρο, ήταν ένα από τα πολλά αγωνιστικά ανά τον πλανήτη που ακολουθούσαν τις τεχνικές επιλογές των Lotus. Καθοδηγητής στην εξέλιξη και το συντονισμό του ήταν η «Mark 23» της βρετανικής εταιρείας, την οποία μετέπειτα αντιμετώπισε και στα αυτοκινητοδρόμια της μεγαλύτερης χώρας της Ωκεανίας. Η εξήγηση ήταν απλή: Oι Lotus, τα αυτοκίνητα δηλαδή του Colin Chapman, ήταν εκείνες που έδειχναν σε όλους το δρόμο σε ό,τι νεώτερο κι ήταν επόμενο να αποκτήσουν πολλούς αξιόλογους μιμητές. Κατασκευάστηκαν μόλις πέντε αγωνιστικά αυτού του τύπου, τα οποία δέχτηκαν τέσσερις διαφορετικούς κινητήρες. Το πρώτο από αυτά (με αριθμό πλαισίου S6311), που διέθετε τον κινητήρα των 1.6 λίτρων της Ford (τον πολύ γνωστό σε όλους τους αγωνιστικούς κύκλους «116E»), αγοράστηκε λίγο αργότερα από τον Greg Cusack, ιδιοκτήτη της ομάδας «Scuderia Veloce». Το δεύτερο (S6315) έπαιρνε κίνηση από το μηχανικό σύνολο των 1.7 λίτρων που χρησιμοποιούσε η δεύτερη γενιά του Ford Consul, ενώ το τρίτο (S6316) φορούσε τον κινητήρα των 2.4 λίτρων της Climax. Το τέταρτο (S6317) είχε κάτω από το καπό τον 1.6 της Cosworth, που εφοδίαζε αρκετά αγωνιστικά της Lotus και διέπρεπε στα ευρωπαϊκά αυτοκινητοδρόμια. Για τη μετάδοση της κίνησης στους πίσω τροχούς, φρόντιζε το δημοφιλές και αξιόπιστο χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων των πέντε σχέσεων, της Hewland. Αργότερα, ο νέος ιδιοκτήτης του, αντικατέστησε εκείνον τον κινητήρα με τον 1.1 λίτρων που προερχόταν από το Ford Cortina, προκειμένου το αυτοκίνητο να είναι συμβατό με τους κανονισμούς της κατηγορίας sport έως 1.100 κ.εκ. Το πέμπτο και τελευταίο (S6318) διέθετε επίσης το μηχανικό σύνολο των 1.6 λίτρων της Cosworth, τον οποίο δεν αποποιήθηκε ποτέ. Εκτός από τα δύο πρώτα «Mallala», όλα τα υπόλοιπα έφεραν δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς. Κι όσο για την ταχύτητά τους, σίγουρα αποδείχτηκε υψηλή: To «S6316» μετρήθηκε στο Bathurst το Πάσχα του 1964 στα 225 χιλιόμετρα την ώρα, τα οποία έφτασαν τα 246 στο «S6318», στην πίστα του Kyalami της Νότιας Αφρικής τον ίδιο χρόνο.
ELFIN MALLALA S6311 Κατασκευαστής: Elfin Sports Car Company Σχεδιαστής: Garrie Cooper Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά Ford 116E Κυβισμός: 1.599 κ.εκ. Ισχύς: 148 ίπποι Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 5 σχέσεων Μήκος: 3.040 χλστ. Μεταξόνιο: 1.960 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.080 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.060 χλστ. Φρένα εμπρός: δίσκοι 240 χλστ. Φρένα πίσω: ταμπούρα 216 χλστ. Βάρος: 408 κιλά Περίοδος παραγωγής: Δεκέμβριος 1962-Μάρτιος 1964 Μονάδες παραγωγής: 5