Στις 27 Αυγούστου 1978 στην πίστα του Zandvoort στην Ολλανδία, το δίδυμο της Lotus Mario Andretti & Ronnie Peterson με ένα ακόμη επιβλητικό «1-2» εξασφάλισε στην βρετανική ομάδα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, που ήταν και το τελευταίο της στην F1.
H νίκη εκείνη στην Ολλανδία, η 71η για τη Lotus από το 1958 που ξεκίνησε την ένδοξη σταδιοδρομία της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1, ήταν η δωδέκατη και τελευταία στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού για τον Μario Andretti. Για τον δεύτερο της γενικής κατάταξης, τον Σουηδό Ronnie Peterson, ήταν ο τελευταίος του τερματισμός στο βάθρο και γενικότερα στην Formula 1, καθώς έχασε τη ζωή του στο τραγικό ατύχημα αμέσως μετά την εκκίνηση του Ιταλικού Grand Prix στη Μοnza. Ο 310ος αγώνας από καταβολής Formula 1 είναι επίσης ο τελευταίος μέχρι σήμερα, στον οποίο κέρδισε Αμερικανός οδηγός.
Έμεναν ακόμη τέσσερις αγώνες για το πρωτάθλημα του 1978, όταν η Formula 1 έφτασε στο Ζάντβοορτ. Ο Patrick Depailler, ο Niki Lauda και ο Carlos Reutemann θα μπορούσαν ακόμη να διεκδικήσουν μαθηματικά το παγκόσμιο στέμμα, αλλά δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι αυτό θα πήγαινε σε έναν από τους δύο οδηγούς της Lotus. Ο Mario Andretti έχει προβάδισμα εννέα βαθμών έναντι του team-mate Ronnie Peterson. Μετά τη λαμπρή νίκη του Σουηδού στην Αυστρία, κάποιοι αναρωτήθηκαν αν τελικά θα παίξει το δικό του χαρτί αντί να συνεχίσει να υπηρετεί τον Andretti. Ο ίδιος όμως διέψευσε τις ελπίδες τους: «Έχω δώσει το λόγο μου και θα τηρήσω τις υποσχέσεις μου. Ο Mario αξίζει να κερδίσει τον τίτλο, επειδή ήταν πολύ μπροστά από μένα από την αρχή της σεζόν. Έτσι, ο Peterson τίμησε το συμβόλαιό του ως δεύτερος οδηγός μέχρι το τέλος.
Mario Andretti
Για την ιστορία, πίσω από τις Lotus που κατέκτησε τον τίτλο των κατασκευαστών για έβδομη φορά, τερμάτισαν οι Brabham-Alfa Romeo των Niki Lauda και John Watson, με τον Αυστριακό δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή (τότε, τον τρίτο τίτλο του τον κατέκτησε το 1984) Niki Lauda, που συμπλήρωσε το βάθρο των νικητών και «έγραψε» τον ταχύτερο γύρο του αγώνα.
Ronnie Peterson
To μονοθέσιο που έφερε στην Lotus του Colin Chapman το τελευταίο της παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Formula 1, ήταν η «79». Το «όπλο» της Lotus Formula One Team για τους αγώνες του 1978 ήταν προϊόν της συνεργασίας σχεδιαστών υπό την επίβλεψη του Τσάπμαν, όπως οι Tony Southgate, Harvey Postlethwaite και Tony Rudd. Στην «79» όλο το αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε σαν αεροδυναμικό βοήθημα, καθώς τα πλαϊνά του είχαν εσωτερικά το σχήμα της ανεστραμμένης πτέρυγας και με την εφαρμογή άκαμπτων προσθηκών στο κάτω μέρος του ο αέρας παγιδευόταν χωρίς να μπορεί να διαφύγει από τα πλάγια. Αυτό διασφάλιζε στο μονοθέσιο την άριστη πρόσφυση στις στροφές και με την αύξηση της αρνητικής άνωσης ελαττωνόταν η αντίστασή του στον αέρα. Το κιβώτιο ταχυτήτων ανακαινίστηκε εξωτερικά και τοποθετήθηκε κάθετο εσωτερικό αμορτισέρ για τις πίσω αναρτήσεις. Οι διαστάσεις του V8 Cosworth ήταν ιδανικές στο να κτισθούν γύρω του όλες αυτές οι καινοτομίες και το πρώτο αυτοκίνητο-πτέρυγα (wing-car) ήταν πλέον πραγματικότητα.
LOTUS 79 – ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Kινητήρας: Ford Cosworth DFV 90º V8 Βάρος κινητήρα: 147 κιλά Κυβισμός: 2.993 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 85.7 mm x 64.8 mm Σχέση συμπίεσης: 11.5:1 Ισχύς: 480 ίπποι στις 10.600 σ.α.λ. Ροπή: 35,9 χλγμ. στις 8.500 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 5 σχέσεων Hewland FGA 400 Μήκος: 4.420 χλστ. Πλάτος: 2.146 χλστ. Ύψος: 965 χλστ. Μεταξόνιο: 2.743 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.730 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.630 χλστ. Βάρος: 610 κιλά Μονάδες παραγωγής: 5