Η πρώτη μας επίσκεψη στα άδυτα της Ferrari: Αναδημοσίευση από το τεύχος των 4Τροχών του Νοεμβρίου 1988.
Η πρώτη μας επίσκεψη στα άδυτα της Ferrari:
Αναδημοσίευση από το τεύχος Νοεμβρίου του 1988…
Ferrari F–40
«Το μελάνι δεν είχε ακόμη στεγνώσει στις σελίδες του Αντίλογου του Οκτώβρη, όπου έγραφα για τον Έντζο Φεράρι και τα αυτοκίνητά του, όταν στα γραφεία μας έφτασε η πιο σημαντική πρόσκληση στη 18χρονη ιστορία των 4Τ. Η Φεράρι μάς καλούσε να πραγματοποιήσουμε τα “ελληνικά” όνειρά μας οδηγώντας μια F-40 στο Φιοράνο και στην περιοχή γύρω από το εργοστάσιο! Ρωτήσαμε αν είναι δυνατόν να κάνουμε ένα ακόμα βήμα δοκιμάζοντας μια Bimota YB-4 δίπλα στο ταχύτερο αυτοκίνητο του κόσμου. Η Φεράρι συμφώνησε, και τέσσερις συντάκτες των 4Τ: Κώστας Καββαθάς, Στράτης Χατζηπαναγιώτου, Μιχάλης Σταυρόπουλος και Δημήτρης Διατσίδης ξεκίνησαν για το Μαρανέλο για το σημαντικότερο ρεπορτάζ της δημοσιογραφικής τους ζωής.
«Για τον πολύ κόσμο η οδήγηση μιας Φεράρι, ακόμα και μιας F-40, δε σημαίνει πολλά πράγματα. Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα αν ένα αυτοκίνητο είναι φτιαγμένο από ανθρακονήματα και κέβλαρ, αν έχει έναν πανέμορφο οκτακύλινδρο V κινητήρα με δύο τούρμπο, με τέσσερις επικεφαλής εκκεντροφόρους, που αποδίδει 500 ίππους;
Ποιος ενδιαφέρεται για το σχήμα της, που είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης, άξιο να τοποθετηθεί δίπλα στα έργα των μεγάλων της Αναγέννησης ή για το σπαρτιάτικο, αλλά λειτουργικό εσωτερικό της, που είναι φτιαγμένο για να πάρει το σώμα και το μυαλό σου και να τα κάνει ένα με το αυτοκίνητο; Κοιτώ τα σύννεφα, που βρίσκονται 10 χιλιόμετρα πόδια κάτω απʼ το αεροπλάνο, και αναρωτιέμαι αν εγώ εξακολουθώ να πετώ πάνω απʼ αυτά ή αν ο κόσμος αποφάσισε να μείνει μόνιμα από κάτω. Μάλλον το πρώτο θα συμβαίνει»
«Λίγο έλειψε να προσπεράσουμε το εργοστάσιο, τόσο απλό και απέριττο ήταν. Μια μικρή, φωτεινή επιγραφή με το σήμα της Φεράρι, μια ανοιχτή πόρτα κι ένας ευγενικός φύλακας, που βγήκε να μας συναντήσει και να μας οδηγήσει στην αίθουσα του μικρού «μουσείου», όπου θα περιμέναμε τον Ντοτόρε ντε Φράνκι.
Σταθήκαμε κυριολεκτικά σαν χαμένοι ανάμεσα σε μια ολοκαίνουρια F-40, μια ρεπλίκα της «166» και μια άριστα συντηρημένη Μπαργκέτα, μη ξέροντας τι να κάνουμε. Η αμηχανία μας δε διήρκεσε πολύ. Ένας σοβαρός, σχεδόν απόκοσμος Φράνκι έκανε την εμφάνισή του»
«Πώς να περιγράψεις τον ήχο του κινητήρα μιας «οργισμένης» Φεράρι! Δε μοιάζει με κανέναν άλλον ήχο στη Γη. Δεν είναι μουσική, αλλά δεν είναι και θόρυβος. Δεν έχει νότες, αλλά έχει μελωδία. Σου μιλάει στο μυαλό και στην καρδιά, σε προκαλεί να ξεκινήσεις μαζί του σʼ ένα ταξίδι στη χώρα των αισθήσεων αλλά και στη χώρα της ψυχρής λογικής. Πατώ το συμπλέκτη, που είναι σαφώς πιο βαρύς απʼ εκείνον της «959», και βάζω 1η κάτω και αριστερά. Ανεβάζω λίγο τις στροφές, αφήνω το συμπλέκτη, και η Φεράρι βγαίνει αργά απʼ τα πιτς. Πατάω περισσότερο το γκάζι, και το αυτοκίνητο επιταχύνει μαζεύοντας χιλιόμετρα. Βάζω 2η, και η F-40 εκτοξεύεται προς τα εμπρός σαν F-4 με τους μετακαυστήρες σε πλήρη λειτουργία. Πριν προλάβω να σκεφθώ την επόμενη κίνηση, έχω φθάσει στην πρώτη δεξιά κλειστή στροφή και πρέπει να φρενάρω και να ξαναβάλω 1η, που φθάνει έτσι κι αλλιώς μέχρι τα 90 χιλιόμετρα»
«Η οδήγηση της F-40 δεν είναι εύκολη υπόθεση, όπως της Πόρσε 959. Για να πας γρήγορα, πρέπει, εκτός από το να διαθέτεις θάρρος και γνώσεις, να είσαι σε άριστη φυσική κατάσταση! Το τιμόνι είναι βαρύ, ο συμπλέκτης και τα φρένα το ίδιο, ο μοχλός ταχυτήτων απαιτεί χέρι ψύχραιμο και αποφασιστικό. Δεν αλλάζεις ταχύτητα όποτε (σου έρθει), αλλά τη στιγμή ακριβώς που πρέπει, διαφορετικά την έχεις άσχημα. Τέσσερις γύρους αργότερα, κι ο ιδρώτας «τρέχει ποτάμι». Τα αγύμναστα χέρια μου (η γραφομηχανή δεν είναι γυμναστική) αρχίσουν να πρήζονται στους καρπούς. Η F-40 είναι ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο που απλώς φορά ένδυμα περιπάτου. Για να την οδηγήσεις γρήγορα, πρέπει να καταβάλεις έντονη μυϊκή προσπάθεια»
Εκτυπώστε τα αρχεία JPEG που συνοδεύουν το αφιέρωμα, για να έχετε αυτούσιο το άρθρο για τη FerrariF-40, όπως αυτό δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου 1988.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
