Στη διάρκεια της εκδήλωσης για την παρουσίαση της Giulia, οι Ιταλοί ανέφεραν πως μια από τις πιο σημαντικές πηγές έμπνευσης για τη σχεδίασή της ήταν το Canguro, ένα concept χαμένο ως πρόσφατα, για δεκαετίες…
Σχεδιασμένο σε μια εποχή που το ιταλικό design ήταν στην κορυφή, αυτό το πρωτότυπο της Alfa Romeo θεωρείται από πολλούς ως ένα από τα πιο ισορροπημένα σχέδια που εκτελέστηκαν ποτέ. H ιταλική εταιρεία, έχοντας πραγματοποιήσει μια επιτυχημένη επιστροφή στους αγώνες με την πανάλαφρη ΤΖ του Ugo Zagato, αποφάσισε το 1964 να διερευνήσει την πιθανότητα ένταξης στη γκάμα της μιας ειδικής έκδοσης δρόμου, που να βασίζεται σε αυτήν. Κι επειδή ο εχθρός του περιττού βάρους -ο σπεσιαλίστας Zagato- ήταν πολύ ακριβός στις τιμές του, τα αφεντικά της απευθύνθηκαν στους πιο επιτυχημένους καροσερίστες της εποχής, καταλήγοντας στον Bertone και δίνοντάς του ένα σασί της ΤΖ για να δουλέψει την ιδέα. Στο studio του Nuccio, την ευθύνη του project ανέλαβε ο νεαρός Giorgietto Giugiaro, που ένα χρόνο νωρίτερα είχε επιμεληθεί -με διαχρονική επιτυχία, όπως αποδείχθηκε- το αμάξωμα της Giulia Sprint. Ο χαρισματικός Ιταλός εκμεταλλεύτηκε ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του πλαισίου της TZ, που ήταν το χαμηλό της κατασκευής του, προκειμένου να επιτύχει μια πολύ μικρή μετωπική επιφάνεια. Έτσι, σχεδίασε ένα εξαιρετικά αεροδυναμικό αμάξωμα χρησιμοποιώντας fiberglass και μείωσε περαιτέρω το ύψος, σε σύγκριση με το αλουμινένιο αμάξωμα του Zagato.
Το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε στo Παρίσι την ίδια χρονιά, κερδίζοντας την καθολική αναγνώριση από όσους το είδαν στο περίπτερο της Alfa Romeo. Όμως, η εταιρεία δεν πείστηκε και εγκατέλειψε οριστικά την ιδέα της παραγωγής ενός εξειδικευμένου sport μοντέλου με βάση την TZ. Ένας από τους λόγους, ήταν η αδυναμία της Autodelta να χτίσει αρκετά σασί. Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο αργότερα ένας δημοσιογράφος τράκαρε το μοναδικό αυτοκίνητο στη διάρκεια ενός test drive. Τα λείψανα του Canguro αγοράστηκαν το 1971 από τον Γερμανό δημοσιογράφο Gary Schmidt, που σκόπευε να το αποκαταστήσει πλήρως, αλλά δεν κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Τότε, το αυτοκίνητο θεωρήθηκε χαμένο. Ευτυχώς όμως, αυτό δεν ήταν το τέλος της ιστορίας.
Ένας Ιάπωνας συλλέκτης εντόπισε το άτυχο πρωτότυπο τη δεκαετία του '90 και αποφάσισε να το επαναφέρει στη ζωή. Το κανγκουρό παρουσιάστηκε ξανά μπροστά σε κοινό, για πρώτη φορά ύστερα από τρεις και πλέον δεκαετίες, στο Villa d'Este Concours d'Elegance το 2005. Φυσικά, ψηφίστηκε ως η καλύτερη συμμετοχή της εκδήλωσης. Για πολλούς ήταν σοκ, στη σκέψη και μόνο, ότι ένα από τα καλύτερα σχέδια της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας κινδύνεψε να χαθεί για πάντα.
ALFA ROMEO CANGURO (1964)
Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά
Κυβισμός: 1.570 κ.εκ.
Διάμετρος x διαδρομή: 78 mm x 82 mm
Καρμπιρατέρ: 2 Weber
Ισχύς: 112 ίπποι στις 6.500 σ.α.λ.
Μετάδοση κίνησης: Στους πίσω τροχούς
Κιβώτιο ταχυτήτων: Χειροκίνητο 5 σχέσεων
Ανώτατη ταχύτητα: 220 χλμ/ώρα
Μήκος: 3.673 χλστ.
Πλάτος: 1.564 χλστ.
Ύψος: 1.050 χλστ.
Μεταξόνιο: 2.200 χλστ.
Μετατρόχιο εμπρός: 1.300 χλστ.
Μετατρόχιο πίσω: 1.330 χλστ.
Βάρος: 650 κιλά
Μονάδες παραγωγής: 1
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
