100 χρόνια Citroen: Bijou – το εγγλέζικο 2CV

Toν Φεβρουάριο του 1926 στο «Slough Trading Estate» του Berkshire, εκεί όπου ακόμη λειτουργεί η πρώτη σύγχρονη οργανωμένη βιομηχανική ζώνη στη Μεγάλη Βρετανία, η γαλλική Citroen εγκαινίασε ένα εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων. Στόχος της ήταν ασφαλώς η μείωση του κόστους, αν ένα σημαντικό ποσοστό από τη ζήτηση των μοντέλων της στη Γηραιά Αλβιόνα καλυπτόταν από τη νέα της κατασκευαστική μονάδα. Οι εργασίες ξεκίνησαν με το πισωκίνητο «Type A» των 18 ίππων, ενώ από το 1934 άφηναν πίσω τους τη γραμμή παραγωγής οι διάφορες εκδόσεις της προσθιοκίνητης και μοντέρνας για την εποχή της «Traction Avant». Ακολούθησε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, με καταστροφικές συνέπειες για όλη σχεδόν την Ευρώπη. Mετά τη λήξη του, το εργοστάσιο της Citroen στο Slough καταπιάστηκε με το εξάχρονο πια στην αγορά και ήδη δημοφιλές «2CV», του οποίου τη συναρμολόγηση ξεκίνησε το 1954. Παρά το γεγονός ότι οι εκδόσεις van και pick-up σημείωσαν σχετική επιτυχία, με τις δεύτερες να αγοράζονται από και το Βασιλικό Ναυτικό ως οχήματα μετακίνησης στις επαναστατημένες ζούγκλες της Μαλαισίας, κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος από τις πωλήσεις που έκανε στη χώρα η επιβατική έκδοση. Γρήγορα βγήκε το συμπέρασμα πως το διάσημο 4θυρο landaulet δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από το συντηρητικό βρετανικό κοινό, λόγω της ασυνήθιστης εμφάνισής του. Έτσι, αποφάσισαν να του αλλάξουν «κοστούμι».

2CV και λίγο «βάτραχος» Τον Oκτώβριο του 1959, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Λονδίνου, το παρακλάδι των Γάλλων στο Slough παρουσίασε στο κοινό τη δική του άποψη για το «2CV». Bασισμένο στο πλαίσιο και τα μηχανικά εκείνου, το μικρό δίθυρο coupe της έκθεσης πλάι στον Τάμεση έφερε το ελκυστικό όνομα «Bijou». Το δεξιοτίμονο και με αποκλειστικό αποδέκτη τη βρετανική αγορά μοντέλο σχεδιάστηκε από τον γνωστό στιλίστα Peter Kirwan-Taylor, που δύο χρόνια νωρίτερα υπέγραψε την πρώτη γενιά της Lotus Elite. Κοινό χαρακτηριστικό στα δύο αυτοκίνητα, ήταν η χρήση fiberglass για τη διαμόρφωση του αμαξώματός τους. Για τη δουλειά αυτή το «Bijou» αρχικά στελνόταν σε μια εταιρεία με την επωνυμία «Whitson & Co», που βρισκόταν κοντά στις εγκαταστάσεις της Citroen στο Slough, αλλά αργότερα κρίθηκε αναγκαία η ανάθεση της εργολαβίας αλλού. Παρά το γεγονός ότι βάση του ήταν το «2CV», στο σχεδιασμό του έφερε στοιχεία και από το μεγαλύτερης κατηγορίας, πολυτελές «DS»: To τιμόνι με τη μία ακτίνα, οι εσωτερικές λαβές των θυρών και το κεκλιμένο πίσω παρμπρίζ προέρχονταν από τον «βάτραχο» της Citroen. O επίπεδος δικύλινδρος και αερόψυκτος κινητήρας του, χωρητικότητας 424 κ.εκ., απέδιδε 12 ίππους στις 3.500 σ.α.λ. Κατά συνέπεια, οι επιδόσεις δεν ήταν το ζητούμενο για το «Bijou», που ανέπτυσσε τελική ταχύτητα λίγο κάτω από τα 80 χλμ./ώρα και επιτάχυνε από στάση ως τα 70 χλμ./ώρα σε περισσότερα από 40 δλ.

Το 1959 δεν είχες λόγο να αγοράσεις ένα «Bijou», βγάζοντας από την τσέπη σου περίπου 700 λίρες Αγγλίας, για να βρεθείς κάτοχος ενός μοντέλου που σου παρείχε μόνο τα απαραίτητα. Ήταν από τα πιο αργά αυτοκίνητα της εποχής του, ακόμη και από το ίδιο το «2CV», κυρίως όμως ήταν πιο ακριβό από το αμιγώς βρετανικό και πιο πρακτικό Mini. Κι αν δεν ήθελες το «διαμαντάκι» του Ισιγόνις, μπορούσες με 495 λίρες να αποκτήσεις ένα Ford «Popular 100E» με τέσσερις πόρτες, ισάριθμα καθίσματα και αρκετά μεγαλύτερο κινητήρα. Aυτά όλα δεν επέτρεψαν στο ειδικά σχεδιασμένο για την βρετανική αγορά Citroen να ευδοκιμήσει εμπορικά, παρά το γεγονός ότι κατασκευαζόταν μέχρι το 1964. Η συνολική του παραγωγή αρίθμησε 207 μονάδες και δύο πρωτότυπα. Στις ημέρες μας εκτιμάται ότι μόνο 40 από αυτές βρίσκονται σε κατάσταση καλής λειτουργίας.

Αμάξωμα δίθυρο coupe 2+2 Σχεδιαστής Peter Kirwan-Taylor Kινητήρας επίπεδος δικύλινδρος αερόψυκτος Κυβισμός 424 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή 66 mm x 62 mm Σχέση συμπίεσης 7:1 Καρμπιρατέρ Solex 26BCI Ισχύς 12 ίπποι στις 3.500 σ.α.λ. Ροπή 2,3 χλγμ. στις 2.500 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης στους εμπρός τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων χειροκίνητο 4 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα 78 χλμ./ώρα 0-70 χλμ./ώρα 41,8 δλ. Μήκος 3.785 χλστ. Πλάτος 1.480 χλστ. Ύψος 1.549 χλστ. Μεταξόνιο 2.369 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός 1.260 χλστ. Μετατρόχιο πίσω 1.260 χλστ. Βάρος 558 κιλά Περίοδος παραγωγής 1959-1964 Μονάδες παραγωγής 209