H επανεκκίνηση της αυτοκινητοβιομηχανίας στις ΗΠΑ μετά τη λήξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου...
Στις 7 Δεκεμβρίου 1941 οι ιαπωνικές αυτοκρατορικές δυνάμεις σε μια κίνηση άνευ προηγουμένου βομβάρδισαν απροειδοποίητα την αμερικανική βάση στο Pearl Harbor της Χαβάης, προκαλώντας εκατόμβη νεκρών και τεράστιες υλικές ζημιές. Την επόμενη μέρα oι HΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον του Άξονα (Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία), αφού τα διπλωματικά μέσα δεν αρκούσαν πια για να απαντήσουν αποτελεσματικά σε ένα τέτοιο χτύπημα. Στο τέλος εκείνου του τρομερού μήνα, η παραγωγή αυτοκινήτων στη χώρα διεκόπη, καθώς οι πρώτες βιομηχανικές ύλες ήταν απαραίτητες για τις ανάγκες του πολέμου. Η πώληση νέων αυτοκινήτων στις ΗΠΑ απαγορεύτηκε και όσοι αγόραζαν ή πωλούσαν καινούργιο αυτοκίνητο συλλαμβάνονταν από τις Αρχές.
Plymouth Special De Luxe Coupe
Στα χρόνια που ακολούθησαν τα εργοστάσια δούλευαν πυρετωδώς στις ΗΠΑ, παράγοντας όπλα και ό,τι άλλο μπορούσε να βοηθήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Για μια καλύτερη απεικόνιση του κλίματος της εποχής, αξίζει να αναφερθούμε στην πολύπλευρη διαστηριότητα ορισμένων κατασκευαστών αυτοκινήτων το 1943: H Cadillac παρήγαγε tanks και αεροπορικούς κινητήρες, η Chrysler προμήθευε αντιαεροπορικά συστήματα και κινητήρες την Αεροπορία και το Ναυτικό, ενώ η Crosley κατασκεύαζε 4κύλινδρα μηχανικά σύνολα επίσης για το Ναυτικό. Στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της Hudson έβλεπαν το φως της ημέρας τα βομβαρδιστικά αεροσκάφη Martin B-26 και Boeing B-29, αλλά και τα μαχητικά αεροπλάνα Bell P-39 Airacobra, με τη Ford (που είχε και προηγούμενη αεροπορική εμπειρία, λόγω του Tri-Motor) να έχει αναλάβει την παραγωγή των Boeing B-24 Liberator. Στην Oldsmobile παρήγαγαν εξαρτήματα αεροπορικών κινητήρων, πολυβόλα και πυρομαχικά. Πιο δίπλα, στο εγκαταλειμμένο σήμερα εργοστάσιο της Packard, συναρμολογούσαν αεροπορικούς κινητήρες της Rolls-Royce και συνάμα κατασκεύαζαν αποβατικές βάρκες για τον στρατό των ΗΠΑ. Τα προαναφερθέντα αποτελούν μόνο ένα μικρό παράδειγμα του τί γινόταν στη χώρα, της οποίας τα παιδιά πολεμούσαν στην Ευρώπη και στον Ειρηνικό Ωκεανό. Όλοι κάτι έκαναν, όλοι κάτι έφτιαχναν κι ο καθένας έκανε ό,τι μπορούσε για την πολυπόθητη νίκη. Αξίζει να σημειωθεί πως μόνο το 1944 οι κατασκευαστές αυτοκινήτων παρήγαγαν το 57% του συνόλου των tanks εκείνης της χρονιάς.
