Η ΦΙΛΠΑ τίμησε σε μια βραδιά γεμάτη αναμνήσεις, τον εμβληματικό οδηγό των Porsche της δεκαετίας του ’70 Jurgen Barth. Νωρίτερα, ο «μηχανικός που έγινε πρωταθλητής» μίλησε μαζί μας, για ένα σωρό ενδιαφέροντα ζητήματα.
Ο Jurgen Barth, νικητής των 24 ωρών του Le Mans το 1977 με Porsche 936/77 και των 1.000 χιλιομέτρων του Nurburgring το 1980 με Porsche 908, βρίσκεται στην Ελλάδα ως προσκεκλημένος της ΦΙΛΠΑ, για να συμμετάσχει στο 52ο Διεθνές Ράλλυ που θα διεξαχθεί τις επόμενες ημέρες στη Λευκάδα. Στο πλαίσιο της διοργάνωσης αυτής, οι Φίλοι του Παλαιού Αυτοκινήτου τίμησαν τον διακεκριμένο Γερμανό σε μια ειδική εκδήλωση στα γραφεία τους στον Γέρακα, στη διάρκεια της οποίας ο Jurgen Barth ξεδίπλωσε τις αγωνιστικές του αναμνήσεις, οι οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ περιλάμβαναν όλη την αγωνιστική ιστορία (και όχι μόνο) της Porsche από το 1957 μέχρι το 2010 σχεδόν. Η διήγηση ήταν καταιγιστική, τα αγωνιστικά γεγονότα των δεκαετιών του ’70 και του ’80 διαδέχονταν το ένα το άλλο και το κοινό παρακολουθούσε τα αρχικά ασπρόμαυρα slides με τα στιγμιότυπα από τη ζωή του οδηγού με αμείωτο ενδιαφέρον.
Αριστερά ο Jurgen Barth, δεξιά ο πρόεδρος της ΦΙΛΠΑ κ. Αλεβιζόπουλος
Ο εμβληματικός Γερμανός οδηγός της Porsche είναι ένας ευχάριστος άνθρωπος, φιλικός και συμπαθής, με ξεχωριστό χιούμορ. Μετά το τέλος της διήγησής του απάντησε στις ερωτήσεις των παρισταμένων και με ευχαρίστηση υπέγραψε αυτόγραφα σε όσους του το ζήτησαν. Είχαμε την ευκαιρία, στο πλαίσιο αυτής της τόσο νοσταλγικής βραδιάς, να μιλήσουμε μαζί του για αρκετή ώρα με αντικείμενο (τι άλλο;) την Porsche, τα ράλλυ και τους αγώνες γενικότερα.
Ο Jurgen Barth τιμά και θαυμάζει τον πατέρα του, τον τρεις φορές Πρωταθλητή Ευρωπαϊκών Αναβάσεων και μέλος της πρώτης γενιάς οδηγών αγώνων της Porsche Edgar Barth. Οι αναφορές του σε αυτόν ήταν πολλές και δεν θα ήταν υπερβολικό να πεις πως γεννήθηκε σε μια οικογένεια με αγωνιστικό DNA. Θυμάται πάντα τη νύχτα του 1957, που έφυγαν από την Ανατολική Γερμανία αφήνοντας πίσω όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία, καταλήγοντας στο Τσουφενχάουζεν ύστερα από τη συμφωνία του Edgar με την Porsche.
«O Fritz Huschke von Hanstein ήταν ο δεύτερος πατέρας μου» μας είπε, καθώς ο Edgar έφυγε αιφνίδια από τη ζωή το 1965, νικημένος από τον καρκίνο σε ηλικία 48 ετών. Κατόπιν, ο παλιός οδηγός των προπολεμικών BMW και team manager πλέον του αγωνιστικού τμήματος της Porsche (είχε έρθει και στην Πάρνηθα το 1957-58, όταν οι Γερμανοί νίκησαν την ενταγμένη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανάβαση και ύστερα κράτησαν το ρεκόρ για πάντα) ανέλαβε να προστατέψει τον νεαρό μηχανολόγο Jurgen και να τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του, όντας νεοπροσληφθείς στην Porsche.
