Διαδρομή εξήντα ετών και οι αξεπέραστες διαφορές με την πρώτη ματιά προδίδουν τις πραγματικές διαστάσεις μιας κατασκευής με διαχρονική αξία. Ό,τι άλλωστε εμπνέει τον Ιταλό, που με τη σύγχρονη Giulia ακολούθησε το ένστικτό του.
Συχνά οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν τα βαριά ονόματα των μοντέλων τους και για τη σύγχρονη εκδοχή τους. Δεν είναι όμως πάντα επιτυχημένη αυτή η πρακτική, και να θυμηθούμε τη σύγχρονη Delta σε σχέση με τη βάση για την παγκόσμια πρωταθλήτρια. Η αστοχία, όπως ένα κακά βρασμένο σπαγγέτι. Ό,τι χειρότερο για τον Ιταλό.
Το επιτυχημένο της συνταγής αντικατοπτρίζεται στην Giulia, και ας μας θυμίζει η σύγχρονη περισσότερο την απολαυστική και δύστροπη Berlina. Ο λάτρης θα σημειώσει την Alfetta, και δε διαφωνούμε, ενώ οι πιο σύγχρονοι της συντροφιάς θα σχολιάσουν ότι πρόκειται για τη σύγχρονη «75», την τελευταία πραγματική Alfa με την κίνηση πίσω. Οι Ιταλοί πήγαν βαθιά στις ρίζες τους και με τη σύγχρονη Giulia ξεπέρασαν και τον εαυτό τους, εκτός από τους ανταγωνιστές τους, και μάλιστα με βαριά, αντικειμενικά κριτήρια.
Ιεροτελεστία…
Δύσκολη άσκηση αυτό το άτυπο οδοιπορικό με διαδρομή εξήντα ετών, ειδικά όταν αναφέρεσαι σε μια all-time classic Alfa Romeo, που αγγίζει την καρδιά του petrolhead, ανεξαρτήτως προδιαγραφών. Οι τελευταίοι, απολαμβάνοντας τις αρετές μιας σύγχρονης Giulia, και ειδικά της Veloce, με όνομα βαρύ σαν ιστορία, αντιλαμβάνονται και το παρελθόν. Τότε που η Alfa Romeo, ως στυλ και προσωπικότητα σε σχέση με τον Πραγματικό Οδηγό, δεν είχε αντίπαλο. Ήταν το όνειρο και παραμένει. Το στυλ υπεράνω μετρήσεων, με την προσωπικότητα σημείο αναφοράς. Κάθε ήχος και κάθε άγγιγμα σε ό,τι συνδέεται με τα μηχανικά της μέρη αποθηκεύεται στη μνήμη, και όσοι είχαμε την τιμή έχουμε πολλούς λόγους ώστε να εκφράζουμε σεβασμό για το παρελθόν και θαυμασμό για το παρόν. Όπως ακριβώς εκφράζεται από τη σύγχρονη έκδοση. Άλλωστε, αυτό το δήθεν αθώο σεντάν, η σύγχρονη Giulia, υπογράφει με ιταλική γραφή το super deal από όπου προέκυψε η φιλόδοξη Stellantis.
Ευκαιρίας δοθείσης…
Το ταξίδι στο χθες, με φόντο το σήμερα, είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις υποστηρίζοντας τις αρχές του περιοδικού, με τις ρίζες του βαθιά στην ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία. Ακριβώς όπως μας δίδαξε ο Κώστας Καββαθάς, ο ιδρυτής, εμβληματικός εκδότης των 4Τροχών. Ανανεωμένη η Giulia Veloce στο trendy χρώμα της, ως αντίθεση στη συνήθεια. Στο μόνο κόκκινο για την Alfa Romeo.
Από την άλλη, η Giulia 1600 TI είναι σε παρεξηγημένο χρώμα, αφού αυτό το πράσινο σε παραπέμπει στη Βρετανική Αυτοκρατορία, με τη δική της ιστορία. Η «δική μας», το άψογα συντηρημένο αυτοκίνητο του Γιώργου Αλεβιζόπουλου, είναι μια 1600 ΤI του 1966. Της πρώτης γενιάς, με κινητήρα με 2EEK και ένα διπλό καρμπιρατέρ. Ένα 32άρι της Solex. Απόδοση 92 ίππων από 1.570 κ.εκ. και το 5άρι σήμα κατατεθέν, οπότε μόνο τυχαία δεν «ορμάς» στον κλασικό επιλογέα.
