«Aστερίξ»
«Καλό, καθαρό χέρι» της δεκαετίας του 1970, έλαμψε κυρίως σε αγώνες Ταχύτητας με Porsche
«Λεωνίδας»
Μεγάλη ιστορία, σε διάρκεια, αλλά και σε ποιότητα. Ξεχωριστός, σπάνιος άνθρωπος, απλός και τα μέγιστα φιλόξενος για τους φίλους του, όταν τους εμπιστευτεί, σκληρός, αλλά δίκαιος με τους συνεργάτες του
Κώστας Χαμπής
Του άρεσε να οδηγεί με άνεση και χωρίς πίεση, ώστε να προβάλλει και τους οίκους που αντιπροσώπευε, όπως τη Motul (λάδια) και την Gotti (ζάντες).
Μανώλης Μακρινός
Πολυτάλαντος και αποτελεσματικός με ό,τι καταπιάνεται, όντας ιδιαίτερα σοβαρός και προσεκτικός, είτε βίδωνε, είτε οδηγούσε, είτε συνοδηγούσε
Αρμόδιος-Άρης Βωβός
Είναι ήδη 25 χρόνια στον πόλεμο σήμερα, οπότε έχει συμπληρώσει πλέον 45 χρόνια ζωής. Αντιμετώπιζε τους αγώνες πάντα ως διασκέδαση και με τη φιλοσοφία του γεννημένου νικητή.
Τώνια Παυλή
Ξεκίνησε «ανήλικη» το 1975 και «κλείδωσε» το 2005. Από τα αθώα χρόνια με τον Παύλο Χουρδάκη (R8) και το Σωτήρη Κοκκίνη (Lada και Lancer) στα πιο δύσκολα τόσο με το Σώτο όσο και με το «Λεωνίδα» αλλά και, κυρίως, με το «Στρατισίνο».
Δημήτρης Μιχελακάκης
Καρτίστας με άποψη, άφησε τα μικρά, αλλά τόσο διδακτικά μονοθέσια για τους αγώνες Ενιαίου, όπου έλαμψε με το «καλημέρα». Έστηνε και οδηγούσε αλλιώς. Με δικό του τρόπο.
Αλέξης Κωνσταντακάτος
Ανάγκασε το Γιώργο Μοσχού να παραδεχτεί πως τα ράλλυ είναι συλλογικό άθλημα και, εκτός από το να οδηγείς αέρα, χρειάζεσαι παραπλεύρως άνθρωπο ικανό
Δημήτρης Δεβερίκος
Λάτρης των αγώνων Ταχύτητας, οδήγησε μονοθέσια (F3) και διακρίθηκε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα αλλά και στην Ιταλία.
Πάνος Χατζητσοπάνης
Ο πιο καλός μαθητής της νεότερης γενιάς, με τρία Πανελλήνια Πρωταθλήματα σε μία δεκαετία, και χωρίς να συμμετέχει την τελευταία διετία. Τι άλλο; Ήταν σαφές εξ αρχής.
