Στις 7 Σεπτεμβρίου 1970 ο Eλβετός Clay Regazzoni, κάτοχος του τίτλου στην F2 και ανερχόμενος αστέρας του motorsport, κέρδισε την πρώτη του νίκη στην F1 οδηγώντας για τη Ferrari.
Ο Gianclaudio Regazzoni έτρεξε για πρώτη φορά σε αγώνες αυτοκινήτου το 1963, σε ηλικία 24 ετών. Συμμετείχε αρχικά με ένα δικό του Austin-Healey Sprite, με το οποίο ανέβηκε δύο φορές στο podium, ενώ τον επόμενο χρόνο οδήγησε ένα Mini Cooper. Το 1965 είχε την πρώτη του εμπειρία από μονοθέσια, λαμβάνοντας μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Formula 3 με μια Brabham. Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε τη συνεργασία του με την ιταλική Tecno, η οποία αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, με επιστέγασμα τον ευρωπαϊκό τίτλο στο πρωτάθλημα της Formula 2 το 1970. Αυτή ήταν που τον έφερε, ως ταλέντο πολλά υποσχόμενο, στον προθάλαμο της Formula 1. Χρειάστηκε βέβαια και η βοήθεια του Θεού για να φτάσει ως εκεί: Προηγήθηκε το ατύχημά του στο Μοnaco το 1968 με το μονοθέσιο της Formula 3, που είναι πλέον πασίγνωστο στα αγωνιστικά χρονικά, ενώ ακόμη απορούμε πώς βγήκε ζωντανός από το αυτοκίνητό του.
To ξεκίνημα στην F1…
Η Lotus «72» του Rindt έκανε τον καλύτερο χρόνο στις κατατακτήριες δοκιμές του Ζandvoort, όπου τρεις οδηγοί έκαναν την πρώτη τους συμμετοχή στην F1. Ο Regazzoni με Ferrari, ο Chevert με Μarch και ο Gethin με ΜcLaren. O Ελβετός διεκδίκησε την τρίτη θέση από τον Ickx, που αγωνιζόταν επίσης με Ferrari, αλλά στον 57ο γύρο υποχρεώθηκε οριστικά να παραμείνει τέταρτος. Ο αγώνας σημαδεύτηκε από το θανατηφόρο ατύχημα του 23ου γύρου, που στοίχισε τη ζωή του άξιου Piers Courage. Tην πρώτη του συμμετοχή σε αγώνα της Formula 1 έκανε στο βρετανικό αυτοκινητοδρόμιο του Brands-Hatch ο Βραζιλιάνος Ε. Fittipaldi, έχοντας στη διάθεσή του τη Lotus «49C», που κέρδισε το πριγκιπάτο στα χέρια του Rindt. Ο Clay Regazzoni δείχνοντας δείγματα του ταλέντου του κατόρθωσε να κρατήσει τέταρτη τη Ferrari ώς το τέλος, πίσω από τον Hulme και μπροστά από τη Μarch του Chris Amon. Η αναμέτρηση στη Μonza ξεκίνησε μέσα σε βαρύ κλίμα εξαιτίας της απώλειας του Jochen Rindt. Η ΜcLaren του Hulme φλερτάρισε για λίγο την πρώτη θέση, αλλά γρήγορα η Μarch του Stewart και η Ferrari του Regazzoni ανέλαβαν την πρωτοβουλία. Οι δύο άσσοι μονομάχησαν τρεις φορές μέχρι τον 52ο γύρο, ώσπου η Ferrari του Clay να αποσπαστεί και να νικήσει τον αγώνα. Tαχύτερος της ημέρας αναδείχθηκε ο νικητής Regazzoni, με χρόνο 1.25.2.
Όπως συνηθίζεται στην Ιταλία, ο κόσμος κατέκλυσε την πίστα, παρόλο που δεν είχαν ολοκληρώσει όλα τα αυτοκίνητα τον αγώνα τους. Οι tifosi έσπευσαν γύρω από τον Clay Regazzoni, τον τράβηξαν από το αυτοκίνητό του και τον μετέφεραν θριαμβευτικά στο βάθρο. Ο άνδρας από το Ticino θεωρούνταν οιονεί Ιταλός, γεγονός που ενίσχυε τη θέρμη του πλήθους. Η Ferrari είχε να θριαμβεύσει στη Monza από τη νίκη του Ludovico Scarfiotti το 1966. Ο Regazzoni ήταν ο νέος ήρωας της ιταλικής χερσονήσου.
Ποιος ήταν ο Clay Regazzoni
Είπαν πως ήταν ένας από τους πιο αντιαθλητικούς οδηγούς, το πιθανότερο όμως είναι πως στον «Rega» περίσσευε το πάθος μέσα στον αγώνα. Στο Watkins Glenn το 1975 οι θεατές τον θυμούνται να ακυρώνεται επειδή έκλεινε την ΜcLaren του Fittipaldi, στο Brands-Hatch του 1976 ο Hunt τον είδε ξαφνικά μπροστά του εκεί που δεν έπρεπε να βρίσκεται. Στην πρώτη περίπτωση ένας κριτής γρονθοκοπήθηκε από τον Μοντετζέμολο, επειδή βγήκε η μαύρη σημαία για ένα αυτοκίνητο της Ferrari. Στην δεύτερη περίπτωση ακολούθησε για μήνες ένας πόλεμος ενστάσεων και εφέσεων ανάμεσα στην Scuderia και την ΜcLaren.
