Εμφανίστηκε με μεγάλες φιλοδοξίες και η φήμη του έφτασε μέχρι το Hollywood, όμως στη συνέχεια είχε το πιο άδοξο τέλος.
Το Davis Divan είναι ένα τρίτροχο cabriolet αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε από την Davis Motorcar Company μεταξύ 1947 και 1949. Το πνευματικό παιδί του πωλητή μεταχειρισμένων αυτοκινήτων Glen Gordon «Gary» Davis, βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο «The Californian», ένα custom τρίτροχο roadster που κατασκεύασε ο μελλοντικός σχεδιαστής αγωνιστικών αυτοκινήτων Indianapolis 500 Frank Kurtis για τον εκατομμυριούχο και αγωνιζόμενο Joel Thorne από τη Νότια Καλιφόρνια.
Για τον μονό μπροστινό τροχό του «The Californian», ο Kurtis είχε εμπνευστεί από το μαχητικό αεροσκάφος Lockheed P-38 Lightning, ενώ εξόπλισε επίσης το όχημα με κινητήρα Ford V8. Αφού κατασκεύασε δύο πρωτότυπα το 1947, ο Davis ξεκίνησε μια επιθετική εκστρατεία διαφήμισης και προώθησης του αυτοκινήτου, η οποία περιελάμβανε πολυάριθμες εμφανίσεις σε περιοδικά, μια πολυτελή δημόσια παρουσίαση στο ξενοδοχείο Ambassador στο Los Angeles και ένα διαφημιστικό ταξίδι σε όλες τις ΗΠA.
Στο εργοστάσιο της εταιρείας στο Van Nuys, οι εργαζόμενοι εργάζονταν πυρετωδώς για την κατασκευή των Divans, αν και το μοντέλο δεν τέθηκε ποτέ σε μαζική παραγωγή. Παρά το γεγονός ότι συγκέντρωσε 1,2 εκατομμύρια δολάρια μέσω των χρημάτων που πήρε από 350 επιχειρήσεις που θα γίνονταν οι αντιπρόσωποί του, η Davis Motorcar Company απέτυχε να παραδώσει τα αυτοκίνητα στους υποψήφιους αντιπροσώπους της ή να πληρώσει έγκαιρα τους υπαλλήλους της, και τελικά μηνύθηκε και από τους δύο. Τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας ρευστοποιήθηκαν προκειμένου να πληρωθούν οι οφειλόμενοι φόροι, ενώ ο ίδιος ο Gary Davis δικάστηκε τελικά για απάτη και διακεκριμένη κλοπή και του επιβλήθηκε ποινή δύο χρόνων σε στρατόπεδο εργασίας.
Μόνο 13 Divans (συμπεριλαμβανομένων των δύο πρωτοτύπων) κατασκευάστηκαν ποτέ, εκ των οποίων τα 12 έχουν διασωθεί. Το αυτοκίνητο διέθετε σχεδιαστικές λεπτομέρειες εμπνευσμένες από αεροσκάφη, καθώς και δισκόφρενα, κρυφούς προβολείς και ενσωματωμένους γρύλους.
Προπαραγωγή
Στο εργοστάσιο στο Van Nuys, ο ρυθμός ανάπτυξης έγινε φρενήρης, με τους εργάτες να μένουν περιστασιακά 72 ώρες τη φορά και να κοιμούνται σε ένα κοντινό σπίτι που είχε νοικιάσει ο Davis. Απασχολημένος με την προώθηση του Divan, ο Davis ανέθεσε τα καθήκοντα παραγωγής στον νεοπροσληφθέντα Bob «Pinky» Howells. Ο Howells εργάστηκε πυρετωδώς για να τηρήσει τις προθεσμίες του Davis, οι οποίες απαιτούσαν από τους υποψήφιους αντιπροσώπους να παραλάβουν τα αυτοκίνητά τους μέσα σε μόλις 90 ημέρες. Ωστόσο, όταν επέδειξε την πρόοδό του στο αφεντικό του, ο Davis απέλυσε τον Howells επειδή «είχε ξοδέψει 45.000 δολάρια από τα χρήματα της εταιρείας… για την παραγωγή». Εκείνη την εποχή, ο Ντέιβις πλήρωνε τον εαυτό του με μηνιαίο μισθό 1.000 δολάρια, και η Davis Motorcar Company είχε ήδη συγκεντρώσει 1,2 εκατομμύρια δολάρια μέσω της πώλησης 350 αντιπροσωπειών.
Καταστροφή
Οι όλο και πιο ανήσυχοι επενδυτές άρχισαν να απαιτούν απόδοση των επενδύσεών τους, και καθώς δεν τους ικανοποιούσαν πια οι ισχυρισμοί του Davis, άρχισαν να φτάνουν στο εργοστάσιο της εταιρείας απροειδοποίητα για να πιέσουν τους μηχανικούς για ακριβείς ημερομηνίες παράδοσης. Στις αρχές του 1949 οι υποψήφιοι αντιπρόσωποι μήνυσαν τον Davis για παραβίαση της σύμβασης, οι υπάλληλοι της εταιρείας ακολούθησαν τον Μάιο του 1949, καθώς πολλοί από αυτούς δεν είχαν πληρωθεί για την εργασία τους, αφού δέχτηκαν μια προσφορά του Davis που τους υποσχόταν διπλή αμοιβή μετά την έναρξη της παραγωγής, αν δούλευαν δωρεάν κατά τη φάση της προπαραγωγής.
Μετά από έρευνα του εισαγγελέα της κομητείας του Los Angeles, ο Ντέιβις καταδικάστηκε για 20 κατηγορίες απάτης και οκτώ κατηγορίες εξέχουσας κλοπής από ενόρκους. Ενώ τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας Davis Motorcar Company ρευστοποιήθηκαν προκειμένου να πληρωθούν οι φόροι, ο ίδιος ο Davis ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα χρέη του. Kαταδικάστηκε να εκτίσει δύο χρόνια σε στρατόπεδο εργασίας στο Κάσταικ της Καλιφόρνιας.
Στη συνέχεια ο Davis ασχολήθηκε με πολλά άλλα εγχειρήματα, με πιο αξιοσημείωτο τη δημιουργία των αμαξιδίων Dodge ‘Em, τα οποία έγιναν δημοφιλή αξιοθέατα των λούνα παρκ. Αργότερα, προσπάθησε να υιοθετήσει στοιχεία του Dodge ‘Em σε ένα σχέδιο για ένα ασφαλέστερο τρίτροχο, πριν αποσυρθεί στο Palm Springs και τελικά πεθάνει από εμφύσημα το 1973. Μέχρι το 2005 δώδεκα από τα δεκατρία Davis Divan, περιλαμβανομένων των δύο πρωτοτύπων, έχει επιβεβαιωθεί ότι έχουν επιβιώσει, με την μοναδική εξαίρεση να έχει καταστραφεί στο Ηνωμένο Βασίλειο.