Με το Mizar ο Michelotti απέδειξε ότι μπορεί να επιτευχθεί ένας λειτουργικός και αισθητικά ελκυστικός σχεδιασμός, μέσα στις στενές κατευθυντήριες γραμμές των τεχνικών μαζικής παραγωγής.
Στα μέσα της δεκαετίας του '70 οι Ιταλοί σχεδιαστές είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο με τις εμπνευσμένες δημιουργίες τους. Κατασκευαστές από την Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία, την Κορέα, ακόμη και από τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, ανέθεταν χωρίς ενδοιασμούς σε αυτούς τη σχεδίαση των νέων μοντέλων τους. Δεκάδες αυτοκίνητα -πολύ, λιγότερο ή καθόλου γνωστά- έφεραν την υπογραφή τους, άσχετα αν έφτασαν ή όχι μέχρι την αλυσίδα της παραγωγής. Ένα από αυτά ήταν και το Mizar, που ήρθε στον πλανήτη της Αυτοκίνησης δια χειρός Giovanni Michelotti. Σε αυτό μπορούσαν να καθήσουν με άνεση τέσσερις άνθρωποι, οι οποίοι είχαν στη διάθεσή τους ισάριθμες πόρτες που άνοιγαν προς τα πάνω (gull-wing), διευκολύνοντας την επιβίβαση και την αποβίβαση. Βασισμένο στη Lancia Beta 1800, παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1974. Κατασκευάστηκε με όλες σχεδόν τις γνωστές τότε προδιαγραφές ασφαλείας, έχοντας ως επίκεντρο τον επιβάτη, ενώ εξωτερικά είχε βαφτεί με το απαλό χρώμα της ορχιδέας για να γίνεται άμεσα αντιληπτό από τους άλλους οδηγούς στο δρόμο.
Οι αμφιβολίες
Ο σχεδιασμός του δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Εξ ορισμού ένα τετραθέσιο sedan ακόμη και ως concept δεν επιτρέπει την μεγάλη ελευθερία ή την άνεση του χώρου, ούτε διευκολύνει μια extreme σχεδίαση που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια νέα τάση στη μόδα. Εκείνοι που συχνά δεν ξέρουν επικρίνουν περισσότερο τα sedan στηρίζοντας το επιχείρημά τους στην εμφάνισή τους και μόνο, αγνοώντας τις δυνατότητες και τη χρησιμότητά τους, τις οποίες στο κάτω-κάτω είχε προβλέψει και συνυπολογίσει κάποιος σχεδιαστής. Επιπλέον, οι τεχνικές παραγωγής συχνά επιβάλλουν αλλαγές στο ύφος, οι οποίες μπορεί να υποβαθμίσουν την αρχική ιδέα του σχεδιαστή. Πολλοί βιάστηκαν και χλεύασαν κάποτε ακόμη και την πρώτη Citroen DS, καθώς υπήρχαν κι άλλα αυτοκίνητα που ήταν μπροστά από την εποχή τους, αλλά τελικά δεν αποδείχτηκαν ιδανικά και πρακτικά όσο εκείνη. Για τους δύσπιστους της εποχής εκείνης η Lancia Beta δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα φτυάρι με μύτη Toyota Corona, οπότε για το studio του Michelotti που εκτιμούσε το αρχικό σχέδιο και τα μηχανικά μέρη του αυτοκινήτου, ήταν μια μεγάλη πρόκληση. «Σχεδιάστε λοιπόν κάτι νέο, με τέσσερις πόρτες», είπε στους ανθρώπους του. Έτσι και έγινε…
Η δικαίωση του δημιουργού…
Με την ενίσχυση του αμαξώματος με ενσωματωμένο roll bar (παρόμοια λύση σε σύλληψη, με αυτή που στη συνέχεια εγκρίθηκε από τη Volvo), οι τεχνικοί του Michelotti ήταν πλέον σε θέση να τοποθετήσουν στο αυτοκίνητο πόρτες που ανοίγουν προς τα πλάγια. Παρά τη στιβαρή τους κατασκευή, ήταν ελαφρές σαν πούπουλο, έχοντας και δικά τους αμορτισέρ. Όμως το Mizar ήταν κάτι περισσότερο από ένα αυτοκίνητο με πόρτες που άνοιγαν σαν τα φτερά του γλάρου. Ουσιαστικά, ήταν ένα τετραθέσιο με άνετα και ανατομικά καθίσματα μεταξύ άλλων, ενώ το σύστημα θέρμανσης και κλιματισμού μπορούσε να συγκριθεί μόνο με το αντίστοιχο των Jaguar. To πρωτότυπο που βασίστηκε στη Lancia Beta ήταν τελικά ένα παραμύθι με καλό τέλος, παρά το γεγονός ότι εξ αρχής δεν είχε ελπίδες να φθάσει ως την παραγωγή, αφού με αυτό ο Giovanni Michelotti απέδειξε ότι η ισορροπία μεταξύ μύθου και πραγματικότητας είναι εφικτή.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
LANCIA BETA MIZAR (1974)
Designer: Giovanni Michelotti
Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά
Κυβισμός: 1.756 κ.εκ.
Διάμετρος x διαδρομή: 84 mm x 79.2 mm
Σχέση συμπίεσης: 8.9:1
Καρμπιρατέρ: 1 Weber
Ισχύς: 110 ίπποι στις 6.000 σ.α.λ.
Ροπή: 14,6 χλγμ. στις 3.000 σ.α.λ.
Μετάδοση κίνησης: στους εμπρός τροχούς
Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 5 σχέσεων
Ανώτατη ταχύτητα: 180 χλμ/ώρα
Βάρος: 1.100 κιλά
Μονάδες παραγωγής: 1
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