«Πειράζοντας» τον Niki Lauda
O Stewart θα είχε εδώ να προσθέσει και τον άκομψο τρόπο με τον οποίο ο Ελβετός του έκοψε τον δρόμο για την δεύτερη θέση στο Νurburgring το 1972. Το πρόβλημα με τον Regazzoni ήταν πως δεν επέτρεπε σε κανέναν να τον προσπεράσει και έκανε ο,τιδήποτε για να μην συμβεί αυτό. Είπαν πως ήταν ένας από τους πιο αντιαθλητικούς οδηγούς, το πιθανότερο όμως είναι πως στον «Rega» περίσσευε το πάθος μέσα στον αγώνα. Νίκησε για πρώτη φορά στην Μonza, μια μέρα μετά τον θάνατο του Rindt στις δοκιμές.
Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του την ημέρα που ο Frank Williams δοκίμασε την μεγαλύτερη πίκρα της ζωής του, βλέποντας τον Piers Courage να χάνεται στο Ολλανδικό Grand Prix του 1970. Τα συναισθήματα του Βρετανού ήταν τελείως διαφορετικά εννέα χρόνια αργότερα στο Silverstone, όταν ο Clay ανεβαίνοντας για τελευταία φορά στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου του έδωσε το πρώτο νικηφόρο αποτέλεσμα ως κατασκευαστή.
Παραλίγο όλα να τελειώσουν στο Long Beach το 1980, όταν βγήκε με την Εnsign χωρίς φρένα στην «φουρκέτα της βασίλισσας» και έπεσε με δύναμη σε έναν τοίχο. Όμως ο Regazzoni ήταν δύσκολος αντίπαλος ακόμη και για τον θάνατο. Με σοβαρά κινητικά προβλήματα από τότε, εξακολούθησε να αντιμετωπίζει την ζωή με το ίδιο πάθος ως τον Δεκέμβριο του 2006, που χάθηκε άδοξα σε ένα δρόμο κοντά στην Parma.
Clay Regazzoni & Niki Lauda
ΝΙΚΕΣ ΣΤΗ FORMULA 1
Monza 1970: Ferrari 312B
Nurburgring 1974: Ferrari 312B3
Monza 1975: Ferrari 312T
U.S. GP West 1976: Ferrari 312T
Silverstone 1979: Williams FW07
Μοnza 1970: O θάνατος του Jochen Rindt
Ο Jochen Rindt, πρωτοπόρος με διαφορά στη βαθμολογία των οδηγών, μπορεί να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής στη Λομβαρδία αν κερδίσει τον αγώνα και ο κύριος αντίπαλός του Jack Brabham δεν συγκεντρώσει περισσότερους από έναν πόντους. Ο Αυστριακός οδηγός βιάζεται να τερματίσει, επειδή δεν αντέχει πλέον να συνεργάζεται με τον Colin Chapman. Ωστόσο, αν θέλει να φύγει από τη Lotus, δεν είναι τόσο σίγουρος όσο πριν ότι θέλει να αποσυρθεί και σκέφτεται να συνεχίσει την καριέρα του για άλλη μια σεζόν. Τα μονοθέσια των Ford-Cosworth V8 της Lotus, της Brabham, της March και της McLaren μπαίνουν στον πειρασμό να αφαιρέσουν τις πίσω αεροτομές τους, προκειμένου να αυξήσουν τις τελικές τους ταχύτητες. Όπως συμβαίνει τα τελευταία τρία χρόνια σε αυτή την πίστα, οι μηχανικοί και οι οδηγοί συζητούν το ενδεχόμενο τοποθέτησης πτερυγίων στα αυτοκίνητά τους, προκειμένου να αυξήσουν την τελική ταχύτητα, το κλειδί της επιτυχίας σε αυτήν. Ωστόσο, ένα μονοθέσιο χωρίς αεροτομή είναι πιο ασταθές, πράγμα πολύ επικίνδυνο. Την Παρασκευή ο Cevert, ο οποίος είχε αφαιρέσει τα winglets του, τρόμαξε αρκετά όταν εξετράπη της πορείας του στα 300 km/h. Στη Lotus, ο Rindt αποφάσισε να οδηγήσει χωρίς αεροτομές. Ο Chapman επέβαλε την ίδια επιλογή στον Miles, παρά τους ενδοιασμούς του τελευταίου. Χωρίς στήριξη, η Lotus 72 γλιστρούσε πολύ στις στροφές και ήταν ασταθής στην ευθεία. Ωστόσο, ο Rindt διαφώνησε με τον team-mate του και θεώρησε ότι μπορούσε να τη χειριστεί. Η Lotus έφερε τέσσερις 72C: τρεις επίσημες για τους Jochen Rindt, John Miles και Emerson Fittipaldi, και μια τέταρτη που ανατέθηκε στην ομάδα του Rob Walker για τον Graham Hill.