Με διαδρομή που μένει για πάντα αποθηκευμένη στο χέρι και στην παλάμη όποιου είχε την τιμή. Ο ήχος του κινητήρα παραμένει χαρακτηριστικός, και να θυμίσουμε ότι τότε μόνο οι Alfa Romeo λειτουργούσαν ως καλό μουσικό συγκρότημα. Ήταν οι κινητήρες με τα δύο διπλά, αλλά και ο δικός μας δεν υπολείπεται…
Ευθύνη μας, ώστε η ασφαλής μετακίνηση για τις ανάγκες του κ. Κουσκούτη να συνδυάζεται και με δικό μας ταξίδι στο παρελθόν. Αν το ασαφές τιμόνι σε πληγώνει, η συνέχεια, με την ευρύτερη λειτουργία της, ανατριχιάζει.
Ακατάλληλα ακούσματα δεν προκύπτουν, ο κινητήρας λειτουργεί από πολύ χαμηλά και ακόμα μία φορά απολαμβάνεις το χαμηλό βάρος των αυτοκινήτων εποχής. Δεν κρύβεται άλλωστε το περίπου μισό βάρος σε σχέση με τη σύγχρονη, που για να είναι γνήσια Alfa Romeo χρησιμοποιεί κινητήρα με τριπλάσια ιπποδύναμη. Σήμερα τα αυτοκίνητα επιδόσεων συνδυάζονται με πανάκριβα συστήματα επιβράδυνσης, ώστε να είναι δυνατή η διαχείριση της σχέσης βάρους με ιπποδύναμη. Την ίδια ώρα, με την Alfa Romeo των περίπου εξήντα ετών και τα πρωτόγονα φρένα της, κατηφορίζεις και δεν ασχολείσαι. Συγχωρεί μάλιστα και την ανάρτηση, που σε σχέση με φιλοσοφία κατασκευής και απόδοση, δε διεκδικεί βράβευση. Όπως άλλωστε και κανένα αυτοκίνητο εποχής. Είπαμε, πλεονέκτημα το χαμηλό βάρος.
Η εξέλιξη του είδους…
Με τις χαοτικές διαφορές στα μηχανικά μέρη, να δανειστούμε την έγκυρη προσέγγιση του Ιάκωβου Κρομμύδα και να επικεντρωθούμε στη σχεδίαση: «Η σύγχρονη Giulia ακολουθεί έναν πιο μοναχικό δρόμο, με τους σχεδιαστές της όμως να έχουν και εκείνοι έναν άσο στο μανίκι τους. Η νέα πλατφόρμα Giorgio δεν προσφέρει απλώς μια εξαιρετική βάση για τη σύνθεση ενός σεντάν με κορυφαία οδηγική αίσθηση, αλλά δίνει και τη δυνατότητα στους σχεδιαστές να χαράξουν μια εξίσου δυναμική σιλουέτα. Η τοποθέτηση του κινητήρα κατά τον διαμήκη άξονα και η μπροστινή ανάρτηση με τα διπλά ψαλίδια χαρίζουν κομψότητα, με την απόσταση που χωρίζει το πάνω μέρος του τροχού από το καπό να είναι πολύ μικρή, δίνοντας υπέροχες αναλογίες, ανεξάρτητα από τη διάμετρο της ζάντας που χρησιμοποιείται.
Οι χωρίς φλυαρίες γραμμές της νέας Giulia δε χρειάζονται ιδιαίτερες εξηγήσεις, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο επικεφαλής σχεδιασμού του μοντέλου, Αλεσάντρο Μακολίνι. Το σχήμα και οι όγκοι μιλούν από μόνα τους. Ο μικρός εμπρός πρόβολος και το μακρύ κάλυμμα του κινητήρα δίνουν τη δυναμική στάση, η οποία ολοκληρώνεται με τον τρόπο που η οροφή καταλήγει στον τρίτο όγκο, προσδίδοντας ένα τελείωμα αντάξιο ενός GT coupe. Στο εμπρός μέρος, το trilobo, το σύνολο που συνθέτουν η κλασική τριγωνική μάσκα, το scudetto, και οι εκατέρωθεν αυτού εισαγωγές αέρα, είναι πολύ πιο εμφατικό στη σύγχρονη Giulia,συμβάλλοντας στο συνολικά αθλητικό παράστημα του μοντέλου. Τα πάντα δείχνουν να βρίσκονται διαρκώς υπό τάση, διατηρώντας όμως την ίδια στιγμή μια απόλυτα αρμονική αίσθηση».
