Αψής, δύσκολος στη συνεργασία, αλλά ταλαντούχος και πρότυπο για κάθε οδηγό της Williams που ακολούθησε από τότε μέχρι και σήμερα. Αυτός ήταν ο Alan Jones.
Ο Alan Stanley Jones γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1946, στη Μελβούρνη. Ο πατέρας του, Stan, ήταν από τους κορυφαίους οδηγούς της γενιάς του στην Αυστραλία, κάτι που του έδωσε τη δυνατότητα να μεταβεί στην Ευρώπη και να δοκιμάσει για λογαριασμό της BRM και της Ferrari, όμως αρνήθηκε για να μείνει στην πατρίδα, μαζί με την οικογένειά του.
Θα μπορούσε να πει κανείς, λοιπόν, πως ήταν αναπόφευκτο ο γιος του να μην ασχοληθεί με τους αγώνες. Από 15 ετών, ο Alan έδειξε τα διαπιστευτήριά του, όντας πρωταθλητής καρτ, καθώς και μονοθεσίων, οδηγώντας την Cooper του πατέρα του.
Το 1970, κατάλαβε πως η καριέρα του θα απογειωνόταν μόνο αν έκανε το βήμα που δεν έκανε ποτέ ο πατέρας του: να μεταβεί στην Ευρώπη. Έτσι, φτάνει στο Λονδίνο με 50 λίρες και με την τότε σύντροφό του (μετέπειτα σύζυγό του) νοίκιαζαν δωμάτια, βγάζοντας ένα ικανοποιητικό εισόδημα για να μπορέσει ο Alan να συνεχίσει να αγωνίζεται.
Η αρχή ήταν δύσκολη, αφού ούτε στη Formula Ford, ούτε στη Formula 3 είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, και σε έναν αγώνα στο Brands Hatch έσπασε το πόδι, μένοντας εκτός δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ευτυχώς για τον ίδιο, το 1973 προσκαλείται να συμμετάσχει σε έναν αγώνα F3 με μία GRD, κερδίζοντας στο Silverstone. Εκείνη τη χρονιά, έχασε και τον πατέρα του, σε ηλικία 51 ετών, από καρδιακή προσβολή. Στο φέρετρό του, ο Alan τοποθέτησε το στεφάνι του νικητή που είχε αποκτήσει μετά τον αγώνα.
Μέχρι το 1975, ο Jones είχε χτίσει την φήμη του μέσα στις μικρότερες κατηγορίες και πήρε μία θέση στη Formula 1 με την ομάδα του Λόρδου Alexander Hesketh.
Τα επόμενα δύο χρόνια θα περνούσε κι από τις ομάδες των Hill και Surtees, γνωρίζοντας ελάχιστη επιτυχία.
Έτσι, το 1977, μετά τον τραγικό θάνατο του Tom Pryce, ο Jones δέχεται να οδηγήσει για λογαριασμό της Shadow, και μαζί της πήρε την πρώτη του νίκη στο σπορ, στην Αυστρία.
Η συνολική του απόδοση με την ομάδα οδήγησε σε μία σοβαρή πρόταση από τη Ferrari για τη σεζόν του ’78. Όταν οι Ιταλοί άλλαξαν γνώμη και προτίμησαν τον Gilles Villeneuve, που είχε κάνει το ντεμπούτο του με τη McLaren εκείνη τη χρονιά, ο Jones άρχισε να εξερευνά τις εναλλακτικές του, και μία εξ αυτών ήταν η Williams, που ως τότε μετρούσε ελάχιστα καλά αποτελέσματα και βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση.
Ο Αυστραλός, όμως, πείστηκε από την ηγεσία του Frank Williams και το τεχνικό δαιμόνιο του Patrick Head, κι υπέγραψε με την ομάδα για το 1979, όταν και κέρδισε 4 αγώνες, τερματίζοντας 3ος στο πρωτάθλημα.
Το 1980, η FW07B και ο ‘AJ’ (όπως τον αποκαλούσαν στην ομάδα) ήταν ένας ανίκητος συνδυασμός, κερδίζοντας Αργεντινή, Γαλλία, Βρετανία, Καναδά και ΗΠΑ, φτάνοντας στην κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή, του πρώτου στην ιστορία της ομάδας.
Και κάπως έτσι, ο Alan Jones έγινε ο άνθρωπος που θα αποτελούσε το πρότυπο για κάθε «οδηγό Williams». Θα ήταν ο οδηγός που ο Sir Frank Williams θα είχε μέσα στην καρδιά του για πάντα, γιατί αντιπροσώπευε αυτό που ήθελε: μία ανεξάρτητη, δυναμική προσωπικότητα, με κίνητρο και πείσμα:
«Δεν χρειαζόταν ποτέ να τον ενθαρρύνεις, γιατί ήταν πείσμων και αγύριστο κεφάλι. Δεν χρειαζόταν ντάντεμα, και έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Δεν θα έπρεπε να ρωτάω τον οδηγό αν είναι χαρούμενος, ή αν χρειάζεται να του αλλάξω την πάνα του.»
Και για τον Jones, ο Prost (rookie στην πρωταθληματική χρονιά του Αυστραλού) θα έλεγε ότι είναι «ο πιο παθιασμένος, δυναμικός -ως και βίαιος- οδηγός».
Το 1981 ταλαιπωρήθηκε από πολλά προβλήματα αξιοπιστίας, και παρά τις 2 νίκες και την 3η θέση στην κατάταξη, ο Jones αποχώρησε από την ενεργό δράση για να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Το πάθος για τους αγώνες, όμως, τον έκανε να επιστρέψει (για λίγο, και χωρίς επιτυχία) στη Formula 1, για λογαριασμό των Arrows και Lola.
Αρκετά χρόνια μετά, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έγινε σχολιαστής F1, προτού επιστρέψει στο paddock το 2010 για μερικούς αγώνες ως βοηθός αγωνοδικών.
Ως και σήμερα είναι ο μοναδικός Αυστραλός που έχει καταφέρει να κερδίσει τον αγώνα της χώρας του, και ο τελευταίος της πρωταθλητής._Δ.Μ.
Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:
• Σεζόν: 1975–1981, 1983, 1985–1986
• Ομάδες: Hesketh, Hill, Surtees, Shadow, Williams, Arrows, Haas Lola
• Εκκινήσεις: 93
• Πρωταθλήματα: 1 (1980)
• Νίκες: 12
• Βάθρα: 24
• Pole positions: 6
• Ταχύτεροι γύροι: 13