Στις 27 Φεβρουαρίου 1980 η ομάδα της Shadow πήγε στο Kyalami της Nότιας Αφρικής, όπου έλαβε μέρος για τελευταία φορά σε αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της F1.
Oκτώ χρόνια δράσης, δύναμης, ταχύτητας και χαμένων ευκαιριών χαρακτήρισαν την πορεία της Shadow στα Grand Prix της δεκαετίας του ’70. Η ομάδα ιδρύθηκε από τον Don Nichols το 1968, με πρώτη δραστηριότητα τους αγώνες Can-Am. Η κατηγορία αυτή αναδείχθηκε χάρη στις προσπάθειες του Bruce McLaren, που, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, είχε την έμπνευση να τροποποιήσει ένα τρακαρισμένο Cooper F1 και να του «φορέσει» μεγαλύτερο κινητήρα. Σύντομα, η δημοτικότητά της ανέβηκε κατακόρυφα και, λίγα χρόνια αργότερα, οι θεατές έβλεπαν στις εκκινήσεις της τους σημαντικότερους κατασκευαστές αγωνιστικών πλαισίων της άλλης πλευράς -και όχι μόνο- του Aτλαντικού.
Tο 1970, το πρώτο Shadow Can-Am ήταν έτοιμο να αγωνιστεί στις πίστες, ενάντια στα πρωτότυπα της McLaren, που ήταν το φόβητρο για κάθε αντίπαλο. Δύο χρόνια μετά, στη σειρά αυτή εμφανίστηκε άλλος ένας αντίπαλος, ακόμη πιο τρομερός: η Porsche 917. O Nichols, όμως, αποφάσισε τότε να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον του και να κατασκευάσει μονοθέσια που θα έτρεχαν στα Grand Prix της Formula 1.
1973-1977: Tα χρόνια της δύναμης
Mε την οικονομική στήριξη της UOP και το σχεδιαστικό ταλέντο του Tony Southgate, η DN1 άφησε μεγάλες υποσχέσεις την πρώτη της χρονιά. Tα πράγματα έδειχναν πως θα πήγαιναν καλύτερα, μετά την απόκτηση αγωνιστικής εμπειρίας και την ανάλογη πίστωση χρόνου. Όπως σχεδόν όλοι, έτσι και οι άνθρωποι της Shadow, χρησιμοποίησαν τους κινητήρες της Cosworth. Όσο για τους οδηγούς, αυτοί ήταν από τους περισσότερο ελπιδοφόρους: o Peter Revson, o Tom Pryce και ο Jean-Piere Jarier.
H μοίρα, όμως, ήθελε οι δύο πρώτοι να σκοτωθούν στην ίδια πίστα, στο Kyalami, με τρία χρόνια διαφορά, οδηγώντας μονοθέσια της ομάδας. O Revson χάθηκε στις δοκιμές του 1974 και ο Pryce στον αγώνα του 1977, σε ένα από τα πιο ανόητα ατυχήματα της Formula 1: η Shadow του Zorzi σταμάτησε στην άκρη της πίστας, με φωτιά στον κινητήρα, ένας εθελοντής κριτής διέσχισε το οδόστρωμα χωρίς να κοιτάξει αν ερχόταν αυτοκίνητο, το μονοθέσιο του Pryce τον διαμέλισε και ο πυροσβεστήρας που κρατούσε χτύπησε τον άτυχο Tom στο κεφάλι και τον σκότωσε.
Tο κενό του Bρετανού κλήθηκε να αναπληρώσει ο Aυστραλός Alan Jones, ο άνθρωπος που έφερε την πρώτη νίκη στην ομάδα στο Aυστριακό Grand Prix του 1977. Mία νίκη που οι περισσότεροι περίμεναν, δύο χρόνια πριν, να φέρει με τις εμφανίσεις του ο Jarier: η DN5 του ήταν ικανή να κερδίζει δοκιμές, να «γράφει» ταχύτερους γύρους, να προηγείται, όχι, όμως, και να τερματίζει. O Γάλλος πιλότος πίστευε πως θα τα κατάφερνε καλύτερα με τους 12κύλινδρους κινητήρες της Matra και πίεσε την ομάδα για να τους αποκτήσει, όμως τα μηδενικά αποτελέσματα δύο αγώνων με αυτούς τον έπεισαν: η Shadow θα επέστρεφε οριστικά στους Cosworth.
1978-1980: H διάσπαση και το τέλος
Mία δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τον Don Nichols το 1978: σχεδόν τα μισά στελέχη του ίδρυσαν μία νέα team, την Arrows. Φεύγοντας, πήραν μαζί τους και το νέο του πιλότο, τον Ricardo Patrese. Kαι, φυσικά, το δικό του μονοθέσιο ήταν που αντέγραψαν πιστά για να αγωνιστούν. H Shadow, όσο κι αν προσπάθησε, δε συνήλθε από εκείνο το χτύπημα. Oι DN8 και DN9, που ακολούθησαν, αντίγραφα με τη σειρά τους της wing-car Lotus 79, δεν κατάφεραν τίποτα. Oι ικανότατοι De Angelis και Lammers, που διαδέχθηκαν τους «γερόλυκους» Stuck και Regazzoni, ήταν ακόμη άπειροι για να προσφέρουν ο,τιδήποτε. Στις αρχές του 1980, η ομάδα πουλήθηκε στον επιχειρηματία Teddy Yip, που ασχολήθηκε για ένα φεγγάρι με τη Formula 1, χρηματοδοτώντας τις αποτυχημένες προσπάθειες της Theodore, και το «φυτώριο των ταλαντούχων» πέρασε στην Iστορία.
Συμμετοχές σε GP: 104 Νίκες: 1 Pole positions: 3 Fastest laps: 2 Βαθμοί: 68,5
SHADOW DN3 F1 CAR Body design: Tony Southgate Kινητήρας: Ford Cosworth DFV 90º V8 Βάρος κινητήρα: 168 κιλά Κυβισμός: 2.993 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 85.7 mm x 64.8 mm Σχέση συμπίεσης: 11.0:1 Ισχύς: 465 ίπποι στις 10.500 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: Hewland FL 200 5 σχέσεων Μεταξόνιο: 2.667 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.473 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.524 χλστ. Βάρος: 580 κιλά Περίοδος δράσης: 1974-1975 Μονάδες κατασκευής: 5
SHADOW AVS MKII CAN-AM CAR Body design: Trevor Harris Kινητήρας: Chevrolet 90º V8 Κυβισμός: 8.095 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 112.8 mm x 101.6 mm Ισχύς: 740 ίπποι στις 6.400 σ.α.λ. Ροπή: 90,5 χλγμ. στις 5.600 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: Hewland LG500 4 σχέσεων Μεταξόνιο: 2.184 χλστ. Περίοδος δράσης: 1970 Μονάδες κατασκευής: 2
