Ο «Αμαξό», από το μπάκετ, στα πλήκτρα, την επόμενη ημέρα του Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις που καθιερώθηκε και εξελίσσεται υποδειγματικά …
Σε πρώτο πρόσωπο,
Πριν περίπου 17 χρόνια, έγραψα στο rally.gr για τον πρώτο μας αγώνα στην γειτονική Ιταλία στο θεσμό ενιαίου με Citroen C2. Σήμερα, επιστροφή στα «θρανία» γράφοντας για το «αγχολυτικό» της σύγχρονης ελληνικής αγωνιστικής πραγματικότητας. Για τον δεύτερο από τους διεθνείς αγώνες ράλλυ στην Ελλάδα, το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις.
Ακολουθεί, κοινωνική- αγωνιστική επεξήγηση:
Οι αγώνες αυτοκινήτου είναι ότι και τα άλλα αθλήματα αλλά με μηχανικό μέσο το αυτοκίνητο, σε οποιαδήποτε μορφή του και προφανώς με κανόνες ανάλογα με το είδος. Οι αγώνες αυτοκινήτου ράλλυ είναι μία συγκεκριμένη έκφραση, ανάμεσα σε διαφορετικούς τύπους αγώνων. Επεξήγηση για το τι σημαίνει ράλλυ στους αγώνες αυτοκινήτου, είναι η διαφορά αγώνα 400 μ. στο στίβο, απέναντι σε Μαραθώνιο των 10.000 μ. σε ελεύθεση διαδρομή. Ακριβώς όπως τα ράλλυ στους αγώνες αυτοκινήτου, με τους αγώνες αντοχής να εξελίσσονται σε πίστα, όπου εναλλάσσονται οι οδηγοί. Ένα Ράλλυ, όπως το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, υπό φυσιολογικές συνθήκες, περιέχει και αντοχή. Των υλικών, αλλά και των ανθρώπων, αγώνας σε μεγαλύτερη διάρκεια από αυτό που αποκαλούμε «σπριντ», οπότε απαιτείται και στρατηγική. Γεγονός ότι επιβάλλεται να πάρει ανάσες ο άνθρωπος, αλλά και χρήση χωρίς υπερβολές για τα μηχανικά μέρη, ενώ απαιτείται και ψυχολογική διαύγεια ώστε να διαχειριστείς σωστά τις λεπτομέρειες, ενώ είναι απαραίτητη η τύχη, όπως παντού άλλωστε.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, με την τελευταία «μαχαιριά» την περίοδο Covid, οι αγώνες ράλλυ σε πολλές χώρες, όπως και στη χώρας μας, αλλάζουν χαρακτήρα. Ολόκληρα πρωταθλήματα, γίνονται σπριντ, μόνο τέρμα γκάζι, σε γνωστές διαδρομές, κατά κανόνα επαναλαμβανόμενες. Η τακτική είναι όλα τέρμα και η επιλογή να φυλάξεις, απλώς μία φράση. Ένα τετ-α-κέ σε ρίχνει εκτός βάθρου, ενώ μετά από ένα λάστιχο, σκέπτεσαι να εγκαταλείψεις.
Ναι μεν, αλλά…
Ευτυχώς, το 2022 επανήλθε στο ελληνικό αγωνιστικό προσκήνιο το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις στο σωστό του τερέν, το χώμα. Μας δόθηκε η ευκαιρία λοιπόν, με τη Χαρά Μωραΐτη, μαζί στα μπάκετ από το 2019 και έκτοτε μόνο βελτιώνεται, να συμμετέχουμε στο ΙΡΑ κ.ο μόνο, με ένα πραγματικά ιστορικό αυτοκίνητο από πλευράς παλαιότητας. Μπορεί, από πλευράς άμεσου συναγωνισμού να μην ξέρεις ποιος είναι ο αντίπαλος σου εκτός από τον εαυτό σου, αλλά σου δίνει κίνητρο να προσπαθείς να ανταπεξέλθεις σε όλες τις δυσκολίες. Γεγονός πως ήταν ο λόγος ώστε να ερωτευθούμε και τα χώματα και ας είναι και σκληρά, χωρίς να χρειάζεται μία ολόκληρη περιουσία, όπως για οποιοδήποτε σύγχρονο αγωνιστικό αυτοκίνητο.
