Ο άγνωστος στο κοινό του μηχανοκίνητου αθλητισμού της ευρωπαϊκής ηπείρου Αργεντινός οδηγός αγώνων Oscar Galvez, λατρεύτηκε στη χώρα του όσο και ο πολυπρωταθλητής της Formula 1 Juan Fangio.
Σχεδόν μέχρι και τις ημέρες μας, αναπάντητο παραμένει το ερώτημα «ποιος είναι ο πιο αγαπημένος Αργεντινός οδηγός αγώνων όλων των εποχών;», τουλάχιστον όταν απευθύνεται σε όσους ζουν στην όμορφη αυτή χώρα της Λατινικής Αμερικής και σίγουρα γνωρίζουν περισσότερα πράγματα από εμάς, που είμαστε πολύ μακριά. Η απάντηση είναι και πάλι ένα ερώτημα, ένα δίλημμα μάλλον, που ίσως να μην ξεκαθαριστεί ποτέ: Juan Manuel Fangio ή Oscar Alfredo Galvez;
Oscar Galvez – Juan Manuel Fangio
Για τον πρώτο ξέρουμε πάρα πολλά κι όχι μόνο για τα πέντε πρωταθλήματα της Formula 1 που έχει κατακτήσει. Για τον δεύτερο, σχεδόν τίποτα. Και τότε, πώς γίνεται να λατρεύτηκε τόσο πολύ, ώστε να δώσουν το όνομά του στο αυτοκινητοδρόμιο που διεξαγόταν άλλοτε το Grand Prix Αργεντινής; Eξιστορώντας τη ζωή του, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τη δική μας ερμηνεία, έστω κι αν είμαστε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά…
Tα πρώτα βήματα
Ο Oscar Alfredo Galvez, το τρίτο από τα πέντε αγόρια ενός μηχανικού που διατηρούσε δικό του κατάστημα, γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1913 στο Buenos Aires. Η Αυτοκίνηση εισέβαλε στη ζωή του στην ηλικία των δέκα ετών, μέσω του μεγαλύτερου αδελφού του, όταν χρειάστηκε να τον βοηθήσει σε κάποιες επισκευαστικές εργασίες. Από τότε και σε όλη τη διάρκεια της εφηβείας του το αυτοκίνητο εξελίχθηκε στη μεγάλη του αγάπη, την οποία μοιραζόταν εξίσου με δύο από τα αδέλφια του, τον Roberto και τον Juan. Τον απορρόφησε μάλιστα τόσο πολύ, που δεν κατάφερε να τελειώσει το σχολείο. Όταν πάτησε τα 21 αγόρασε το πρώτο του τετράτροχο (ένα Ford Model T) κρυφά από τον πατέρα του, που δεν υποστήριζε το πάθος των παιδιών του για τα αυτοκίνητα και τους αγώνες. Κατόπιν, μαζί με τον αδελφό του Juan, έστησαν ένα εργαστήριο όπου προετοίμαζαν ένα Ford Coupe του 1935, με το οποίο θα συμμετείχαν σε ένα αγώνα ταχύτητας από το Buenos Aires στην Cordoba και από εκεί στη Santa Fe. Κάπου εκεί κύλησε οριστικά ο τροχός υπέρ των αγώνων για τα τρία από τα πέντε αγόρια του μηχανικού Galvez, έστω κι αν ο Roberto αποσύρθηκε νωρίς από αυτούς. Για τον Juan και τον Oscar ξεκινούσε μια μεγάλη καριέρα, που θα τους μετέτρεπε στο πέρασμα των χρόνων σε λαϊκά είδωλα, παρά τον διαφορετικό τους χαρακτήρα (ο πρώτος ήταν λιγομίλητος και εσωστρεφής, ενώ ο δεύτερος εξωστρεφής και ενθουσιώδης).
Άγνοια κινδύνου
Στις 5 Αυγούστου 1937 ο Οscar Galvez συμμετείχε για πρώτη φορά σε αγώνα της Turismo Carretera, κατηγορία στην οποία μετέπειτα δοξάστηκε, αν και χρειάστηκαν δέκα χρόνια ώσπου να κατακτήσει τον πρώτο του τίτλο σε αυτήν. Υπάρχουν πολλές αναφορές από τότε για το παράτολμο του χαρακτήρα των δύο αδελφών, αλλά και για την ικανότητά τους να βρίσκουν άμεσες λύσεις στα όποια προβλήματα, χάρις στην ευρηματικότητά τους. Στα 1.000 χιλιόμετρα της Αργεντινής τον ίδιο χρόνο, έχασαν μια σίγουρη δεύτερη θέση επειδή κόπηκε το λουρί που συγκρατούσε το καπό (το οποίο αντικατέστησε ο Oscar με τη ζώνη του παντελονιού του και συνέχισε τον αγώνα). Το 1939, στο Getulio Vargas Grand Prix, έσπασε ξαφνικά το διαφορικό. Κάθε λογικός άνθρωπος θα εγκατέλειπε, όμως εκείνοι το έδεσαν πρόχειρα με σύρμα και τερμάτισαν δεύτεροι πίσω από τον Juan Manuel Fangio. Την επόμενη χρονιά έπεσαν σε ένα γκρεμό, χωρίς ευτυχώς να πάθουν τίποτα. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, από τότε αποφάσισαν να φοράνε…. κράνος!
Η εποχή των Galvez
O πρώτος εθνικός τίτλος για τον Oscar Galvez ήρθε το 1947, με ένα αυτοκίνητο που θα γινόταν εμβληματικό. Ο λόγος για το Ford V8 Coupe της ομάδας Armando, της οποίας ιδιοκτήτης ήταν ο πρόεδρος του ποδοσφαιρικού συλλόγου Boca Juniors. Ακολούθησαν άλλοι τέσσερις, με τις εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του να κορυφώνονται το 1948, ύστερα από την επική του νίκη στο Grand Prix της Νότιας Αμερικής. Οι άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους για να τον χαιρετήσουν, θεωρώντας την προσπάθειά του υπεράνθρωπη, εξαιτίας της κακής κατάστασης των δρόμων εκείνη την εποχή. Ασφαλώς ήταν και η δημοτικότητα της Turismo Carretera που συνέβαλε σε αυτό, καθώς έβγαζε όλο τον κόσμο έξω για να την παρακολουθήσει. Στις αρχές Φεβρουαρίου της επόμενης χρονιάς κέρδισε μία από τις μεγαλύτερες νίκες του, στο Gran Premio Eva Duarte de Perón της Formula Libre, που διεξήχθη στο circuito Palermo του Buenos Aires. Ο ενθουσιώδης Αργεντινός σε εκείνο τον αγώνα νίκησε στο cockpit μιας τρίλιτρης 12κύλινδρης Alfa Romeo 308 μια… θάλασσα από Maserati, αφήνοντας πίσω του οδηγούς που άκουγαν στα τεράστια ονόματα Juan Fangio, Alberto Ascari, Luigi Villoresi, Nino Farina και Prince Bira.
Η επιτυχία του εκείνη ήταν σημαδιακή, αφού σημειώθηκε με αντιπάλους μερικούς από τους μεγαλύτερους πιλότους γηραιάς ηπείρου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της Ευρώπης στους ταλαντούχους Αργεντινούς οδηγούς. Πρώτος πέρασε τον Ατλαντικό Ωκεανό ο Fangio, με τα γνωστά θριαμβευτικά αποτελέσματα, ύστερα τον ακολούθησαν ο Gonzalez με τον Marimon και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Το 1952 ο Oscar, όντας ήδη δύο φορές πρωταθλητής στην Turismo Carretera, κέρδισε έξι φορές μέσα σε ένα χρόνο, χωρίς όμως να κατακτήσει τον τίτλο. Βέβαια, αυτό δεν ήταν πρόβλημα, καθώς αποζημιώθηκε με ισάριθμα πρωταθλήματα τα δύο επόμενα χρόνια. H πτώση του Περονισμού το 1955 αποτέλεσε μια τροχοπέδη στην καριέρα του, καθώς ο δικτάτορας Lonardi Aramburu τον θεώρησε οπαδό του προηγούμενου καθεστώτος και του στέρησε το δικαίωμα να αγωνίζεται. Κάποια στιγμή η τιμωρία του έληξε και τότε επέστρεψε ξανά, για να κερδίσει έναν ακόμη τίτλο, το 1961. Άρχοντας αληθινός στην Turismo Carretera αν και ο αδελφός του κέρδισε περισσότερους τίτλους από εκείνον, αγωνίστηκε σε αυτήν συνολικά 177 φορές, κερδίζοντας 49 νίκες. Το ποσοστό των επιτυχιών του σχεδόν ακουμπά το 28%, επίδοση που εντυπωσιάζει παρά την παρέλευση τόσων χρόνων. Aκόμη πιο εντυπωσιακό όμως είναι το γεγονός ότι χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια ώσπου ο πρωταθλητής αυτής της δημοφιλέστατης σειράς αγώνων να μην έχει το επώνυμο Galvez!
Μοναδικός και στην F1
Στις 18 Ιανουαρίου 1953, στο νέο αυτοκινητοδρόμιο της 17ης Οκτώβρη, ο Oscar Galvez ήταν παρών. Συμμετείχε στον αγώνα, τον πρώτο της Αργεντινής που προσμετρούσε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1, στο τιμόνι μιας εργοστασιακής Maserati A6GCM. Σε εκείνη τη μία και μοναδική εμφάνισή του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού τερμάτισε στην πέμπτη θέση, κερδίζοντας δύο βαθμούς. Τριάντα έξι χρόνια αργότερα, λίγο πριν το θάνατό του, η πίστα σε μια ειδική εκδήλωση έλαβε τιμητικά το όνομά του. Αργότερα προστέθηκε σε αυτό και το όνομα του αδελφού του, που δεν αποδείχθηκε τόσο τυχερός όσο εκείνος.
Juan Galvez, ο άτυχος αδελφός
Τρία χρόνια μικρότερος από τον Oscar και εννέα φορές πρωταθλητής της Turismo Carretera (1949, 1950, 1951, 1952, 1955, 1956, 1957, 1958, 1960) ξεκίνησε να τρέχει μαζί με τον αδελφό του, πριν χωρίσουν οι αγωνιστικοί τους δρόμοι. Νίκησε τον πρώτο του αγώνα στην κατηγορία το 1949, χρονιά που κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο. Στις 153 συμμετοχές του σε αυτήν σημείωσε 56 νίκες, με τελευταία το 1962 στην Vuelta de Laboulaye, στο τιμόνι ενός Ford. Στις αρχές Μαρτίου του επόμενου χρόνου έχασε άδοξα τη ζωή του σε αγώνα στην Olavarria, βυθίζοντας σε βαρύ πένθος τον αδελφό του και τους φίλους του. Με αυτό το τόσο μεγάλο τίμημα πλήρωσε την επιλογή του να μη φορά ποτέ ζώνη ασφαλείας, υποτιμώντας σε όλες τις περιπτώσεις την αναγκαιότητά της. Ισάξιος του Oscar, αν και λιγότερο δημοφιλής λόγω ιδιοσυγκρασίας, ανήκει και αυτός στη μεγάλη γενιά των Αργεντινών οδηγών που δημιούργησαν παράδοση δεκαετιών στα αυτοκινητοδρόμια όλου του κόσμου.
