Η γοητευτική 8C 2900B Lungo, που κοσμεί στις ημέρες μας το Μουσείο της Alfa Romeo στο Αρέζε, είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο όμορφα αυτοκίνητα όλων των εποχών.
Η 8C 2900 σχεδιάστηκε για να λαμβάνει μέρος σε αγώνες sport αυτοκινήτων και, πιο συγκεκριμένα, για το διάσημο εκείνη την εποχή Mille Miglia. Ήταν βασισμένη στο πλαίσιο της 8C 35 των Grand Prix και φυσικά χρησιμοποιούσε τον εξαιρετικά επιτυχημένο οκτακύλινδρο σε σειρά κινητήρα με τους δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής, που είχε σχεδιάσει ένας από τους καλύτερους μηχανικούς όλων των εποχών, ο Vittorio Jano. Με τη χωρητικότητά του αυξημένη για την περίσταση στα 2.905 κυβικά εκατοστά, διέθετε μηχανικό υπερσυμπιεστή δύο βαθμίδων τύπου Roots και για την αναπνοή του φρόντιζαν δύο καρμπιρατέρ της Weber.
Η 8C 2900A παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1935, στη διεθνή έκθεση αυτοκινήτου του Λονδίνου. Ο κινητήρας της, που προερχόταν από την αγωνιστική έκδοση των Grand Prix, είχε σχέση συμπίεσης 6.5:1 και η μέγιστη ισχύς του έφθανε τους 220 ίππους στις 5.500 στροφές ανά λεπτό. Συνδυαζόταν δε με χειροκίνητο ασυγχρόνιστο κιβώτιο ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων, εγκατεστημένο στον πίσω άξονα. Κατασκευάστηκαν δέκα αυτοκίνητα αυτού του τύπου, πέντε το 1935 και άλλα πέντε το 1936, όλα τους με το μεταξόνιο στα 2.718 χλστ. Η Scuderia Ferrari συμμετείχε με τρεις 8C 2900A στο Mille Miglia του 1936 και του 1937. Την πρώτη χρονιά κατέκτησε όλες τις θέσεις στο βάθρο των νικητών με πρώτο τον Antonio Brivio, δεύτερο τον Giuseppe Farina και τρίτο τον Carlo Pintacuda. Στη δεύτερη συμμετοχή τους, αυτές οι ξεχωριστές Alfa Romeo με το όρθιο αλογάκι στο φτερό κέρδισαν και πάλι, με τον Pintacuda πρώτο και τον Farina δεύτερο: Το τρίτο αυτοκίνητο, με τον Clemente Biondetti στο τιμόνι, δεν κατάφερε να τερματίσει. Η 8C 2900A κέρδισε επίσης τις 24 ώρες του Spa το 1936, με πλήρωμα τους Raymond Sommer και Francesco Severi.
Η 8C 2900B, με περισσότερο πολιτισμένη λειτουργία και αρκετές ανέσεις, ξεκίνησε να παράγεται το 1937. Ο κινητήρας της, με τη σχέση συμπίεσης στην αναλογία 5.75:1, απέδιδε 180 ίππους στις 5.200 στροφές ανά λεπτό. Ήταν διαθέσιμη σε δύο μήκη μεταξονίων, την Corto (κοντή) των 2.799 χλστ. και την Lungo (μακριά) των 3.000 χλστ. Οι επιβλητικοί τροχοί της με τις ακτινωτές ζάντες είχαν διαστάσεις 19 ιντσών και τα τεράστια ταμπούρα της με την υδραυλική λειτουργία ανέρχονταν στα 432 χλστ. Κατασκευάστηκαν τριάντα δύο συνολικά 2900Β, δέκα το 1937 και είκοσι δύο το 1938. Ακόμη ένα μοντέλο αυτού του τύπου συναρμολογήθηκε το 1941. Τα περισσότερα από αυτά τα αυτοκίνητα φέρουν την υπογραφή της Carrozzeria Touring στη διαμόρφωση του αμαξώματός τους, υπάρχουν όμως και κάποια που ολοκληρώθηκαν από το studio Pininfarina. Μια 8C 2900 με cabriolet αμάξωμα, κτισμένο από τον Pininfarina, δημοπρατήθηκε αντί του ποσού των 4.072.000 αμερικανικών δολαρίων από τον οίκο Christie’s στο Pebble Beach της California. Τον καιρό που έγινε αυτό, το αυτοκίνητο που άλλαξε με αυτόν τον τρόπο ιδιοκτήτη, ήταν το δέκατο ακριβότερο όλων των εποχών. Ασφαλώς, αυτό μας δίνει μια τάξη μεγέθους για την αξία αυτού του πανέμορφου μοντέλου. Μια 8C 2900B Lungo, βαμμένη σε μια υπέροχη απόχρωση του γαλάζιου βρίσκεται σήμερα στο Museo Storico Alfa Romeo στο Αρέζε. Φυσικά, μαγνητίζει όλα τα βλέμματα και κλέβει τις εντυπώσεις…
Ο Vittorio Jano είχε συνδέσει το όνομά του με την Αlfa Romeo από τότε που κατασκεύασε γι αυτήν την αγωνιστική Ρ2. Το 1931 αποφάσισε να παρουσιάσει ένα διθέσιο sport αυτοκίνητο, που θα μπορούσε με τις ανάλογες μετατροπές να νικήσει τα Grand Prix της εποχής. Στις εκδόσεις δρόμου η 8C 2300 είχε απόδοση 142 ίππων. Τα αγωνιστικά μοντέλα όμως, έφθαναν σε ισχύ τους 180 ίππους στις 5.600 στροφές ανά λεπτό, η δε τελική ταχύτητα άγγιζε σε πολλές περιπτώσεις τα 225 χιλιόμετρα την ώρα. O εκπληκτικής σύλληψης κινητήρας του Jano ήταν φτιαγμένος ολόκληρος από αλουμίνιο, με δύο ξεχωριστά 4κύλινδρα block, τοποθετημένα το ένα πίσω από το άλλο. Στενός και υποτετράγωνος με στροφαλοθαλάμους από μαγνήσιο, δεξιά του είχε τον υπερσυμπιεστή τύπου Roots που έπαιρνε κίνηση από το στροφαλοφόρο. Τοποθετημένος πολύ πίσω, διέθετε στις κεφαλές των κυλίνδρων του ημισφαιρικούς θαλάμους καύσης. H παραγωγή έφτασε τα 188 αυτοκίνητα αυτού του τύπου, με μακρύ και κοντό μεταξόνιο, τα οποία κατασκευάστηκαν έως το 1934. Από αυτά τα δέκα ήταν αγωνιστικά Grand Prix, ενώ άλλα έξι έτρεχαν σε χέρια ιδιωτών (φωτ: Σπύρος Χατήρας, Alfa Romeo)