Από το μπάκετ: Στο Historic Monte Carlo με τον Άρη Γεωργοσόπουλο

Καλώς ήρθατε!
Καλώς σας βρίσκουμε.

Ήταν το δεύτερο Μόντε σας;
Σωστά, το πρώτο το 2019 με VW Golf GTi 1.6 1978, και φέτος με το «ασχημόπαπο» της διοργάνωσης, που έγινε κύκνος και ομολογουμένως τράβηξε πολύ τα βλέμματα του κόσμου πάνω του, το Hillman Imp του 1967.

Η γεύση που σας έμεινε;
Ευχαριστημένοι μείναμε, δεδομένων των συνθηκών και των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε. Σίγουρα μπορούσαμε και καλύτερα, γνωρίζοντας όμως τα προβλήματα στο roadbook, είχαμε επιλέξει να ακολουθήσουμε συντηρητική πορεία μέχρι τις τελευταίες δύο ειδικές, όπου επιστρατεύσαμε ό,τι δύναμη είχε απομείνει στο μικρό μας Imp.

Θα ξαναπάτε;
Σίγουρα θα ξαναπάω. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, τα συναισθήματα αλλάζουν και πολλές φορές σκέφτεσαι τι νόημα έχει να κάνεις το ίδιο και το ίδιο κάθε φορά, όμως φεύγοντας ξέρεις ότι έχεις αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς για την επόμενη φορά.

Πάλι ως συνοδηγός;
Στα λίγα χρόνια που λαμβάνω μέρος σε εκδηλώσεις και αγώνες, μόνο δύο φορές έχω εκτελέσει καθήκοντα συνοδηγού, και τις δύο φορές με τον οδηγό και φίλο μου Αλέξανδρο στο Μόντε Κάρλο. Όταν αποφασίσει ότι δε θέλει να ξαναπάρει μέρος, τότε θα πάρω τη θέση μου στο αριστερό μπάκετ.

Αλήθεια, πώς νιώθει ένας εξαιρετικός οδηγός λάτρης της οδήγησης δίπλα στον φίλο του;
Η λέξη «φίλος» στις μέρες μας έχει χάσει την πραγματική αξία της. Εδώ έχουμε να κάνουμε με φίλο που μου έχει σταθεί σε πάρα πολλές καλές, αλλά και σε πολλές κρίσιμες και δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Ήταν εύκολο την πρώτη φορά, και παρέμεινε εύκολο και τη δεύτερη να βρίσκομαι δίπλα του σε έναν τόσο απαιτητικό αγώνα. Αν και μερικές φορές ανέβηκαν οι τόνοι της φωνής, κυρίως λόγω της πίεσης της στιγμής, ως καλός φίλος με επανέφερε στην τάξη. Είναι διπλή χαρά να τερματίζουμε, πόσω μάλλον να πηγαίνουμε και καλά. Να σημειωθεί εδώ ότι φίλοι μας είναι και η ομάδα υποστήριξης που είχαμε και τις δύο φορές, ο Νίκος Καρανικόλας και ο Μπάμπης Γεωργόπουλος, με ιστορία στο χώρο του αυτοκίνητου και οι δύο, ο καθένας από το πόστο του. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι η χαρά είναι τετραπλή.

Οδηγήσατε καθόλου;
Μόνο στις δοκιμές, για να πω τις παρατηρήσεις μου, καθώς και για να ρυθμίσω το οδόμετρο.

Σε σχέση με το Imp, τι «όνειρο» είδατε;
Ήταν ένα σχέδιο που άλλος το εμπνεύστηκε και άλλος το υλοποίησε. Ήταν κάτι που περίμενε τη σειρά του για να γίνει. Όπως και με το RMCH 2019 τότε, το Νοέμβριο του 2018, φτιάχτηκε το Golf για να τρέξει αυτό τον αγώνα, έτσι και τώρα το Imp. Όπως τότε, έτσι και τώρα δημιουργός είναι ο Νίκος Καρανικόλας και η ομάδα του στο Car Center, αυτήν τη φορά και με τη βοήθεια του Χρήστου Ζικελόγλου.

