Πέρα από το καθιερωμένο ετήσιο GP της F1 και τους τεράστιου διαμετρήματος οδηγούς (Σένα, Πικέ, Φιτιπάλντι), η Βραζιλία έχει παράδοση και στην παραγωγή αυτοκινήτων. Παράδειγμα, το προσιτό coupe αυτοκίνητο της Volkswagen do Brasil.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, η μεγαλύτερη χώρα της Νοτίου Αμερικής ήταν κλειστή για τις εισαγωγές, λόγω των διάφορων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε. Το μοναδικό sport μοντέλο που υπήρχε επισήμως στην αγορά της ήταν το Volkswagen Karmann Ghia, ώσπου να αποσυρθεί κι αυτό επειδή πέρασε ο καιρός του. Υπήρχαν μόνο κάποιοι ανεξάρτητοι κατασκευαστές αυτοκινήτων που προσπαθούσαν να καλύψουν το κενό, παράγοντας σε κάποιους αριθμούς sport μοντέλα όπως το Puma, τη Santa Matilde και τη Miura (αξιόλογη κατασκευή, πλην όμως καμία σχέση με το φημισμένο supercar της Lamborghini).
Ρroject X
Η θυγατρική της Volkswagen στη Βραζιλία είχε πάντα κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας από το Βόλφσμπουργκ, χάρις στον οποίο έκανε και δικά της πράγματα. Έτσι, το 1969 οι ιθύνοντές της αποφάσισαν να ξεκινήσουν ένα νέο έργο δικής τους επινόησης. Μια ομάδα με επικεφαλής τον κ. Schiemann, που υποστηριζόταν από τον κ. Rudolf Leiding (διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής και αργότερα του συνόλου της επιχείρησης) άρχισε τις εργασίες για το λεγόμενο «Project X», παρουσιάζοντας ένα πρωτότυπο το 1971. Χρειάστηκε όμως ακόμη μια χρονιά, πριν το αυτοκίνητο κυκλοφορήσει στο δρόμο. Το SP, όπως ονομάστηκε τελικά το αυτοκίνητο, χτίστηκε στο πάτωμα ενός VW Variant με τον κλασικό αερόψυκτο κινητήρα των Γερμανών, αναβαθμισμένο όμως στα 1.700 κυβικά εκατοστά. Οι 75 ίπποι της απόδοσής του ήταν ικανοί να το κινούν με 160 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ η μέση κατανάλωσή του σε καύσιμο ανερχόταν στα 12,5 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Όταν παρουσιάστηκε, συγκέντρωσε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης χάρις στις πολλές του βελτιώσεις σε σχέση με την τυπική φυσιογνωμία των Volkswagen παραγωγής των χρόνων εκείνων, ενώ εντυπωσιακό ήταν και το εσωτερικό του.
Sem Potencia…
Των εξελίξεων αυτών προηγήθηκε ένα αυτοκίνητο με την κωδική ονομασία SP1, παρόμοιο σχεδόν από κάθε πλευρά, εκτός από το λογότυπο και από μερικά τελειώματα στο αμάξωμά του. Ωστόσο, μετά την κατασκευή 88 μονάδων η παραγωγή του διακόπηκε εξαιτίας των πολύ κακών επιδόσεών του. Ο κινητήρας των 1.600 κυβικών εκατοστών που είχε εγκατασταθεί στο πίσω μέρος του απέδιδε μόλις 65 ίππους και δεν μπορούσε να το κινήσει ικανοποιητικά. Το ίδιο πρόβλημα, σε μικρότερο βαθμό, είχε βέβαια και το SP2. Πολλοί, σκληραίνοντας την κριτική τους, συσχέτισαν κοροϊδευτικά το όνομά του με τη φράση sem potencia, που σημαίνει χωρίς δύναμη στα πορτογαλικά. Το όμορφο, πλην όμως αδύναμο coupe, έπαψε οριστικά να παράγεται τον Φεβρουάριο του 1976.
Aπόηχος…
Η συνολική παραγωγή του Volkswagen SP2 αρίθμησε 10.205 μονάδες, εκ των οποίων εξήχθησαν σε χώρες του εξωτερικού οι 670. Από αυτές οι 155 πήγαν στη Νιγηρία, ενώ μόλις μία έφτασε στην Ευρώπη (και συγκεκριμένα στην Πορτογαλία). Το αυτοκίνητο είναι πλέον περιζήτητο ως συλλεκτικό, ενώ ένα αντίτυπό του σε λευκό χρώμα βρίσκεται σήμερα στο μουσείο της Volkswagen, σε περίοπτη θέση. Ενώ οι τιμές πώλησής του κατά τη διάρκεια της περιόδου παραγωγής του ήταν περίπου ίδιες με το Beetle, σήμερα είναι σημαντικά υψηλότερες από πολλά σύγχρονα μοντέλα της γερμανικής εταιρείας.
TEXNIKA XAΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Αμάξωμα: Δίθυρο coupe Kινητήρας: 4κύλινδρος αερόψυκτος τοποθετημένος πίσω Κυβισμός: 1.678 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 88 mm x 69 mm Σχέση συμπίεσης: 7.5:1 Καρμπιρατέρ: 2 Solex 34 PDSIT Ισχύς: 75 ίπποι στις 5.000 σ.α.λ. Ροπή: 13,2 χλγμ. στις 3.400 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: Στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: Χειροκίνητο 4 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 161 χλμ/ώρα Μέση κατανάλωση: 12,5 λτ./100 χλμ. Μήκος: 4.212 χλστ. Πλάτος: 1.610 χλστ. Ύψος: 1.158 χλστ. Μεταξόνιο: 2.400 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.342 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.380 χλστ. Βάρος: 1.135 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1972-1976 Μονάδες παραγωγής: 10.205
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