Μετά το 2022 και το 2023, με συμμετοχή στο πρωτάθλημα Ιστορικών όπου και κατακτήσαμε τη 2η θέση στο πρωτάθλημα και τη 1η θέση στο κύπελλο χώματος, φέτος περιορίσαμε τη συμμετοχή μας,λόγω χαμηλού διαθέσιμου μπάτζετ. Απλά, δεν είχαμε τα χρήματα να ακολουθήσουμε κάποιο θεσμό. Συμφωνήσαμε όμωςνα συμμετέχουμε για τρίτη χρονιά, κάνοντας τα αδύνατα-δυνατά, ώστε να συμμετέχουμε στο ΙΡΑ 2024, με τα χαρακτηριστικά ενός αγώνα ράλλυ που γοητεύουν. Όπως αντοχή, στρατηγική, προετοιμασία, τύχη, διαύγεια σκέψης και όπου επιτρέπεται ταχύτητα ώστε να πιέσεις στα όρια του αυτοκινήτου και του πληρώματος. Με εξτρά μπόνους ως συντελεστή ευχαρίστησης, τις συναναστροφές που έχεις κατά τη διάρκεια της εβδομάδας του αγώνα με ανθρώπους με το ίδιο πάθος με εσένα, τις εικόνες από τα βουνά και τα χωριά της Ελλάδας, που σε άλλη περίπτωση θα ήταν απίθανο να επισκεφθείς.
Στην Ιτέα…
Χαίρεσαι να βάζεις βενζίνη και να πλένεις το αυτοκίνητο στην ΕΚΟ του φίλου Κόγια, να απολαμβάνεις τα «αντιαθλητικά» αλλά πεντανόστιμα γλυκά στο “Αρχοντικόν” και άλλες τέτοιες εικόνες. Τις χρησιμοποιείς ως μπαταρία τους επόμενους μήνες, μέχρι να ασχοληθείς με τον ίδιο ή με αντίστοιχο αγώνα.
Οι άνθρωποι…
… σημαντικοί δίπλα μας και εξαιτίας τους καταφέραμε και πήραμε εκκίνηση κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου των Ταξιαρχών. Οι χορηγοί μας και οι φίλοι μας, που μας υποστηρίζουν όποτε τους το ζητάμε, για τέτοιες ειδικές περιπτώσεις και όχι μόνο. Ακόμα πιο συγκεκριμένοι οι άνθρωποι οι οποίοι ευθύνονται για το ότι καταφέραμε να τερματίσουμε ακόμα μια φορά με την Toyota Corolla TE35. Να αναφερθούμε λοιπόν με σεβασμό και ευγνωμοσύνη τους αδερφούς Δημήτρη και Άκη Τσούργιαννη και τους συνεργάτες τους, Πασχάλη Παπούλια και Νώντας Παπαδημητρίου.
Στον αγώνα …
Αφού εξασφαλίσαμε τη συμμετοχή μας, κάναμε τις απαραίτητες αναγνωρίσεις. Ένα ακόμα, σχετικό πλεονέκτημα σε τέτοιου είδους αγώνες. Δεν είναι πολλές οι ε.δ και όντας και μακριά από την έδρα των πληρωμάτων, δεν σε προτρέπουν, ενώ και δεν χρησιμεύουν τα πολλά περάσματα. Από 2 έως 4 περάσματα αρκούν για να έχεις “ασφαλείς” σημειώσεις που σου επιτρέπουν να κινηθείς σβέλτα. Το αυτοκίνητο μας, φτάνει στο “peak” της προετοιμασίας την εβδομάδα του αγώνα. Είναι ο τρόπος λειτουργίας του Δημήτρη Τσούργιαννη που θέλει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα εν θερμώ, τα οποία εκ του αποτελέσματος τα χειρίζεται παραπάνω από άψογα!
Για την εκκίνηση στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, παρέα με φίλους αγωνιζόμενους της sporting και της regularity κατηγορίας. Χωρίς άλλη αγωνιστική δραστηριότητα, απολαμβάνουμε την παραμονή μας στο χώρο με συγκίνηση, γνωρίζοντας ότι από εκεί εκκινούσαν όλοι οι «θεοί» της ιστορίας των ράλλυ και του ράλλυ Ακρόπολις, Έλληνες και ξένοι. Αμέσως μετά, το μεσημέρι προς απόγευμα Παρασκευής τελειώνουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες προετοιμασίας του αυτοκινήτου, και οργάνωσης ώστε να έρθει το σέρβις στην Ιτέα. Ο Τάκης( Δημήτρης Τσούργιαννης) την πρώτη μέρα δεν μας ακολουθεί στη διαδρομή, αλλά μας περιμένει στο SP, πριν το νυχτερινό σκέλος.