O γιος Barth τα κατάφερε περίφημα και ξεχώρισε για τις ικανότητές του. Σύντομα, βρέθηκε να γράφει ιστορία ως μηχανικός μαζί με το υπόλοιπο team, στα πρώτα αγωνιστικά βήματα της 911 στα διεθνή ράλλυ. Στη συνέχεια της συζήτησης μας αποκάλυψε ότι τα ράλλυ τον γοητεύουν εξίσου, γι αυτόν τον λόγο έχει λάβει μέρος σε πολλά και όχι μόνο με τις Porsche 911 και 914 (στο χρονικό διάστημα που οι δεύτερες προσπάθησαν να κάνουν κάτι, χωρίς επιτυχία). «Έχω τρέξει με Opel Kadettt GT/E, αλλά και με Toyota Celica Group 1» μας είπε.
Ύστερα μας περιέγραψε τις εξορμήσεις του στα ράλλυ, με την ιδιότητα του μηχανικού. «Έχω έρθει αρκετές φορές στο Ράλλυ Ακρόπολις ως μηχανικός», μας είπε. «Επίσης, έχω συμμετάσχει και με τις δύο ιδιότητες στο Ράλλυ του Μόντε Κάρλο, ενώ έχω πάει αποστολή και στο Ράλλυ Σαφάρι». Οι συγκρίσεις του «τότε» με το «τώρα» είναι αναπόφευκτες και σε σχετική ερώτησή μας ο ευγενικός Γερμανός απάντησε πως «Οι πενθήμεροι αγώνες με τα χιλιάδες χιλιόμετρα ειδικών διαδρομών έχουν λείψει, μαραθώνιοι αυτοκινήτων από το Λονδίνο στο Σίδνεϊ πλέον δεν υπάρχουν. Τα χιλιόμετρα των ειδικών διαδρομών ενός αγώνα του WRC τείνουν να εξισωθούν (αν δεν έχει γίνει ήδη αυτό) με τα συνολικά χιλιόμετρα ενός αγώνα της Formula 1. Tίποτα δεν είναι ίδιο με παλιά, έχουν όλα αλλάξει» ολοκλήρωσε, δίχως να κρίνει δυσμενέστερα την υπάρχουσα σήμερα κατάσταση.
Πάντα θα αρέσει στον Jurgen Barth να οδηγεί και να πηγαίνει παντού στον κόσμο όχι μόνο για να κάνει το κέφι του, αλλά και για να περάσει ένα μήνυμα για τη σύγχρονη Αυτοκίνηση. Ωστόσο, έχει κάποιες αιτιάσεις. «Ήμουν στο Spa πριν λίγο καιρό, όπου ολοκλήρωσα 50 γύρους με μια Porsche 996. Εκεί, παρατήρησα για ακόμη μια φορά πως λείπει πια ο σεβασμός. Εκεί που είσαι στην ευθεία με μεγάλη ταχύτητα, ένα μικρών δυνατοτήτων αυτοκίνητο με ένα πολύ αργό οδηγό βρίσκεται μπροστά σου και δεν πάει με τίποτα δεξιά. Σε μια άλλη περίπτωση, εκεί που έκανα γύρους, βρέθηκε πίσω μου ένα supercar. O oδηγός του δεν μου έδωσε καμία ευκαιρία να τραβηχτώ δεξιά, κάτι που κατάφερα με κίνδυνο και κόπο. Αν ήταν δυνατόν, θα πέρναγε από πάνω μου. Βλέπω πολύ επιθετικότητα τελευταία στις πίστες και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου».