Σας δικαίωσε;
Εκ του αποτελέσματος μας δικαίωσε, αφού τερματίσαμε και πήγαμε και σχετικά καλά. Είχαμε προβλήματα, τα οποία όμως δεν αιφνιδίασαν την τεχνική υποστήριξή μας, και έτσι είχαμε άμεση και καταλυτικής σημασίας επέμβαση στο όποιο θέμα προέκυψε.

Πείτε μας για το Imp. Οι προδιαγραφές του;
To Imp είναι ένα παρεξηγημένο αγωνιστικό αγγλικό αυτοκίνητο. Όλος ο κόσμος γνωρίζει το Μini, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν το Hillman Imp ως αγωνιστικό αυτοκίνητο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν το αντίπαλο δέος του Μini την εποχή των ’60s. Σχεδιασμένο από τον Άγγλο οδηγό αγώνων Michael Parkes, ο οποίος έφτασε μέχρι οδηγός στη Formula One. Έχει ένα ενδιαφέρον μοτέρ για την εποχή του, από αλουμίνιο με τέσσερις κυλίνδρους σε ευθεία, και κλίση 45 μοιρών, στην κατηγορία κάτω των 1.000 κυβικών. Ο εκκεντροφόρος βρίσκεται επικεφαλής και κατευθύνεται από το στροφαλοφόρο με αλυσίδα. Είναι γενικά ένα μικρό και ελαφρύ αυτοκίνητο με υπάκουο κινητήρα και εύστοχο σύστημα διεύθυνσης. Έχει λάβει μέρος στο Ακρόπολις, και μάλιστα διακρίθηκε στα χέρια της Rosemary Smith. Είχε αρκετές διακρίσεις στο βρετανικό πρωτάθλημα της κατηγορίας του.
Στη δική μας περίπτωση έγιναν οι απαραίτητες τροποποιήσεις έπειτα από μελέτη σχετικά με τη μεταφορά του ψυγείου εμπρός, αλλαγή σε δίσκους, στα φρένα μπροστά για να σταματάει, καθώς και επιμερισμός βάρους, τα οποία οδήγησαν σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα ευστάθειας στην οδήγηση.

Το κλίμα μεταξύ των «Les Grecs»;
Οι «Les Grecs» είναι μια ιδέα, είναι η ελληνική εκπροσώπηση στον συγκεκριμένο αγώνα, δεν είναι φυσικά πρόσωπα. Είναι η παρέα του χώρου μας που παθιάζεται με αυτού του είδους τους αγώνες κλασικού αυτοκίνητου. Δεν είναι μόνο αυτοί που συμμετέχουν, αλλά και όσοι μένουν πίσω, μας παρακολουθούν ανελλιπώς και μας εμψυχώνουν. Δε σταμάτησαν να μας βλέπουν μέρα νύχτα, είτε μέσω των ζωντανών αποτελεσμάτων, είτε μέσω του δορυφορικού συστήματος, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας παρέχει ο Σπύρος Μουστάκας καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας.
Οι «Les Grecs», λοιπόν, είναι μια μεγάλη παρέα από φίλους οδηγούς, συνοδηγούς και θεσμικά όργανα του χώρου που, αν πραγματικά οργανωθούμε καλύτερα, τις επόμενες χρονιές θα έχουμε μόνιμα πληρώματα στο top 20 της διοργάνωσης.
Αυτό που πέτυχαν ο Γιώργος Δελαπόρτας και ο Σπύρος Μουστάκας το 2018 (2η θέση Γενικής) ήταν άθλος, αποτέλεσμα εμπειρίας, γνώσης, ικανοτήτων και -φυσικά- τύχης. Δεν είναι τυχαίο ότι στις πιο δύσκολες ειδικές, που στο Μόντε Κάρλο είναι οι δύο νυχτερινές, σχεδόν πάντα έχουμε Έλληνες να φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις, όπως ο Πέτρος Βασιλόπουλος με τον Δημήτρη Σταθάκο.
Το δικό μας, το «Pindos», για να καταλάβουμε όλοι το μέγεθος της δυσκολίας, είναι ένας διήμερος αγώνας γεμάτος από ειδικές, με κάποιες από αυτές να είναι πιο δύσκολες από εκείνες του Μόντε Κάρλο. Συνδυασμός υψηλής μέσης ωριαίας ταχύτητας, συνθηκών καθώς και ποιότητας οδοστρώματος.

Ένα ανέκδοτο που το αποδεικνύει;
Είμαστε μέσα σε μια ειδική, δε θυμάμαι σε ποια, που συνδύαζε πλοήγηση σε στενά, κακοτράχαλα επαρχιακά δρομάκια πάνω στα βουνά με αλλαγές πορείας και γρήγορης μέσης ωριαίας ταχύτητας. Κάποιοι έχουν χαθεί και γυρίζουν να προλάβουν, εμείς προχωράμε ακάθεκτοι μέσα στην ειδική και, αφού δεν υπάρχει χώρος για προσπέραση, οι χαμένοι τρέχουν και είναι κολλημένοι πίσω μας. Σε κάποια φουρκέτα του δρόμου, αποφασίζει ένας Γάλλος να μας προσπεράσει με ένα Fiat 124 Abarth, και ο οδηγός μου, τοποθετώντας το μισό αυτοκίνητο πάνω στο χώμα στην άκρη του δρόμου, του δίνει χώρο παίρνοντας φυσικά την εσωτερική, καθώς γνώριζε ότι η φουρκέτα που έρχεται είναι δεξιά, μιας και τον έχω ενημερώσει εγκαίρως… Επιτάχυνση στο μέγιστο, το Fiat να βρυχάται να περνάει το Imp και να παίρνει την εξωτερική για να μας περάσει… Με αποτέλεσμα να σταματήσει χιλιοστά πριν τον γκρεμό και αφού του είχαμε παραχωρήσει το χώρο. Το Imp, με τη δεξιοτεχνία που διέπει τον Αλέξανδρο, στρίβει λες και είναι σχεδιασμένη η διαδρομή με διαβήτη, χάνεται στο δρόμο του γαλλικού δάσους μέσα από τα σύννεφα σκόνης που είχε σηκώσει το Fiat. Είχαμε ένταση και πείσμα εκείνη την ώρα και παλμούς σε τρελούς ρυθμούς.
Βγαίνοντας μετά από καμιά ώρα βλέπω στο ομαδικό μας messenger να έχουν ανεβάσει το βίντεο από τη σκηνή που περιέγραψα και να σχολιάζουν: «Θέλανε να κάνουν μαγκιές στο Imp… πού να ξέρει από λιμανάκια το γατάκι ο Γάλλος».
Αυτοί είναι οι «Les Grecs», αυτοί που τρέχουν, αλλά και όλοι οι άλλοι που έτρεχαν μαζί μας κάθε λεπτό κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μας. Οι «Les Grecs» διδάσκουν ευγενή άμιλλα και είναι ομάδα.

Τι θα συμβουλεύατε τους φίλους σας μέλη των «Warriors», Τάσο Δούρο και Νικόλα Αρβανίτη; Να ετοιμάζουν βαλίτσες για το 2023;
Δεν έχω κάτι να τους συμβουλεύσω, γιατί ξέρουν περισσότερα από μένα, όντας πιο πολλά χρονιά στο χώρο. Αυτό όμως που θα τους πω είναι πάμε να περάσουμε καλά και να δείξουμε ότι μπορούμε και καλύτερα. Είναι εμπειρία ζωής και πρέπει να το κάνουν. Ο Δούρος ήρθε μαζί μας φέτος και τα είδε από κοντά. Πιστεύω η γεύση που πήρε του άνοιξε την όρεξη για συμμετοχή. Για το 2023 δεν ξέρω ακόμη, αλλά θα ήμουν πολύ χαρούμενος να βρεθώ και με τους δύο στους γνωστούς ανταγωνιστικούς ρυθμούς που έχουν οι «Warriors» όταν συμμετέχουν μαζί.

