Ο Alberto Ascari θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων οδηγών στην ιστορία των αγώνων, γιατί το ταλέντο του που δεν περιορίστηκε μόνο στη Formula 1. Για τους Ιταλούς, είναι ήρωας. Και ένα συγκεκριμένο επίτευγμά του δεν βρήκε μιμητή για 49 χρόνια
Ο Alberto Ascari γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1918, στο Μιλάνο της Ιταλίας. Γιος του Antonio Ascari, ενός εκ των κορυφαίων Ιταλών οδηγών στα προπολεμικά χρόνια, ο Alberto δεν άργησε να ασχολήθεί τους τροχούς, παρά το γεγονός ότι έχασε τον πατέρα σου σε ατύχημα όταν ήταν μόλις 7 ετών. Αλλά, είχε ήδη προλάβει να γνωρίσει τιτάνες του motorsport, όπως τον Enzo Ferrari, και το «μικρόβιο» είχε μπει για τα καλά.
Η καριέρα του Alberto θα καθυστερούσε να ξεκινήσει για λίγο, αφού όταν ήταν 22 ετών, ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Το συνεργείο που διατηρούσε η οικογένεια επιτάχθηκε από τον Ιταλικό στρατό για να επισκευάζει και να συντηρεί τα οχήματά του. Για τον λόγο αυτό δεν είναι υποχρεωτική και η κατάταξή του.
Με το τέλος του πολέμου, αρχίζει να αγωνίζεται με μία Maserati 4LCT. Συνοδηγός και μέντοράς του ο Villoresi. Μαζί σάρωναν σε όλα τα Grand Prix της βόρειας Ιταλίας, ενώ από το 1946 μέχρι το 1950, όταν η FIA άρχισε να οργανώνει εκ νέου τους αγώνες με στόχο τη δημιουργία ενός ενιαιού πρωταθλήματος, ο ‘Ciccio’, δηλαδή «παχουλός», όπως ήταν το παρατσούκλι του, συνέχιζε την επιτυχημένη του πορεία, πάντα μαζί με τη Ferrari.
Αναπόφευκτα, όταν δημιουργήθηκε το πρωτάθλημα της Formula 1, ο Ascari εντάχθηκε στη Scuderia Ferrari. Το 1950 και το 1951, η παντοδυναμία των Alfa Romeo με τους Farina, Fangio και Fagioli είδε τον ίδιο να μένει μακριά από τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.
Το 1952, όμως, και με τον Fangio απόντα εξαιτίας του ατυχήματος που είχε, και με τη Ferrari να έχει πλέον το καλύτερο μονοθέσιο, την 500, ο Ascari δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης, παίρνοντας 6 νίκες σε 6 συμμετοχές και στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής.
Επαναλαμβάνει το ίδιο επίτευγμα το 1953, δίνοντας μία σκληρή μάχη με τον Fangio, που πλέον οδηγεί για τη Maserati. Οι 5 νίκες που εξασφάλισε, όμως, ήταν αρκετές για να τον δουν να γίνεται ο πρώτος back-to-back πρωταθλητής στην ιστορία της Formula 1 – μέχρι να το κάνει και ο Fangio τις επόμενες 4 (!) χρονιές.
Ο Ascari, πάντως, είχε για πέντε δεκαετίες ένα ιδιαίτερο «ρεκόρ»: ήταν ο μοναδικός back-to-back πρωταθλητής της Ferrari μέχρι τον Michael Schmacher, που επανέλαβε (και ξεπέρασε) το επίτευγμα του Ιταλού από το 2000 ως το 2004.
Παράλληλα, παραμένει ο τελευταίος Ιταλός πρωταθλητής, και ίσως να είναι κι ο τελευταίος για αρκετά χρόνια, αφού ακόμα δεν έχει βρεθεί κανείς σε αυτό το επίπεδο για να «σπάσει» το σερί.
Ο Alberto Ascari ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Σε όλη του τη ζωή ταλαιπωρείτο από αϋπνίες και στομαχικό έλκος.
Ήταν σκληρός απέναντι στην οικογένειά του, αλλά τους αγαπούσε όσο τίποτε στον κόσμο. Όταν ο Ferrari τον ρώτησε κάποτε γιατί δεν δείχνει την αγάπη του προς τους ανθρώπους του, ο ίδιος απάντησε: «Προτιμώ να τους αντιμετωπίζω σκληρά. Δεν θέλω να με αγαπήσουν πολύ, γιατί έτσι θα υποφέρουν λιγότερο αν σκοτωθώ μία απ’ αυτές τις μέρες.»
Κι ενώ σαν οδηγός πάλευε πάντα για την ασφάλεια στους αγώνες, η μοίρα το ‘θελε να χαθεί στις πίστες.
Οδηγώντας για τη Lancia το 1955, είχε ένα τρομακτικό ατύχημα. Έχασε τον έλεγχο της D50, και έπεσε στη μαρίνα, βυθιζόμενος μαζί με το αυτοκίνητο. Μερικά δευτερόλεπτα μετά, κατάφερε να ανέβει στην επιφάνεια, επιβιώνοντας με μόνο μία σπασμένη μύτη.
Μόλις τέσσερις μέρες μετά, βρέθηκε στη Μόντσα, σε δοκιμές της Ferrari για το αγωνιστικό της πρόγραμμα, με τον Eugenio Castellotti στα πηδάλια.
Θέλησε, μάλιστα, να οδηγήσει για λίγο, ενώ φορούσε κοστούμι και γραβάτα. Μπήκε στο αυτοκίνητο, χωρίς το τυχερό μπλε κράνος του, αλλά με το άσπρο του Castelloti, και λίγο μετά, έχασε ανεξήγητα τον έλεγχο και σκοτώθηκε. Ήταν 26 Μαΐου 1955.
Κανείς δεν έμαθε και δεν κατάλαβε ποτέ πώς βρέθηκε εκτός πίστας. Κάποιοι υπέθεσαν πως έχασε τις αισθήσεις του εξαιτίας του ατυχήματος στο Μονακό.
Και, καμιά φορά, η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια: πατέρας και γιος Ascari πέθαναν την ίδια ημερομηνία, έχοντας τις ίδιες νίκες (13), αφήνοντας γυναίκα και δύο παιδιά.
Ο Ascari τιμήθηκε ως ήρωας, και τάφηκε δίπλα στον πατέρα του, Antonio, στο Μιλάνο._Δ.Μ.
Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:
- Σεζόν: 1950-1951, 1953-1958
- Ομάδες: Ferrari, Maserati, Lancia
- Εκκινήσεις: 32
- Πρωταθλήματα: 2 (1952-1953)
- Νίκες: 13
- Βάθρα: 17
- Pole positions: 14
- Ταχύτεροι γύροι: 12