Mε το χέρι στην καρδιά…
Θέμα σύγκρισης δεν προκύπτει, αλλά πρόκειται για ένα περίφημο παράδειγμα διαχείρισης της ιστορίας, ως ιερή υποχρέωση του σεβασμού στο DNA της μάρκας. Άλλωστε, με ένα καλά συντηρημένο αυτοκίνητο, όπως τη δική μας πράσινη Giulia, οι νέοι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία τους, με σημαντική αφορμή. Είναι η σύγχρονη Giulia, και ειδικά μια «benzina» με την κίνηση μόνο πίσω, που κλείνει το μάτι και υποκλίνεται στο παρέλθουν, όπως εκφράζεται από τη 1600 TI του άλλοτε._ Σ. X.
Ευχή και κατάρα (του Ιάκωβου Κρομμύδα)
Πλούσια κληρονομιά, ισχυρή εταιρική ταυτότητα και εκατομμύρια φανατικών φίλων σε όλο τον κόσμο. Τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν αναμφισβήτητα πηγή έμπνευσης, αλλά και τεράστιας ευθύνης για έναν σχεδιαστή της Alfa Romeo.
Είναι ελάχιστες οι εταιρείες αυτοκινήτου όπου η προσδοκία από το κοινό για το αισθητικό αποτέλεσμα είναι τόσο έντονη όσο στην περίπτωση της ιταλικής μάρκας. Εξαιρετική τιμή και συνάμα ρίσκο για τον σχεδιαστή, με μια πιθανή αποτυχία πολύ εύκολα να φλερτάρει με την έννοια της βλασφημίας. Σεβασμός στο DNA, λοιπόν, και παράλληλα προσπάθεια για ένα αποτέλεσμα αρμονικό, που θα αποτελεί μια σύγχρονη ερμηνεία της φιλοσοφίας της μάρκας, και όχι μια νοσταλγική επανάληψη. Κάτω από αυτό το πρίσμα είναι μάλλον ανώφελο κάποιος να ψάχνει κοινά χαρακτηριστικά στα μοντέλα, με την έννοια της απλής αντιγραφής κάποιας γραμμής ή ενός συγκεκριμένου στυλιστικού στοιχείου.
Η Alfa Romeo Giulia,που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της τον Ιούνιο του 1962 στη Μόντσα, ήταν ένα σπορ οικογενειακό αυτοκίνητο, με την αρχική έκδοση του μοντέλου να είναι 6θέσια, εκμεταλλευόμενη την τοποθέτηση του επιλογέα των ταχυτήτων στο ταμπλό. Την ίδια στιγμή, οι καθαρές επιφάνειες, η χαρακτηριστική γραμμή που διαχωρίζει τις μεταλλικές και τις γυάλινες επιφάνειες του αμαξώματος («beltline») και ο τρόπος που τα εμπρός και πίσω παρμπρίζ αγκαλιάζουν τη σιλουέτα δικαιολογούν τον όρο «σπορ» και σε αισθητικό επίπεδο. Άλλωστε, τότε οι σχεδιαστές, για την περαιτέρω ανάπτυξη του δυναμικού χαρακτήρα, είχαν στη διάθεσή τους και την κουπέ έκδοση, Sprint GT, η οποία θα παρουσιαζόταν το 1963. Η νέα Alfa Romeo Giulia αποτελεί ένα σύνολο που, χωρίς να επαναλαμβάνει με μηχανικό τρόπο μια ένδοξη σχεδιαστική γλώσσα, την τιμά και την εξελίσσει, προσφέροντας με τη σειρά της γόνιμο έδαφος και για τις μελλοντικές δημιουργίες της μάρκας. Δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή, με τους σχεδιαστές του Centro Stile Alfa Romeo όμως να δικαιώνονται από το αποτέλεσμα._ Ι. Κ.
YΓ.: Στα «πλήκτρα» ο Ιάκωβος Κρομμύδας. Ο «Jakob», παλιός μας συνεργάτης. Με σπουδές στη Σχεδίαση, σήμερα υπεύθυνος Επικοινωνίας και Εταιρικής Εκπροσώπησης της FCA.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΣΚΟΥΤΗΣ