Ένα οδοιπορικό στα πρώτα αγωνιστικά χρόνια της Porsche 911 στις ειδικές διαδρομές, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 50 χρόνων από την πρώτη εμφάνιση του διαχρονικού μοντέλου.
Πέντε μόλις μήνες ύστερα από την επίσημη παρουσίασή της στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1963, η νεότατη τότε 911 πήρε το αγωνιστικό «βάπτισμα του πυρός» στο ράλλυ του Μόντε Κάρλο. Η Porsche βρέθηκε εκεί τον Ιανουάριο του 1965 ως εργοστασιακή συμμετοχή, με το 6κύλινδρο αυτοκίνητο να έχει τροποποιηθεί μόνο ως προς την ισχύ του, αποδίδοντας 160 ίππους, αντί των 130 του μοντέλου παραγωγής.
Η πρώτη της εμφάνιση στο «Μόντε» ήταν πολύ θετική, καθώς πιστοποιημένη στην κατηγορία GT ολοκλήρωσε τον αγώνα στην πέμπτη θέση της γενικής κατάταξης, με πλήρωμα τους Herbert Linge και Peter Falk.
Το 1966 οι αλλαγές των κανονισμών έδωσαν το προβάδισμα σε άλλους συνδυασμούς, φέρνοντας την 911 σε μειονεκτική θέση έναντι του ανταγωνισμού. Παρόλα αυτά όμως στο Μόντε Κάρλο της χρονιάς εκείνης, που έμεινε στην ιστορία λόγω της ακύρωσης των τριών Μini της BMC, τα τρία αυτοκίνητα που συμμετείχαν στον αγώνα έκαναν τους ταχύτερους χρόνους πίσω από τα ισχυρότερά τους GT, με τον Gunther Klass να τερματίζει στη 17η θέση. Αργότερα μέσα στο χρόνο ο ίδιος στο τιμόνι της 911, εκτός από την πρώτη νίκη του αυτοκινήτου στη Γερμανία, κατέκτησε και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ράλλυ του Group 3, με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι της Porsche να αρχίσουν να σκέφτονται πολύ σοβαρά την περαιτέρω επέκταση της αγωνιστικής εμπλοκής της εταιρείας στο χώρο.
Ο σχεδιασμός του προγράμματος που μετέτρεψε την 911 από ένα πολύ καλό σπορ αυτοκίνητο σε πρωταγωνιστή των διεθνών αγώνων ράλλυ, προέκυψε από την επιτυχημένη συνεργασία τριών ανθρώπων: του σημερινού «ισχυρού άνδρα» της Porsche Ferdinand Piech, του αρχιμηχανικού της εταιρείας Helmut Bott και του πολύπειρου Huschke von Hanstein, που το 1940 είχε νικήσει το Μille Miglia με την αεροδυναμικού σχήματος ΒΜW 328 και τη δεκαετία του ʼ50 ηγήθηκε της αγωνιστικής ομάδας της Porsche που κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αναβάσεων. Εκείνοι, αφού μελέτησαν αρκούντως τους ισχύοντες κανονισμούς, πιστοποίησαν την 911 σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες. Αρχικά, δήλωσαν την «912» με τον 4κύλινδρο κινητήρα των 1.6 λίτρων της «356 SC» στο Group 1. Στη συνέχεια δίπλα στην «απλή» 911, του Group 2 πλέον, τοποθέτησαν την «911L», που σε σχέση με τη συνάδελφό της ήταν ελαφρύτερη κατά 50 κιλά και ισχυρότερη κατά 10 ίππους. Η εκπροσώπηση της Porsche στο Group 3 ανατέθηκε στις «911S» και «911Τ» των οποίων οι μεταξύ τους διαφορές ήταν σημαντικές, αφού η δεύτερη σε σχέση με την πρώτη ήταν κατά 10 ίππους ισχυρότερη και 80 κιλά ελαφρύτερη, ενώ διέθετε και μακρύτερο μεταξόνιο. Η ισχυρότερη και ελαφρύτερη από τις δίλιτρες αγωνιστικές 911, με το κοντό μεταξόνιο και ισχύ 220 ίππων, δηλώθηκε στο Group 5 με την ονομασία «911R» και κύρια αποστολή την επικράτηση σε γρήγορους ασφάλτινους αγώνες, όπως ήταν ο «Γύρος της Γαλλίας» και –είναι ακόμη- ο «Γύρος της Κορσικής».
