Datsun Fairlady Sports – Oι πρόγονοι του 240Ζ

Υπήρξαν πρόγονοι της ιδιαίτερα δημοφιλούς σειράς sport αυτοκινήτων με το αρχίγραμμα Ζ και στον καιρό τους ανταγωνίζονταν με αξιώσεις τα ομοειδή προϊόντα ευρωπαϊκών εταιρειών όπως η Morris Garage, η Triumph, η Fiat και η Alfa Romeo. Η σταδιοδρομία τους στη γκάμα του εργοστασίου της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου ξεκίνησε με το S211 το 1959 και έληξε ένδεκα χρόνια αργότερα, το 1970, με τα SP311 και SR311. Το παράδειγμα της Nissan δεν άργησαν να ακολουθήσουν και οι κυριότεροι εντός Ιαπωνίας ανταγωνιστές της, που λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’60 παρουσίασαν με τη σειρά τους αξιόλογα μοντέλα όπως το Honda S500, το Toyota Sports 800 και το Daihatsu Compagno.

H oνομασία Fairlady, που αποτυπώθηκε στη μνήμη παρά το γεγονός ότι δεν διανεμήθηκε με αυτήν στις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Αμερικής, έχει τις ρίζες στο ομώνυμο μιούζικαλ με πρωταγωνιστές την Audrey Hepburn και τον Rex Harrison. Οι αγωνιστικές εκδόσεις του, που έδρεψαν δάφνες στα πρωταθλήματα των ΗΠΑ, έδωσαν την ευκαιρία σε μετέπειτα διάσημους οδηγούς όπως ο ηθοποιός Paul Newman να πάρουν το βάπτισμα του πυρός στα αυτοκινητοδρόμια.

S211

Tο πρώτο Datsun Sports μοντέλο παρουσιάστηκε το 1959 με την κωδική ονομασία S211. Ήταν βασισμένο στο 211 sedan και κάτω από το κάλυμμα του κινητήρα του φιλοξενούσε ένα 4κύλινδρο μηχανικό σύνολο των 988 κυβικών εκατοστών, απόδοσης 37 ίππων. Πνευματικός του πατέρας ήταν ο σχεδιαστής Yuichi Ohta, τέκνο του οποίου ήταν και ο πρόγονος του αυτοκινήτου, το εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας DC-3. Τόσο το S211, όσο και το πρωτότυπό του (A80X), διέθεταν αμάξωμα κατασκευασμένο από fiberglass, κατά τα πρότυπα της Chevrolet Corvette. Παρήχθησαν μόνο 20 μονάδες αυτού του τύπου, καθιστώντας το μοντέλο ένα από τα σπανιότερα στην ιστορία της ιαπωνικής εταιρείας.

SPL212/SPL213

Το SPL212 εμφανίστηκε στη γκάμα της εταιρείας το 1960 και ήταν το πρώτο sport μοντέλο της Datsun που εξήχθη στην αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (το γράμμα L υποδήλωνε τις αριστεροτίμονες εκδόσεις), αλλά και το πρώτο που ταυτίστηκε με την ονομασία Fairlady. Βασιζόταν στο μικρό φορτηγό 223 κι αυτός ήταν ο λόγος που ήταν ελαφρά υψηλότερο από τον προκάτοχό του, ενώ το αμάξωμά του ήταν κατασκευασμένο από ατσάλι. Κινητήρας του ήταν ο 4κύλινδρος της σειράς Ε των 1.189 κυβικών εκατοστών, ισχύος 48 ίππων, ο οποίος συνδυαζόταν με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων. Tη χρονιά της παρουσίασής του, η παραγωγή του μοντέλου που αρίθμησε συνολικά 288 μονάδες, μεταφέρθηκε από τη Yokohama στη Hiratsuka. Ο τύπος SPL213, που κατασκευαζόταν από το ιαπωνικό εργοστάσιο το 1961 και το 1962, είχε ελάχιστες διαφορές από το SPL212. Η πιο σημαντική είχε να κάνει με την αύξηση της απόδοσής του κατά 11 ίππους, χάρις στο διπλό καρμπιρατέρ και τις κατάλληλες παρεμβάσεις των μηχανικών της εταιρείας. Βασιζόταν και αυτό στο μικρό φορτηγό Datsun 223 και η συνολική παραγωγή του αρίθμησε 217 μονάδες.

