Γνωστός για το επικίνδυνο οδηγικό στιλ του και τα ρίσκα που έπαιρνε πίσω από το τιμόνι, ο Jody Scheckter έγινε ο φόβος και ο τρόμος των συναθλητών του (για όλους τους λάθος λόγους), μέχρι που μεταλλάχθηκε σε έναν συνετό οδηγό, σε έναν άξιο πρωταθλητή.
Ο Jody Scheckter γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1950, στο East London της Νότιας Αφρικής. Ο πατέρας του διατηρούσε μία αντιπροσωπεία της Renault, και νεαρός εργαζόταν εκεί ως μηχανικός.
Από μικρός έμαθε να οδηγεί, και ο μόνος τρόπος που ήξερε να το κάνει αυτό ήταν ο γρήγορος και συνάμα εγκληματικά επικίνδυνος. Κι αυτό πριν καν βρεθεί σε πίστα αγώνων.
Αυτό έγινε στην γενέτειρά του, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, πρώτα με saloon αυτοκίνητα, προτού κατακτήσει το πρωτάθλημα της Formula Ford το 1970.
Με την κατάκτηση του συγκεκριμένου τίτλου πήρε και την υποτροφία ‘Drive To Europe’, που εγγυόταν την μετάβαση στην Αγγλία σε μία χούφτα φερέλπιδων οδηγών που είχαν τα εχέγγυα να γίνουν αστέρες του motorsport – κι ο Jody Scheckter ήταν αυτό το ταλαντούχο παιδί, που είχε ένα τεράστιο μειονέκτημα: δεν έμενε αρκετά στην πίστα για να μπορεί να κερδίζει συχνά αγώνες.
Στην αγγλική Formula Ford και τη Formula 3 είχε δύο ειδών αποτελέσματα: είτε κέρδιζε, όντας με διαφορά ο καλύτερος του grid, είτε εγκατάλειπε σχεδόν πάντα με δική του υπαιτιότητα. Κι όσο αψής ήταν οδηγικά, τόσο απότομος και οξύθυμος ήταν και ως άνθρωπος.
Οι κυνηγοί ταλέντων, όμως, είδαν αυτό που είχε μέσα του ο νεαρός Jody, και τον έφεραν σε επαφή με τη McLaren, που τον δοκίμασε το 1972 και του προσέφερε την θέση του τρίτου οδηγού, με την ευκαιρία συμμετοχής σε ορισμένα Grand Prix το 1973.
Τότε ήταν που ο Scheckter άλλαξε ως οδηγός, ωρίμασε και έμαθε από τα λάθη του.
Και το μεγαλύτερο από τα λάθη του ήταν εκείνο στο Silverstone.
Από την αρχή της σεζόν, ο νεαρός Νοτιαφρικάνος είχε δείξει ψείγματα του ταλέντου του, με αποκορύφωμα την παρολίγο νίκη του στη Γαλλία, που όμως χάθηκε μέσα από τα χέρια του όταν συγκρούστηκε με τον πρωταθλητή Emerson Fittipaldi, που τον χαρακτήρισε «τρελό, επικίνδυνο για τον εαυτό του κι όλους τους υπόλοιπους».
Προφητικά τα λόγια του ‘Emmo’, αφού λίγους μήνες μετά, στη Μεγάλη Βρετανία, ο Scheckter έχασε τον έλεγχο της McLaren M23 του στον πρώτο κιόλας γύρο, πιέζοντας στο όριο περνώντας από την ταχύτατη Woodcote. Βγαίνοντας από την πίστα, η σκόνη και η άμμος που σηκώθηκε τύφλωσε 9 οδηγούς που τον ακολουθούσαν. Ευτυχώς μόνο ένας τραυματίστηκε, ο Andrea De Adamich, ο οποίος έσπασε τον αστράγαλό του.
Η Ένωση Οδηγών εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκειά της για τα καμώματα του νεαρού Jody, με τη McLaren να απαντά θέτοντάς τον σε «άδεια», προτού λήξει η συνεργασία τους στο τέλος του ’73.
Τότε, όμως, θα έχανε τη ζωή του ο Francois Cevert, ο οδηγός που θα γινόταν teammate του Scheckter το 1974 στην Tyrrell.
Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με το ατύχημα στο Silverstone, σημάδεψαν τον ίδιο τόσο που αποφάσισε έκτοτε να οδηγεί με γνώμονο την ασφάλεια του ίδιου και των συναθλητών του.
Με τη βοήθεια του Ken Tyrrell, ο Scheckter γίνεται για πρώτη φορά νικητής στη Formula 1, στη Σουηδία, και θα έμενε με την ομάδα για ακόμα δύο σεζόν, ως και το 1976, για να αποχωρήσει για τη νεοσύστατη Wolf, κατακτώντας 3 νίκες.
Ο στόχος του ήταν σαφής: να βρεθεί σε μονοθέσιο-πρωταθλητή. Τα κατάφερε το 1978, όταν θέλησε να πάει στην Ferrari και ο Enzo τον δέχτηκε με χαρά στη Scuderia.
Το 1979, η 312T3 και η 312T4 ήταν τα καλύτερα μονοθέσια του grid, και ο Scheckter, μαζί με τον Gilles Villeneuve, δημιούργησαν ένα φοβερό δίδυμο, και μία φιλία που κράτησε παρά τις μάχες που είχαν συχνά μέσα στην πίστα.
Ο Scheckter ήταν ο πιο συγκρατημένος, κοίταζε το αποτέλεσμα στο τέλος της χρονιάς, επέλεγε να κινηθεί πιο συντηρητικά, σε αντίθεση με τον Καναδό που ήθελε να πιέζει συνέχεια στο όριο, να παίρνει το μέγιστο από το μονοθέσιο.
Η τακτική του Νοτιαφρικανού ήταν αυτή που αποδείχθηκε η σωστή, και ο Jody Scheckter, σε ηλικία 29 ετών, στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής.
«Αυτός ο Scheckter έδειξε ότι μπορεί να ελέγξει τις ικανότητές του και τη δυναμική που έχει, ότι είναι ένας άνθρωπος που σχεδιάζει τα πάντα με το μυαλό του επικεντρωμένο στο τελικό αποτέλεσμα, ή στην ασφάλεια, δεν είμαι βέβαιος,» έλεγε ο ‘Γέρος’ τότε.
Έμεινε και το 1980 στην ομάδα απλά για να εκτίσει όλη τη διάρκεια του συμβολαίου του, και ικανοποιημένος που πέτυχε τον στόχο του, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, για να ανοίξει τη δική του επιχείρηση υπηρεσιών ασφαλείας στις ΗΠΑ, προτού την πουλήσει και ανοίξει μία εταιρεία οργανικής καλλιέργιας στην Αγγλία.
Μέχρι και σήμερα, είναι ο μοναδικός πρωταθλητής από την ήπειρο της Αφρικής, και για 21 χρόνια ήταν ο μοναδικός πρωταθλητής της Ferrari._Δ.Μ.
Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:
• Σεζόν: 1972–1980
• Ομάδες: McLaren, Tyrrell, Wolf, Ferrari
• Εκκινήσεις: 93
• Πρωταθλήματα: 1 (1979)
• Νίκες: 10
• Βάθρα: 33
• Pole positions: 3
• Ταχύτεροι γύροι: 5