O Jurgen Barth ήταν φειδωλός, όταν του ζητήσαμε να κάνει μια σύγκριση μεταξύ των αγώνων στο Le Mans της εποχής του και των σημερινών. «Ήταν πολύ επικίνδυνα, σχεδόν κάθε χρόνο χάναμε κάποιο οδηγό. Τα σημερινά επίπεδα ασφάλειας είναι πολύ υψηλά και αυτό είναι που κρατάμε». Προχωρώντας η συζήτηση, φτάσαμε και στην ανάκαμψη που παρουσιάζει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής (World Endurance Championship–WEC) την τελευταία διετία. Τότε, ο κ. Jurgen ζήτησε να του φέρουν ένα χαρτί, στο οποίο έγραψε επάνω κάποιους αριθμούς και ύστερα μας το έδειξε. Σε αυτό, ούτε λίγο ούτε πολύ, είδαμε πως η δίλιτρη turbo (και φυσικά απολύτως θερμική) Porsche 936 που αγωνίστηκε στο Le Mans το 1977 κατανάλωσε 50% λιγότερο καύσιμο από τη φετινή Porsche 963 στην ίδια πίστα. «Είμαστε εκτός τεχνολογικού στόχου, εφόσον με τις υβριδικές μονάδες επιδιώκουμε τη μείωση της κατανάλωσης και των ρύπων που διαχέονται στην ατμόσφαιρα». H συζήτηση για το WEC και την άνθησή του, τελείωσε εκεί.
Ανθρακικό αποτύπωμα και σπατάλη υλικών
Ο Jurgen Barth, για να ισχυροποιήσει τη θέση του περί ανθρακικού αποτυπώματος και σπατάλης υλικών, έφερε ένα παράδειγμα από το 1971, όπου η Porsche 911 χρειαζόταν αμορτισέρ κάθε 150 χιλιόμετρα για να βγάλει το Ράλλυ Σαφάρι. Όμως, στις λάσπες της Κένυας και της Ουγκάντα, ένα ταπεινό VW Beetle (σκαθάρι) αλλάζει αμορτισέρ κάθε 10.000 χιλιόμετρα. Είναι διαφορετικές οι ιπποδυνάμεις, τα βάρη και οι δυνατότητες των δύο αυτοκινήτων, όμως και πάλι η «απόσταση» μεταξύ τους είναι μεγάλη. «Με ενοχλεί επίσης η διάθεση τόσων πολλών ελαστικών, αλλά και η πληθώρα από πλαστικά μέρη που σπάνε και στη συνέχεια αντικαθίστανται με άλλα. Όλα αυτά δεν σημαίνουν μόνο κόστος, αλλά και περιβαλλοντολογική επιβάρυνση. Κάποτε κάναμε οικονομία υλικών στους αγώνες, τώρα όμως έχουμε φτάσει στην άνευ λόγου σπατάλη».
Aπό τη FIA στη μαγειρική
Ένας τόσο καταρτισμένος μηχανολόγος και επιτυχημένος οδηγός αγώνων δεν θα μπορούσε να μην αξιοποιηθεί από την FIA, σε διάφορες επιτροπές για την ασφάλεια και για τους τεχνικούς κανονισμούς. Ο Jurgen Barth δεν λέει όχι σε αυτό, ενώ έχει συμβάλει καθοριστικά και στην ίδρυση νέων σειρών αγώνων. Κρατώντας μια έκπληξη για το τέλος της συζήτησής μας, μας έδειξε το εξώφυλλο ενός βιβλίου με συνταγές μαγειρικής, το οποίο αποτελεί και την πιο πρόσφατη συγγραφική δουλειά του. Όπως μας είπε, στις σελίδες του υπάρχουν και συγκρίσεις θερμοκρασιών φούρνου και διάφορων κινητήρων αυτοκινήτων!
«Ο μηχανικός που έγινε πρωταθλητής» όπως τον αποκαλούν έχει γράψει και άλλα 14 βιβλία, από τα οποία τα μισά είναι αφιερωμένα στην Porsche 911 (το ένα μάλιστα είναι τρίτομο και ξεπερνά συνολικά τις 1.500 σελίδες). Φτάνοντας η ώρα του αποχαιρετισμού, δεν κρατηθήκαμε και τον ρωτήσαμε «Μα, με τόσα που καταπιάνεστε, πότε κοιμάστε;». Γέλασε πλατιά και δεν είπε τίποτε, αυτή ήταν η απάντησή του. Κάπου εκεί έκλεισε και η κουβέντα μας, με έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά και του αυτοκινήτου γενικότερα, από όσους έχουμε γνωρίσει. Βγαίνεις πάντα κερδισμένος από τέτοιες συζητήσεις, αν έχεις απέναντί σου μια ισχυρή προσωπικότητα, όπως ο Jurgen Barth.