Μια ακόμη εξωτική κατασκευή από το studio Pininfarina, προερχόμενη από τη δημιουργική περίοδο των τελών της δεκαετίας του ’60, με ιδιαίτερα τολμηρά χαρακτηριστικά.
Η περίοδος 1965-1970 ήταν πολύ γόνιμη στον τομέα των concept cars, καθώς νέες ιδέες και σχήματα εμφανίζονταν με μεγάλη συχνότητα στις διεθνείς εκθέσεις, ξαφνιάζοντας ευχάριστα το κοινό του αυτοκινήτου. Από την πλευρά τους, οι σχεδιαστές, αναζητώντας την «εποχή των πραγμάτων που θα έρθουν», απελευθέρωσαν τη φαντασία τους και χωρίς ταμπού παρουσίασαν σχήματα που συχνά «φλέρταραν» ανάμεσα στη μελλοντολογία και στην ακρότητα.
Όμως, αρκετά από αυτά άφησαν εποχή και έφεραν νέα δεδομένα στο αυτοκινητιστικό design των επόμενων δεκαετιών. Επίσης, μερικά έγιναν διάσημα και αναγνωρίσιμα παντού, όπως η φουτουριστική Ferrari «512s» του οίκου Pininfarina, που παρουσιάστηκε το 1969 στην έκθεση του Τορίνο. Με πηγή έμπνευσης το αυτοκίνητο της Scuderia στη σειρά αγώνων Can-Am, εφοδιαζόταν με τον V12 κινητήρα των 4.9 λίτρων της εταιρείας, ο οποίος ήταν φυσικά τοποθετημένος στο κέντρο.
Μέσω του Ημερήσιου και του Περιοδικού Τύπου οι εικόνες της ταξίδεψαν ανά τον κόσμο, κάνοντάς τη ευρύτερα γνωστή. Όμως, δε συνέβη το ίδιο και με το «δίδυμο» αδελφάκι της, το Abarth «2000 Coupe Speciale», αφού δεν έπεσαν με την ίδια συχνότητα επάνω του τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας.
Κι όμως, ήταν το ίδιο concept, με ελαφρές διαφορές στην εξωτερική εμφάνιση, που εστιάζονταν κυρίως στα φωτιστικά σώματα. H «512s» τα είχε τοποθετημένα «χωνευτά» στην προβλέψιμη θέση για τα συνήθη σχεδιαστικά δεδομένα, ενώ στο «2000 Coupe Speciale» είχε προτιμηθεί μια «διαστημική» διάταξή τους στο κέντρο σχεδόν του ρύγχους. Εννοείται πως αυτό δεν ήταν το μόνο στοιχείο που αντλούσε την έμπνευσή του από μελλοντικά ταξίδια σε άλλους κόσμους: Ένας τεράστιος γυάλινος θόλος «έκρυβε» το θάλαμο διακυβέρνησης, ενώ το επίσης υπερμεγέθες κάλυμμα του κινητήρα άνοιγε με αντίθετη φορά, αποκαλύπτοντας ολόκληρο το υπόλοιπο αυτοκίνητο.
Τη φουτουριστική εικόνα συμπλήρωναν η πολύ στενή μάσκα με τους σε σχήμα «δάκρυ» αεραγωγούς δεξιά και αριστερά, καθώς και το απότομο «χαμήλωμα» του εμπρός μέρους, από το ύψος των τροχών έως την απόληξη του ρύγχους. Η μόνη ουσιαστική διαφοροποίηση με το concept της Ferrari εντοπιζόταν στο μηχανικό σύνολο, αφού το αντίστοιχο της Abarth χρησιμοποιούσε ένα 4κύλινδρο των δύο λίτρων.
Στη δημιουργία της Ferrari «512s» και του Abarth «2000 Coupe Speciale» συνέβαλε αποφασιστικά ο Ιταλός στιλίστας Filippo Sapino, που από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 δούλευε στο studio Pininfarina προερχόμενος από τη Ghia, στην οποία είχε προσληφθεί το 1959. Λίγους μήνες μετά την επίσημη παρουσίαση των δίδυμων πρωτοτύπων μετακινήθηκε στη Ford, όπου και παρέμεινε ως τη λήξη της σταδιοδρομίας του. To 1976 ανέλαβε διευθυντής σχεδιασμού της Ghia, η οποία τρία χρόνια νωρίτερα είχε απορροφηθεί από τη Ford. Είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το σχεδιασμό και την ανάπτυξη των Granada, Pinto, Escort και Sierra. Με τη δική του εποπτεία η εταιρεία ολοκλήρωσε επιτυχημένα μεταξύ άλλων το Ghia Focus, τη Lagonda Vignale και το StreetKa. Αποσύρθηκε το 2001, παραμένοντας μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ghia.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Body design: Pininfarina, Filippo Sapino Kινητήρας: 4κύλινδρος Κυβισμός: 1.946 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 88 x 80 mm Σχέση συμπίεσης: 10.5: 1 Καρμπιρατέρ: 2 Weber Ισχύς: 220 ίπποι στις 7.600 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 5 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 275 χλμ/ώρα Μήκος: 3.780 χλστ. Πλάτος: 1.780 χλστ. Ύψος: 970 χλστ. Μεταξόνιο: 2.085 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.405 χλστ. Mετατρόχιο πίσω: 1.435 χλστ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