Αγωνιστικά πού θα σας συναντήσουμε άμεσα; Τι περιλαμβάνει το αγωνιστικό σας πρόγραμμα;
Καλά να είμαστε, δε θα αφήσουμε εκδήλωση χωρίς να συμμετέχουμε. Η πρώτη νομίζω είναι ο Γύρος Αττικής του ΣΙΣΑ στο τέλος Φεβρουάριου, αγώνας που τον είχαμε κερδίσει το 2021 με συνοδηγό τον Professor Σπύρο Μουστάκα με το VW Golf Mk1 1600cc 1978.

Με τι αυτοκίνητο;
Για φέτος Citroen AX 1297cc του 1989 μέχρι νεωτέρας και πέρας εργασιών συντήρησης του Golf.

Με το χέρι στην καρδιά: Στην Πίνδο με ΣΙΣΑ ή TdP με Τρισκέλιον;
Πριν απαντήσω θα ήθελα με την ευκαιρία να τοποθετηθώ σε κάτι που προβληματίζει τους οργανωτές αλλά και τους συμμετέχοντες για αυτές τις εκδηλώσεις. Εν πρώτοις, είμαι μέλος στο ΣΙΣΑ αλλά και στο Τρισκέλιον. Οι δύο αυτοί σύλλογοι έχουν ένα κοινό: και οι δύο αγκαλιάζουν το Ιστορικό αυτοκίνητο, οι εκδηλώσεις τους όμως είναι τελείως διαφορετικές. Στον μεν ΣΙΣΑ θα πας για να οδηγήσεις στα όρια το Ιστορικό σου αυτοκίνητο, να ταυτιστείς μαζί του και να το δαμάσεις σε συνθήκες δύσκολες, και για το αυτοκίνητο και για το πλήρωμα. Στις εκδηλώσεις του Τρισκέλιον θα πας για να απολαύσεις την οδήγηση του κλασικού σου αυτοκίνητου, έχοντας το χρόνο να χαρείς και το ταξίδι και το μέρος που επισκέπτεσαι με φίλους σου.
Πίσω στο ερώτημα, λοιπόν, θα πάω και στα δύο· στο μεν ένα με τον ξάδερφό μου και μόνιμο συνοδηγό μου στα Sporting Regularity, Νίκο Κοντοπό, και στο Γύρο της Πελοποννήσου θα πάω για τέταρτη συναπτή φορά με τη σύζυγό μου Ελένη, που πλέον, εκτός από συνοδηγός στη ζωή, είναι και συνοδηγός στο μπάκετ για τα Touring Regularity. Το Regularity και το Ιστορικό αυτοκίνητο είναι το χόμπι μου, και είμαι πολύ τυχερός που έχω οικογένεια και φίλους που αρέσκονται σε αυτό, ώστε να μπορώ να το μοιράζομαι μαζί τους.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά εσάς, αλλά και τους 4Τροχούς, όχι μόνο για την κάλυψη του αγώνα μας στο Μόντε Κάρλο, αλλά και για τη συνεχή αρωγή και προβολή του χόμπι μας με σεβασμό στο Ιστορικό και κλασικό αυτοκίνητο.
Δε θα περιμέναμε τίποτα λιγότερο από ένα ιστορικό περιοδικό, όπως οι 4ΤΡΟΧΟΙ, αλλά, όπως ξέρουμε, άλλο να το λέμε και άλλο να το κάνουμε. Και εσείς το κάνετε και σας είμαστε υπόχρεοι._

(Απόδοση Σ.Χ., φωτογραφίες «Les Grecs», ευθύνη Μιχάλης Μουζούκης και αρχείο 4Τ)