Οι δοκιμές συνεχίστηκαν το πρωί του Σαββάτου. Οι οδηγοί ξεκίνησαν ο ένας μετά τον άλλο για μερικούς γρήγορους γύρους. Ο Jochen Rindt βγήκε στην πίστα μπροστά από τον Denny Hulme. Μόλις είχε ολοκληρώσει έναν γύρο όταν, καθώς πλησίαζε στην Parabolica, η Lotus του άρχισε να κάνει ζιγκ ζαγκ με ταχύτητα πάνω από 200 χλμ/ώρα. Ο οδηγός δεν μπόρεσε να ελέγξει το αυτοκίνητό του, το οποίο εκτοξεύτηκε προς την μπαριέρα. Η σύγκρουση ήταν φρικτή, με το αυτοκίνητο να ανασηκώνεται καθώς χτύπησε στο κιγκλίδωμα. Η Lotus στριφογύρισε αρκετές φορές πριν σταματήσει στην άμμο, με το μπροστινό μέρος της να έχει καταστραφεί. Οι επόπτες της πίστας έφτασαν στο σημείο και βρήκαν τον Rindt αναίσθητο, με τον λαιμό του κομμένο από την ιμάντα του, ο οποίος είχε λυθεί κατά την πρόσκρουση. Οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης έφτασαν σύντομα στο σημείο, αλλά διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Ο Jackie Stewart και μερικοί άλλοι οδηγοί έγιναν μάρτυρες της σκηνής και είδαν τον φίλο τους να μεταφέρεται καλυμμένος με ένα λευκό σεντόνι. Η είδηση της τραγωδίας διαδόθηκε γρήγορα στο paddock. Ο Stewart μετέφερε τα φρικτά νέα στη Nina Rindt. Όμως ο Αυστριακός δεν κηρύχθηκε επίσημα νεκρός, παρά μόνο αρκετές ώρες αργότερα. Αυτό συνέβη επειδή ο Rindt δεν μπορούσε να κηρυχθεί νεκρός στην πίστα, οπότε το Grand Prix θα είχε ακυρωθεί για να μπορέσει η αστυνομία να ξεκινήσει έρευνα. Ο Colin Chapman εγκατέλειψε αμέσως την Ιταλία. Ήξερε ότι η ιταλική αστυνομία θα τον κατηγορούσε για ανθρωποκτονία. Τα αίτια του θανάτου του Jochen Rindt δεν έχουν ποτέ διευκρινιστεί πλήρως. Η εξήγηση που προβάλλεται συχνότερα είναι ότι έσπασε ο άξονας που συνέδεε τα φρένα με τους τροχούς της Lotus, με αποτέλεσμα να εκτραπεί βίαια. Η αφαίρεση των πτερυγίων θα καθιστούσε το αυτοκίνητο ανεξέλεγκτο. Επιπλέον, ο Rindt θα είχε στερεώσει μόνο τέσσερα σημεία της ζώνης του αντί για πέντε, γεγονός που εξηγεί γιατί οι ιμάντες βρέθηκαν γύρω από το λαιμό του. Αυτή ήταν μια συνήθεια του Rindt, ο οποίος ήθελε να βγαίνει πιο εύκολα από το αυτοκίνητο σε περίπτωση πυρκαγιάς. Με τον Rindt νεκρό και τον Chapman σε φυγή, η ομάδα της Lotus προφανώς αποσύρθηκε από το Grand Prix. Ο Graham Hill αποφάσισε επίσης να αποσυρθεί ως φόρο τιμής στον πρώην team-mate του.
Ο θάνατος του Jochen Rindt ήταν προφανώς ένα σοκ για τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά και για την Αυστρία. Η κηδεία του έγινε στο Γκρατς στις 11 Σεπτεμβρίου και την παρακολούθησε ένα τεράστιο πλήθος από πάνω από δέκα χιλιάδες ανθρώπους. Όλα τα κορυφαία ονόματα της αυτοκινητοβιομηχανίας ήταν παρόντα, καθώς και πολιτικοί ηγέτες. Ο Jo Bonnier εκφώνησε τον επικήδειο εκ μέρους όλων των οδηγών. Ο Rindt άφησε μια χήρα (τη Nina) και μια κόρη, τη Natasha, ηλικίας δύο ετών. Ο Colin Chapman και η Lotus κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονία από τα ιταλικά δικαστήρια, σύντομα όμως αθωώθηκαν. Η έρευνα έδειξε ότι η ελαττωματική τοποθέτηση των προστατευτικών κιγκλιδωμάτων πολύ ψηλά ήταν εξίσου υπεύθυνη για το θάνατο του πρωταθλητή, όσο και μια μηχανική βλάβη στη Lotus 72.