Autobianchi Stellina: Το πιο όμορφο μικρό ιταλικό spider

Η ιστορία της Autobianchi ξεκινά τον Ιανουάριο του 1955, όταν οι ιθύνοντες της εταιρείας κατασκευής μοτοσικλετών και ποδηλάτων Bianchi συμφώνησαν στην ίδρυση μιας κοινοπραξίας για την παραγωγή αυτοκινήτων, στην οποία μετείχαν επίσης η Pirelli και η Fiat. Πρώτο της μοντέλο ήταν το Bianchina, που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1957 στηριζόμενο στο δημοφιλές «500» και πραγματοποίησε καλές πωλήσεις στην ιταλική αγορά. To Stellina ήταν ένα από τα πιο όμορφα spider της κατηγορίας αυτοκινήτων κάτω του λίτρου, που κατασκευαζόταν από την εταιρεία την διετία 1964-1965. Ήταν βασισμένο στο Fiat 600D, από το οποίο δανειζόταν και τoν κινητήρα. Η εξωτερική του εμφάνιση δεν πρόδιδε την αρχική καταγωγή του, ενώ η χρήση υαλοβάμβακα στη διαμόρφωση του αμαξώματος, του έδωσε τον άτυπο τίτλο του πρώτου μοντέλου παραγωγής της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας που υιοθέτησε το συγκεκριμένο υλικό.

Υπεύθυνος για τον σχεδιασμό του ήταν ο 60χρονος Fabio Luigi Rapi, που είχε προηγούμενα δουλέψει στον Zagato, στην Isotta-Fraschini και στη Fiat, πριν μετακινηθεί με εντολή της τελευταίας στην Autobianchi. Το τετρακύλινδρο σε σειρά υδρόψυκτο μηχανικό σύνολο των 767 κ.εκ., το οποίο ήταν τοποθετημένο πίσω, έδινε στο αυτοκίνητο ισχύ 29 ίππων. To Stellina παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα, σε μορφή πρωτοτύπου, στη διεθνή έκθεση αυτοκινήτου του Τορίνο το φθινόπωρο του 1963. Στις αίθουσες των πωλήσεων βρέθηκε αρκετούς μήνες αργότερα, χωρίς όμως να μακροημερεύσει, καθώς στα τέλη του 1965 παραγκωνίστηκε από το ομογάλακτο, ομοειδές και ισχυρότερο Fiat 850 Spider. H συνολική παραγωγή του αρίθμησε 502 μονάδες, με τις 343 να ανήκουν στην πρώτη σειρά του μοντέλου.

Τι δεν πήγε καλά για την θυγατρική του Gruppo Fiat, στην υπόθεση του Stellina; Καταρχήν, η λόγω άγνοιας δυσπιστία των Ιταλών για την αντοχή και την αξιοπιστία του υαλοβάμβακα ως υλικού, με χρήση πλέον και από την αυτοκινητοβιομηχανία. Έπειτα, η υψηλή τιμή πώλησης του spider μοντέλου, που ανερχόταν στις 993.000 λιρέτες (στον προαιρετικό εξοπλισμό συμπεριλαμβανόταν το ραδιόφωνο, η χρωμιωμένη σχάρα αποσκευών και οι ακτινωτές ζάντες της Borrani), την οποία κανένα από τα χαρακτηριστικά του δεν δικαιολογούσε: To αυτοκίνητο υστερούσε σε ισχύ, καθώς οι 29 ίπποι δεν ήταν αρκετοί για να το κινήσουν αξιοπρεπώς. Η κατάσταση δεν διορθώθηκε ούτε όταν ο κινητήρας ανέβηκε από τα 767 κ.εκ. (Stellina 750) στα 792 κ.εκ. (Stellina 800), αφού το κέρδος με μια ελαφρά αύξηση της παραγωγικής ικανότητας ήταν τρεις μόνο ίπποι.

Εκτός των άλλων, ήταν ένα αυτοκίνητο μη πρακτικό, που λόγω της ιδιαίτερης δομής του παρουσίαζε δυσκολίες στην επισκευή του. Στα τέλη του 1965 ο εσωτερικός ανταγωνισμός (λέγε με Fiat 850 Spider) ήρθε στην αγορά με ένα εξίσου όμορφο νεανικό σύνολο των 49 ίππων (στα χνάρια του Stellina, που αποδείχτηκε τελικά ο προπομπός του) και εκεί τελείωσαν όλα. Το ανοιχτό Autobianchi δεν θα γινόταν ποτέ το δεύτερο αυτοκίνητο του πλούσιου ζευγαριού, όπως φιλοδοξούσαν οι κατασκευαστές του. Η στενή σχέση τους με την μεγαλύτερη ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία κατέληξε σε «γάμο» το 1967, όταν εκείνη τους πήρε υπό τον έλεγχό της, όπως έπραξε και με αρκετές άλλες εγχώριες εταιρείες που δραστηριοποιούνταν τότε στο χώρο.

AUTOBIANCHI STELLINA 750 1a SERIE (1964)
Σχεδιαστής: Fabio Luigi Rapi Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά της Fiat Κυβισμός: 767 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 62 mm x 63.5 mm Σχέση συμπίεσης: 7.5:1 Καρμπιρατέρ: Weber 28 ICP3 Ισχύς: 29 ίπποι στις 4.800 σ.α.λ. Ροπή: 54 Nm στις 2.800 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 4 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 114 χλμ/ώρα 0-100 χλμ./ώρα: 33,4 δλ. Μέση κατανάλωση: 5,8 λτ./100 χλμ. Μήκος: 3.670 χλστ. Πλάτος: 1.430 χλστ. Ύψος: 1.240 χλστ. Μεταξόνιο: 2.000 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.150 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.160 χλστ. Βάρος: 660 κιλά Περίοδος παραγωγής: β εξάμηνο 1964 – β εξάμηνο 1965