Η αναγνώριση…
Ο Oscar Alfredo Galvez έλαβε για τελευταία φορά μέρος σε αγώνα το 1964, στο τιμόνι ενός Ford Falcon. Στη συνέχεια αποσύρθηκε στο σπίτι του στο Buenos Aires, όπου και πέθανε τον Δεκέμβριο του 1989 σε ηλικία 76 χρόνων, νικημένος από τον καρκίνο του παγκρέατος. Τιμήθηκε αρκετές φορές, από την πόλη που γεννήθηκε και από τη χώρα του, για την προσφορά του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Στα χρόνια της δραστηριότητάς του επέδειξε όχι μόνο την ικανότητά του στην οδήγηση, αλλά και την δυνατότητα να επισκευάζει το αυτοκίνητό του μέσα σε λίγα λεπτά, βρίσκοντας τη λύση σε όποιο απρόοπτο πρόβλημα. Άλλωστε, ήταν άριστος μηχανικός κι όπως συνήθιζε να λέει «ήξερα από μνήμης και την τελευταία βίδα στα αυτοκίνητά μου». O «Aguilucho» (λαγωνικό) όπως συχνά τον αποκαλούσαν, ήταν ο πρώτος Αργεντινός πιλότος στα χρονικά που απέκτησε χορηγό, μέσω της ζυθοποιΐας «Quilmes» που έβαλε διαφήμιση στο αυτοκίνητό του. Πάνω από όλα όμως, ο Oscar Alfredo Galvez ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλη ευγένεια, μέχρι του σημείου να αγαπά ακόμη και τους αντιπάλους που τον έβλαψαν.
ΤΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ
1947 Ford V8 Coupe
1948 Ford V8 Coupe
1953 Ford V8 Coupe
1954 Ford V8 Coupe
1961 Ford V8 Coupe
ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΝΙΚΕΣ
1939 Gran Premio Argentino Buenos Aires-Concordia
1939 Gran Premio Extraordinario 1939 Córdoba-La Plata
1947 Gran Premio Internacional Ciudad de Rafaela, Santa Fe
1947 Gran Premio Ciudad de Bell Ville, Córdoba
1947 Gran Premio Ciudad de Montevideo, Uruguay
1947 Gran Premio Primavera Mar del Plata, Buenos Aires
1947 GP Internacional Don Torcuato-Chile-Luján
1948 Premio Mar y Sierras Mar del Plata-Balcarce-Mar del Plata
1948 GP América del Sur Lima, Perú-Buenos Aires, Argentina
1949 1000 Millas Argentinas Avellaneda-Bernal
1949 III Gran Premio Eva Duarte de Perón, Buenos Aires
1950 Vuelta de Entre Ríos Paraná
1951 Vuelta de Entre Ríos Paraná
1951 Premio Luján de Cuyo Luján de Cuyo, Mendoza
1952 Autódromo de Buenos Aires
1952 Premio Gral. Manuel Belgrano
1952 Premio Independencia Autódromo de Buenos Aires
1952 Premio Eva Perón Autódromo de Buenos Aires
1952 Premio de la Lealtad La Plata-Buenos Aires
1953 Autódromo Eva Perón Mar del Plata, Buenos Aires
1953 Vuelta de Entre Ríos Paraná-Concordia-Paraná
1953 Premio Mar y Sierras Mar del Plata
1953 Vuelta de Tres Arroyos
1954 IV Vuelta de Tres Arroyos
1954 III 500 Millas Mercedinas Tres Arroyos
1954 Gran Premio Argentino Buenos Aires
1955 1000 km de Buenos Aires
1955 Autódromo de Buenos Aires
1956 VIII Vuelta de Santa Fe Venado Tuerto
1956 Premio Mar del Plata Circuito La Perla
1956 VI Vuelta de Tres Arroyos (Formula B)
1957 Premio Ciudad de Casilda, Santa Fe
1957 Autódromo Gral. San Martín Mendoza
1957 II Vuelta de Laboulaye, Córdoba
1958 Vuelta de Villa Carlos Paz, Córdoba
1958 II Vuelta de Hughes, Santa Fe
1958 VIII Vuelta de Tres Arroyos
1959 I Vuelta Valle de Chubut Trelew
1959 IX Vuelta de Tres Arroyos (Formula B)
1960 Premio Vendimia Autódromo Gral. San Martín
1960 III Vuelta de Villa Carlos Paz, Córdoba
1960 VII Vuelta de Tandil, Buenos Aires
1960 Gran Premio Argentino, Buenos Aires
1961 Autódromo de Bahía Blanca, Buenos Aires
1961 IX 500 Millas Mercedinas
1961 Gran Premio Argentino Mercedes-La Plata
1962 Vuelta de Rosario (Formula B)
1962 I Vuelta de Salto (Formula B)