Οι νίκες και τα πρωταθλήματα δεν άργησαν να εμφανιστούν, συμβάλλοντας με το δικό τους τρόπο στο κτίσιμο του σημερινού μύθου της 911 και της αναγωγής της τριψήφιας κωδικής της ονομασίας στη δημοφιλέστερη ίσως στην ιστορία της αυτοκίνησης. Σε αυτά όμως δυστυχώς δεν είχε περαιτέρω συμμετοχή ο πολύ καλός οδηγός αγώνων ράλλυ Gunther Klass, καθώς έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο του 1967, στα 31 του μόλις χρόνια. Τη χρονιά εκείνη δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα κατέληξαν στην αγκαλιά των οδηγών της Porsche, καθώς ο Πολωνός Sobieslaw Zasada κέρδισε το Group 1 και ο Βρετανός Vic Elford το Group 3.
H νίκη μάλιστα του τελευταίου τον επόμενο χρόνο στο Μόντε Κάρλο με την «911Τ», εκτός από πρώτη στην ιστορία της Porsche στο πριγκιπάτο, ήταν και η πρώτη Βρετανού οδηγού εκεί από το 1952. Το 1968 προστέθηκε στην ομάδα και ο Σουηδός Bjorn Valdegard, που οι άνθρωποι της εταιρείας είχαν ξεχωρίσει από τότε που τον είδαν να αγωνίζεται στην πατρίδα του με ένα VW. Η επιλογή τους δικαιώθηκε σχεδόν αμέσως, αφού ο τρομερός Valdegard κέρδισε τον ίδιο χρόνο στο τιμόνι της «911Τ» το Σουηδικό ράλλυ, με διαφορά… 27 λεπτών από τον δεύτερο. Kι ακόμη οι επιτυχίες για την 911 δεν είχαν τελειώσει, αφού ο Pauli Toivonen κατέκτησε, με την «911Τ» επίσης, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ. Το 1969 μπορεί να μην έφερε τίτλους στην Porsche, της χάρισε ωστόσο διακεκριμένες νίκες: με την «911S» ο Valdegard νίκησε για πρώτη φορά το «Μόντε» και για δεύτερη συνεχόμενη για την εταιρεία, ενώ με αυτήν ο Pauli Toivonen χάρισε στην Porsche την πρώτη νίκη της και μοναδική μέχρι σήμερα στο ράλλυ Ακρόπολις. Τη χρονιά έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο η «911R» με τον Gerard Larousse στο τιμόνι, που λίγους μήνες νωρίτερα έχασε για… 100 μέτρα τη νίκη στο Μαν από τον Jacky Ickx: οι πρώτες θέσεις της γενικής κατάταξης στους Γύρους της Κορσικής και της Γαλλίας, ήταν το ομορφότερο δώρο για τη γερμανική εταιρεία, που στο «Tour de France» έσπασε το σερί των εννέα συνεχόμενων νικών της Ferrari.
Επίλογος
Τι έλειπε από την Porsche, ύστερα από όλες αυτές τις επιτυχίες; Τίποτε άλλο, πέρα από το Διεθνές Πρωτάθλημα Εταιρειών. Το 1969 είχε τερματίσει τρίτη στη βαθμολογία, τον επόμενο χρόνο δεύτερη, το 1970 όμως κατέκτησε τον τίτλο. Την ίδια χρονιά, με την 917, κέρδισε για πρώτη φορά και τις 24 ώρες του Μαν. Οι βάσεις του σύγχρονου μύθου που δημιούργησε η γερμανική εταιρεία είχαν τεθεί κι ο δρόμος για τις επόμενες μεγάλες διεθνείς αγωνιστικές επιτυχίες της 911 ήταν πλέον ανοικτός…
911: ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Group: 2
Πρώτος αγώνας: Μόντε Κάρλο 1965 (GT)
Κυβισμός: 1.991 κ.εκ.
Ισχύς: 160 ίπποι στις 6.600 σ.α.λ.
Ροπή: 18,2 χλγμ. στις 5.200 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.211 χλστ.
Βάρος: 1.030 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 6,4
Group: 3
Πρώτος αγώνας: Μόντε Κάρλο 1967
Κυβισμός: 1.991 κ.εκ.
Ισχύς: 170 ίπποι στις 7.300 σ.α.λ.
Ροπή: 18,5 χλγμ. στις 5.200 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.211 χλστ.
Βάρος: 1.030 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 6
Κυβισμός: 1.991 κ.εκ.
Ισχύς: 220 ίπποι στις 8.000 σ.α.λ.
