Είτε το έλεγες γοργόνα, είτε δελφίνι, το σίγουρο είναι πως αυτό το τετραθέσιο αεροδυναμικό τρίκυκλο ήταν πάρα πολύ ασυνήθιστο για να φτάσει στη μαζική παραγωγή και στην εμπορική επιτυχία.
Το διάβα της Αυτοκίνησης μέσα στο χρόνο περιέχει αρκετές προσπάθειες για την κατασκευή αεροδυναμικών αμαξωμάτων, που στόχο είχαν να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την αντίσταση του αυτοκινήτου στη ροή του αέρα, γεγονός που θα οδηγούσε στη μείωση της μέσης κατανάλωσης σε καύσιμο και στην ανάπτυξη μεγαλύτερων ταχυτήτων στο δρόμο. Η πρώτη καταγραμμένη απόπειρα έγινε στην αυγή της νέας εφεύρεσης, το 1899, ενώ ο όλος προβληματισμός επί του θέματος εκδηλώθηκε με μεγαλύτερη συχνότητα τη δεκαετία του ’30. Στο διάστημα αυτό, οι αεροδυναμικές προτάσεις δοκίμασαν αρκετά σχήματα, ξεκινώντας από τον κώνο στο πίσω μέρος του αμαξώματος. Στη συνέχεια οι ερευνητές πέρασαν στο σχήμα του αυγού και της σταγόνας, καταβάλλοντας φιλότιμες προσπάθειες, που όμως δεν βοηθήθηκαν από το επίπεδο της μηχανολογίας των καιρών εκείνων, ενώ και από εμπορικής πλευράς δεν μπόρεσαν να πείσουν τα μεγάλα εργοστάσια να ακολουθήσουν. Ένα από τα πιο αξιόλογα εγχειρήματα της εποχής του Μεσοπολέμου ήταν και το Airomobile, άσχετα αν δεν κατάφερε τελικά να ορθοποδήσει, παραμένοντας αξιομνημόνευτο στο διηνεκές.
Έτσι ξεκίνησαν όλα…
Μετά το κλείσιμο της Franklin Automobile Company λόγω οικονομικών προβλημάτων το 1934, οι πρώην μηχανικοί της εταιρείας Carl Doman και Edward Marks οργάνωσαν τη δική τους επιχείρηση, που είχε ως αντικείμενο τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη ενός νέου αερόψυκτου κινητήρα. Στη διαδρομή τους προς την κατεύθυνση αυτή, συνάντησαν τον Paul Lewis από το Ντένβερ του Κολοράντο, που από τις αρχές του 1930 είχε συλλάβει την ιδέα για ένα φουτουριστικό αυτοκίνητο και το 1936 ήρθε σε συμφωνία μαζί τους για την κατασκευή ενός πρωτοτύπου. To ιδιαίτερο στιλ του μοντέλου που δημιουργήθηκε, το οποίο θύμιζε κάτι μεταξύ γοργόνας και δελφινιού, οφείλεται στον John Tjaarda (πατέρα του επίσης διάσημου και επιτυχημένου Tom Tjaarda), που ήδη έπαιρνε τα εύσημα για τον σχεδιασμό του πολύ σημαντικού όπως αποδείχτηκε Lincoln Zephyr. Toν Απρίλιο του 1937 το Airomobile, όπως ονομάστηκε, ήταν έτοιμο και ξεκινούσε δοκιμές στο δρόμο. Πράγματι, επρόκειτο για κάτι πολύ ασυνήθιστο.
Ιδιόμορφα χαρακτηριστικά
Το κόκκινο πρωτότυπο, όσο κι αν ξένιζε με την πρώτη ματιά, γινόταν αμέσως συμπαθές. Βέβαια, δεν ήταν μόνο το σχήμα του παράξενο, καθώς και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του ήταν αρκούντως νεωτεριστικά: Ήταν τρίκυκλο με τον τρίτο τροχό να κρύβεται επιμελώς κάτω από το πίσω μέρος του δίθυρου αμαξώματος, ενώ η κίνηση μεταδιδόταν στους εμπρός τροχούς, επιλογή που τότε δεν ακολουθούσαν πολλοί. Ο χώρος των αποσκευών βρισκόταν στο δεξί πλευρό της… κοιλιάς του, προκειμένου να εξασφαλιστεί η άνεση για τους τρεις επιβάτες συν τον οδηγό. Κι αυτό ήταν επίσης ασυνήθιστο, όπως η κύρτωση στο πίσω μέρος, που λίγο ακόμα και θα την έλεγες σφαιρική. Όσο για την απόληξη του αυτοκινήτου, εκεί πια ήσουν βέβαιος ότι έβλεπες την ουρά ενός μεγάλου ψαριού. Τέλος, το μηχανικό σύνολο που χρησιμοποιούσε ήταν ένας επίπεδος αερόψυκτος τετρακύλινδρος κινητήρας των 2.129 κυβικών εκατοστών, με απόδοση 60 ίππων. Το συγκεκριμένο μοτέρ είχε κατασκευαστεί από την Skinner Motor Corporation, της οποίας ο ιδιοκτήτης Ralf Skinner ήταν πολύ καλός φίλος των Carl και Edward.
Πολύ παράξενο για να πετύχει
Το πρωτότυπο του Airomobile οδηγήθηκε για πάνω από 45 χιλιάδες μίλια σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, σε μια προσπάθεια προώθησης, που σκοπό είχε να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για την μαζική παραγωγή του. Γρήγορα έγινε αντιληπτό πως η όλη προσπάθεια ήταν επιτυχημένη από τεχνικής πλευράς, αφού το αεροδυναμικό τρίκυκλο ανέπτυσσε τελική ταχύτητα 130 χιλιομέτρων την ώρα, εμφανίζοντας μέση κατανάλωση 6,5 λίτρων ανά 100 χιλιόμετρα. Όμως, παρά το γεγονός ότι ήταν ένα μοντέλο χαμηλού κόστους που θα έφτανε στις αίθουσες των πωλήσεων με τιμή 550 δολάρια περίπου, τα χρήματα για τη μαζική παραγωγή του δεν βρέθηκαν ποτέ. Έτσι, παρέμεινε για πάντα ένα πρωτότυπο, που σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο Αυτοκινήτου του Reno, στην Πολιτεία της Νεβάδα (φωτ: Portland Art Museum)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