Cadillac 62 Series
O δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έληξε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, με την επίσημη παράδοση των αυτοκρατορικών δυνάμεων της Ιαπωνίας στις ΗΠΑ, στο θωρηκτό Μissuri. Μία εβδομάδα νωρίτερα, ένα Μ-24 ήταν το τελευταίο tank που βγήκε από τη γραμμή παραγωγής της Cadillac. H εταιρεία επαναδραστηριοποιήθηκε στον κλάδο του αυτοκινήτου από τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι κατασκευαστές ομοειδών προϊόντων στις ΗΠΑ. Κάποιοι, όπως η Chrysler και η Studebaker, δεν ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν πριν τον Δεκέμβριο. Οι ανάγκες για νέα αυτοκίνητα ήταν πολύ μεγάλες, με δεδομένο ότι για τέσσερα περίπου χρόνια κανείς δεν μπορούσε να αγοράσει τίποτα. Ελάχιστοι ήταν οι κατασκευαστές στις ΗΠΑ (για την ακρίβεια μόλις δύο, η Studebaker και η Kaiser-Frazer) που κατάφεραν να παρουσιάσουν νέα μοντέλα στην επανεκκίνησή τους. Όλοι οι υπόλοιποι βασίστηκαν στα αυτοκίνητα που είχαν σχεδιάσει το 1941 κι αυτό ήταν αρκετό για την ώρα…
Περισσότερα από δύο εκατομμύρια αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν την πρώτη πλήρη χρονιά της ειρήνης (1946), στη διάρκεια της οποίας παρήχθησαν και 82 εκατομμύρια ελαστικά, ενώ οι τιμές πώλησης των προσφερόμενων μοντέλων στην αγορά είχαν διπλασιαστεί σε σχέση με το 1942.
Για την Oldsmobile, σήμανε επιτέλους η ώρα να παρουσιάσει στο ευρύ κοινό το πρώτο αληθινό αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων (Hydra-Matic Drive), που είχε ήδη έτοιμο από το 1940. Στη μητρική της εταιρεία, την General Motors, ο πρόεδρος Charles E. Wilson και ο διευθύνων σύμβουλος Alfred P. Sloan Jr. ήταν σίγουρα πολύ ευχαριστημένοι από την εξέλιξη αυτή. Όσο για το άλλο παρακλάδι της GM, τη Chevrolet ήταν εκείνη τη χρονιά η πρώτη εταιρεία στις ΗΠΑ που έβαλε διαφήμιση στην τηλεόραση. Αφήνοντας στην άκρη τα μεγάλα ονόματα της Αυτοκίνησης στην Αμερική, αξίζει να αναφερθούμε στον πολυτάλαντο William Bushnell Stout, τον άνθρωπο που σχεδίασε το Scarab. To δημιούργημά του θεωρείται από πολλούς ιστορικούς ως το πρώτο minivan παραγωγής στον κόσμο, ενώ ένα πειραματικό πρωτότυπό του έγινε το πρώτο αυτοκίνητο με αμάξωμα fiberglass και αερανάρτηση. Υπήρχε όμως και άλλος ένας εξαιρετικός κύριος, o Preston Thomas Tucker, που προετοίμαζε μια επανάσταση μέσω του ομώνυμου sedan που σχεδίαζε να βγάλει στην αγορά. Ο φιλόδοξος επιχειρηματίας σκόπευε να χτυπήσει το πανίσχυρο Big Three των ΗΠΑ (General Motors, Chrysler, Ford) που το 1946 πούλησε 1.985.767 αυτοκίνητα, έναντι μόλις 240.106 όλων των άλλων. Μάταιος κόπος! _Σπ.Χατ.
Pontiac Streamliner Sport Sedan
ΗΠΑ
ΟΙ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ (1946)
1 Ford 468.022
2 Chevrolet 398.028
3 Plymouth 264.660
4 Dodge 163.490
5 Buick 153.627
6 Pontiac 137.640
7 Oldsmobile 117.623
8 Nash 94.000
9 Hudson 91.039
10 Mercury 86.608
11 Chrysler 83.310
12 DeSoto 66.900
13 Packard 30.793
14 Cadillac 29.214
15 Studebaker 19.275
16 Lincoln 16.645
17 Crosley 4.999
Chevrolet Stylemaster
TA 10 ΠΡΩΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑ
1 Ford Super Deluxe 371.857
2 Chevrolet Stylemaster 169.163
3 Chevrolet Fleetmaster 162.632
4 Buick Series 50 Super 118.884
5 Ford Deluxe 94.956
6 Chevrolet Fleetline 65.433
7 Hudson Super Six 61.787
8 Oldsmobile Dynamic Cruiser 76 53.456
9 Pontiac Streamliner Eight 49.301
10 Pontiac Streamliner Six 43.430