Όπως συμβαίνει κάθε φορά που έχεις καιρό να οδηγήσεις ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο, έτσι και τώρα, μετά από σχεδόν ένα χρόνο «διάστασης» με το τιμόνι της Toyota χρειάζεται κάποιος χρόνος προσαρμογής. Χάνουμε στη πρώτη ειδική διαδρομή σε σχέση με τον συναγωνισμό από 30 έως 40 δευτερόλεπτα. Συνεχίζουμε στη δεύτερη ειδική,αναλύοντας τους λάθος χειρισμούς και αλλαγή του στυλ στο σωστό, οπότε και με λίγη πίεση παραπάνω, σε μία ολοκαίνουργια ειδική, κινούμαστε αξιοπρεπώς και φτάνουμε στην Πέμπτη ειδική διαδρομή της ημέρας. Εκεί δυστυχώς μαθαίνουμε ότι κάηκε το αγωνιστικό του συναθλητή και φίλου Παναγιώτη Παραδείση, ένα Εσκορτ Gr. IV…Δεν θέλουμε να ξέρουμε πως είναι το συναίσθημα να βλέπεις να καίγεται η περιουσία σου και να μην μπορείς να κάνεις κάτι…
H διαδρομή γίνεται απλή και φτάνουμε στην Ιτέα για το σέρβις πριν τις νυχτερινές Καρούτες. Στο SP, στο λιμάνι,ο Τάκης με τον Νώντα, τσεκάρουν το αυτοκίνητο, προσθέτουν δύο εξτρά προβολείς, ρυθμίζουν τα φώτα και πάμε για την απλή διαδρομή των 60 χιλ. Αν και την πρώτη χρονιά η συγκεκριμένη διαδρομή δεν με ενθουσίασε σε συνδυασμό με την Toyota Corolla, φέτος που είχαμε ικανοποιητικά φώτα και εκ του αποτελέσματος, μπορώ να σχολιάσω ότι δικαίως ψηφίζεται από τις ωραιότερες ειδικές διαδρομές του WRC. Νυχτερινό 45λεπτο σέρβις και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις ο καλός θεός του μότορσπορτ και ο Τάκης, προλαβαίνει και επισκευάζει χωρίς ποινή, απρόοπτη ζημιά, έχοντας προγραμματίσει να ολοκληρώσει εργασίες το πρωί, αμέσως μετά το παρκ φερμέ.
Την Κυριακή ετοιμαζόμαστε για το δεύτερο πέρασμα στις κατηφορικές «Καρούτες», φορτώνοντας τη μνήμη μας με εμπειρίες για τους επόμενους μήνες. Συνέχεια της ημέρας με 2 φορές πέρασμα από τις ειδικές διαδρομές, Παρνασσός και Προσήλιο με κατεύθυνση προς την Αγία Ευθυμία. Ο πιο σκληρός συνδυασμός ειδικών διαδρομών του φετινού Ιστορικού Ακρόπολις. Παρόλα αυτά, όπως περνάνε όλα τα αγωνιστικά από τις ειδικές, έτσι περάσαμε και εμείς, με το μυαλό μας να αναρωτιέται πότε θα σκάσει λάστιχο ή πότε θα φύγει κάποιος τροχός. Εδώ ο παράγοντας τύχη ήταν με το μέρος μας ( ή έτσι νομίζουμε ,σαφώς ξανά έπαιξε κυρίως το ρόλο του η προετοιμασία που είχε κάνει το team Tsourgiannis) και τελικός τερματισμός στην 11η θέση της γενικής 0.8 του δευτερολέπτου πίσω από τους Αλέξανδρο Χαλιβελάκη -Θανάση Παπαγεωργίου και μερικά δευτερόλεπτα μπροστά από τους πρώην πρωταθλητές Γρηγόρη Νιώρα – Κώστα Κακαλή, ο οποίος ήταν ο βασικός μας στόχος το τελευταίο σκέλος του αγώνα. Στην ίδιο περίπου ρυθμό, αλλά μερικά κλικ πιο γρήγορα από εμάς κινήθηκαν οι φοβεροί Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου – Μάνος Σιγάλας με το 1300 starlet turbo και ακόμα πιο γρήγορα οι εντυπωσιακοί Κώστας Μυλωνάς – Νίκος Παραπέρας. Λίγο πιο πίσω με πρόβλημα στον κινητήρα, τερμάτισαν οι Κώστας Αργυρίου- Σταμάτης Λιάσκος, όντας και πρώτοι στα 1300.
Επί της ουσίας,
…όλοι όσοι τερματίσαμε, είτε μπροστά είτε πίσω, εισπράξαμε τις απαραίτητες εικόνες, μυρωδιές και ήχους, για να μας τροφοδοτούν, μέχρι το επόμενο αγώνα, είτε σε κάτι ανάλογο, είτε σε μικρότερο αγωνιστικό γεγονός. Στη σημερινή κοινωνικά διαμορφωμένη ζωή που κάνουμε, το άθλημα-χόμπι μας, είναι το μέσο «υπερευχαρίστησης» ώστε να καλύψεις τις ατελείωτες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, με τον καθένας μας να έχει το δικό του μέτρο για το ποιες είναι αυτές. Ανήκουμε στους λίγους τυχερούς, -λόγω κόστους, που συμμετέχουν σε αγώνες αυτοκινήτουκαι χρειάζονται λίγα λεπτά, ώστε να αναγνωρίσεις ότι είναι κάτι ξεχωριστό. Μέχρι την επόμενη φορά, Ευχαριστούμε!_ Δημήτρης Αμαξόπουλος