SP310/SPL310

Για πολλούς, πρόκειται για το πρώτο αληθινό sport αυτοκίνητο του ιαπωνικού εργοστασίου. Παρουσιάστηκε το 1963 ως SP310 (δεξιοτίμονο) και SPL310 (αριστεροτίμονο). Στην αγορά των ΗΠΑ χαρτογραφήθηκε ως Datsun 1500. Οι διαφορές από το μοντέλο που διαδέχθηκε ήταν πολύ σημαντικές, αφού βασίστηκε στην πλατφόρμα του Bluebird 310 sedan αφήνοντας κατά μέρος το φορτηγάκι 223, ενώ ο κινητήρας του ήταν νέος και μεγαλύτερος σε κυβισμό. Ο λόγος για τον 4κύλινδρο σε σειρά G15 των 1.497 κ.εκ., ισχύος 85 ίππων, ο οποίος προερχόταν από το Cedric. Οι πρώτες 300 μονάδες του αυτοκινήτου απέδιδαν 77 ίππους, οι οποίοι έγιναν 85 από το 1964, ενώ διέθεταν και μια μοναδική πλάγια τρίτη θέση στο πίσω μέρος. Το Cedric έδωσε και άλλα μηχανικά μέρη στο roadster των 1.5 λίτρων, όπως για παράδειγμα τον πίσω άξονα και το διαφορικό. Ο κινητήρας του μοντέλου συνδυαζόταν με χειροκίνητο κιβώτιο των τεσσάρων σχέσεων, από τις οποίες η πρώτη ήταν ασυγχρόνιστη. Το Fairlady ήταν ένα καλά εξοπλισμένο αυτοκίνητο με ραδιόφωνο, κάλυμμα χώρου αποσκευών και ρολόι. Η αναβάθμιση του 1964 συνέπεσε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που διεξάγονταν εκείνη τη χρονιά στο Tokyo. Η εταιρεία, θέλοντας να προωθήσει όσο γίνεται καλύτερα το μοντέλο της, λειτούργησε ένα διώροφο εκθεσιακό χώρο στο κτίριο Sanai στην Ginza. Για να προσελκύσει περισσότερους επισκέπτες, χρησιμοποίησε όμορφες γυναίκες, διεξάγοντας μάλιστα και διαγωνισμό για να επιλέξει τις ωραιότερες, καθιστώντας τις ουσιαστικά πρέσβειρες του μοντέλου. Οι φωτογραφίες τους στα ημερολόγια της εποχής, θα μπορούσαν ίσως να πείσουν και τους πιο δύσπιστους για μια τέτοια αγορά, δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο λόγος για την κατοπινή επιτυχία του μοντέλου και την παραγωγή του σε μεγάλους πλέον αριθμούς.

SP311/SPL311

Πολλές αλλαγές προέκυψαν για το roadster μοντέλο του 1965, καθώς τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς ξεκίνησε η παραγωγή των SP311 (δεξιοτίμονο) και SPL311 (αριστεροτίμονο) των 1.6 λίτρων, το οποίο είχε δώσει το παρών ως έκθεμα στο κτίριο Sanai, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Tokyo. Στην αισθητική ανανέωση του αυτοκινήτου είχε βάλει την υπογραφή του ο κόμης Albrecht Goertz, γνωστός μας από τη σχεδίαση της περίφημης BMW 507 του 1955, ο οποίος αργότερα συνέδραμε και στη δημιουργία της πρώτης γενιάς της σειράς Ζ. Μηχανικό του σύνολο ήταν ο 4κύλινδρος σε σειρά R16 των 1.595 κ.εκ., ισχύος 95 ίππων, ενώ η μπροστινή του ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη. Στις αίθουσες των πωλήσεων το μοντέλο εμφανίστηκε ως Fairlady για την ιαπωνική αγορά και ως Datsun 1600 για τις αγορές του εξωτερικού, με την παραγωγή του να ολοκληρώνεται τον Απρίλιο του 1970. Το πρώτο Nissan Silvia CSP311 μοιράστηκε με αυτό την ίδια πλατφόρμα και τον ίδιο κινητήρα, ο οποίος ουσιαστικά ήταν αναβάθμιση του μηχανικού συνόλου των 1.488 κ.εκ. Στις αρχές του 1968, όπως και το μεγαλύτερο μοντέλο των 1.982 κ.εκ., το ιαπωνικό roadster τροποποιήθηκε εκ νέου, προκειμένου να είναι συμβατό με τη νέα νομοθεσία περί ασφάλειας.

SR311/SRL311

Η εισαγωγή στη γκάμα του roadster μοντέλου των εκδόσεων SR311 (δεξιοτίμονη) και SRL311 (αριστεροτίμονη) τον Μάρτιο του 1967, συνοδεύτηκε από σημαντικές αλλαγές. Η κυριότερη από αυτές ήταν η τοποθέτηση του δίλιτρου κινητήρα U20 κάτω από το εμπρός καπό, ο οποίος συνδυαζόταν με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων πέντε σχέσεων, επιλογή ασυνήθιστη ακόμη για την εποχή. Τα πρώτα 1.000 αυτοκίνητα αυτού του τύπου δεν ήταν συμβατά με τη νέα νομοθεσία περί ασφάλειας, συνθήκη που άλλαξε βέβαια από το 1968 έως τον Απρίλιο του 1970, που σταμάτησε η παραγωγή του. Το μηχανικό σύνολο των 1.982 κ.εκ. απέδιδε 133 ίππους στη βασική μορφή του, προαιρετικά όμως ο υποψήφιος αγοραστής του roadster της Datsun μπορούσε να αποκτήσει το ενισχυμένο πακέτο, που με την συνδρομή του διπλού καρμπιρατέρ Mikuni Solex 44PHH ανέβαζε την ισχύ στους 150 ίππους. Σε αυτό οι εκπομπές καυσαερίων ήταν σχετικά επιβαρυμένες, αυτό όμως δεν εμπόδισε την προώθηση του μοντέλου στην Αυστραλία, όπου δεν υπήρχαν περιορισμοί. Λόγω του δίλιτρου κινητήρα το SR311/SRL311 ήταν ακριβό για το φορολογικό καθεστώς της Ιαπωνίας και οι πωλήσεις του εκεί ήταν αριθμητικά περιορισμένες.

Απόηχος…

Αναμφίβολα, το διαχρονικό roadster είναι ένα από τα σημαντικότερα μοντέλα στα χρονικά της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Στα ένδεκα χρόνια που έμεινε στη γκάμα των μοντέλων της εταιρείας αρίθμησε συνολικά σχεδόν 50.000 μονάδες παραγωγής, συμβάλλοντας παράλληλα στην επιτυχημένη διείσδυση του εργοστασίου στη μεγάλη αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, ενώ η συνεισφορά του στην έλευση της σειράς Z ήταν καθοριστικής σημασίας.