Ροπή: 21,4 χλγμ. στις 6.000 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.211 κ.εκ.
Βάρος: 830 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 3,8
Group: 1
Πρώτος αγώνας: Μόντε Κάρλο 1967
Κυβισμός: 1.582 κ.εκ.
Ισχύς: 90 ίπποι στις 6.000 σ.α.λ.
Ροπή: 12,6 χλγμ. στις 3.500 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.211 χλστ.
Βάρος: 922 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 10,2
Group: 2
Πρώτος αγώνας:Ακρόπολις 1968
Κυβισμός: 1.991 κ.εκ.
Ισχύς: 170 ίπποι στις 7.300 σ.α.λ.
Ροπή: 18,5 χλγμ. στις 5.200 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.211 χλστ.
Βάρος: 980 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 5,8
Group: 3
Πρώτος αγώνας: Μόντε Κάρλο 1968
Κυβισμός: 1.991 κ.εκ.
Ισχύς: 180 ίπποι στις 7.300 σ.α.λ.
Ροπή: 18,8 χλγμ. στις 5.200 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.268 κ.εκ.
Βάρος: 950 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 5,3
Group: 3
Πρώτος αγώνας: Μόντε Κάρλο 1970
Κυβισμός: 2.195 κ.εκ.
Ισχύς: 235 ίπποι στις 6.500 σ.α.λ.
Ροπή: 23,4 χλγμ. στις 6.300 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.268 χλστ.
Βάρος: 980 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 4,2
Group: 3
Πρώτος αγώνας: Μόντε Κάρλο 1972
Κυβισμός: 2.494 κ.εκ.
Ισχύς: 275 ίπποι στις 7.900 σ.α.λ.
Ροπή: 27,5 χλγμ. στις 6.200 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.271 χλστ.
Βάρος: 960 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 3,5
Group: 3
Πρώτος αγώνας: Σαφάρι 1973
Κυβισμός: 2.687 κ.εκ.
Ισχύς: 210 ίπποι στις 6.300 σ.α.λ.
Ροπή: 26,5 χλγμ. στις 5.100 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.271 κ.εκ.
Βάρος: 1.000 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 4,8
Group: 4
Πρώτος αγώνας: Σαφάρι 1974
Κυβισμός: 2.994 κ.εκ.
Ισχύς: 300 ίπποι στις 8.200 σ.α.λ.
Ροπή: 32,6 χλγμ. στις 7.200 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.271 χλστ.
Βάρος: 1.000 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 3,3
Group: 4
Πρώτος αγώνας: Σαφάρι 1978
Κυβισμός: 2.994 κ.εκ.
Ισχύς: 300 ίπποι στις 8.000 σ.α.λ.
Ροπή: 31,6 χλγμ. στις 7.200 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.271 χλστ.
Βάρος: 1.000 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 3,3
Group: Β
Πρώτος αγώνας: Ιρλανδία 1984
Κυβισμός: 2.994 κ.εκ.
Ισχύς: 300 ίπποι στις 8.000 σ.α.λ.
Ροπή: 25,5 χλγμ. στις 6.500 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.272 χλστ.
Βάρος: 1.030 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 3,4
Group: Prototype
Πρώτος αγώνας: Παρίσι-Ντακάρ 1985
Κυβισμός: 2.994 κ.εκ.
Ισχύς: 600 ίπποι στις 6.500 σ.α.λ.
Ροπή: 40,8 χλστ. στις 4.500 σ.α.λ.
Μεταξόνιο: 2.290 χλστ.
Βάρος: 1.030 κιλά
Αναλογία κιλών ανά ίππο: 3,1
Γερμανία 1966 (Klass-Wutherlich)
Γύρος Γαλλίας 1969 (Larrousse-Gelin)
Γύρος Κορσικής 1969 (Larrousse-Gelin)
Σουηδία 1968 (Waldegard-Helmer)
Μόντε Κάρλο 1968 (Elford-Stone)
Σαν Ρέμο 1968 (P. Toivonen-Tiukkanen)
Γερμανία 1968 (P. Toivonen-Kolari)
Γενεύη 1968 (P. Toivonen-Vihervaara)
Gulf London 1968 (A. Andersson-Svedberg)
Mille Pistes 1984 (H. Toivonen-Grindrod)
Παρίσι-Ντακάρ 1984 (Metge-Lemoyne)
Παρίσι-Ντακάρ 1986 (Metge-Lemoyne)
1000 Πίστες 1986 (Metge-Andrie)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
