Το σύντομο πέρασμα ενός αγωνιστικού της αεροπορικής εταιρείας Antonov, που κατάφερε τελικά να αφήσει το αποτύπωμά του στο διάβα της Αυτοκίνησης.
Όλοι ξέρουν την αεροπορική εταιρεία Antonov. Επίσης, πολλοί είναι εκείνοι που γνωρίζουν το περίφημο διπλής πτέρυγας ελικοφόρο μονοκινητήριο αεροσκάφος «An-2», αφού από το 1947 που παρουσιάστηκε μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται τακτικά σε αεροπορικές επιδείξεις, ενώ παραμένει πάντα ένα αγαπημένο αεροπλάνο για τους αλεξιπτωτιστές.
Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’50 ήταν ιδιαίτερα παραγωγικό για την Antonov, με την παρθενική πτήση του αεροσκάφους στρατιωτικών μεταφορών «An-8» το 1956, αλλά και των «An-10» και «An-12» ένα χρόνο αργότερα. To 1959 έφτασε η ώρα του επιτυχημένου δικινητήριου επιβατικού «An-24», που έμεινε στη γκάμα της εταιρείας για 20 έτη και αρίθμησε σχεδόν 1.400 μονάδες παραγωγής. Την ίδια χρονιά όμως, το Γραφείο Σχεδιασμού της Antonov δημιούργησε και κάτι εντελώς διαφορετικό.
Το 1959 τα στελέχη της αεροπορικής εταιρείας, προφανώς για λόγους γοήτρου, αποφάσισαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, κατασκευάζοντας ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε περίπτωση το δημιούργημά τους να φτάσει έστω και σε ολιγάριθμη παραγωγή, έβαλαν στην εξίσωση την υψηλού επιπέδου αεροναυπηγική τους τεχνολογία για την εξέλιξή του.
Το πλαίσιό του ήταν από λεπτό χάλυβα με τη χρήση και χωροδικτυώματος, ενώ για τα μέρη του αμαξώματος υιοθετήθηκε ως υλικό το ντουραλουμίνιο. Αεροπορικά στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν επίσης για την κατασκευή της δεξαμενής καυσίμων, ενώ και τα φώτα σήμανσης της αεροπλοΐας βρήκαν σε αυτό την εφαρμογή τους.
Ο σχεδιαστής του Yu L. Zemtsov επέλεξε για τη σιλουέτα του αυτοκινήτου μια coupe διαμόρφωση, με αισθητική εμπνευσμένη κυρίως από τα ιταλικά αγωνιστικά της εποχής. Οι πόρτες του όμως άνοιγαν προς τα επάνω, όπως τα φτερά του γλάρου την ώρα που πετάει, κατά το παράδειγμα της γερμανικής και κλασικής σήμερα Mercedes-Benz 300 SL.
Στο διαμέρισμα του κινητήρα τοποθετήθηκε το μηχανικό σύνολο των 1.3 λίτρων του Moskvitch 407, που στην έκδοση παραγωγής του μοντέλου απέδιδε 45 ίππους, με το χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων να στέλνει την κίνηση στους πίσω τροχούς. To 1960 κατασκευάστηκαν ακόμη δύο μονάδες του «Kiev Sport», όπως ονομάστηκε το αυτοκίνητο για να τιμήσει την πρωτεύουσα της Ουκρανίας. Το ένα από αυτά ήταν coupe και το άλλο roadster, αμφότερα όμως διέθεταν πια τον κινητήρα των 2.4 λίτρων του GAZ «M-21 Volga», που απέδιδε για την περίσταση 90 ίππους.
Το «Kiev Sport» δεν πέρασε απαρατήρητο, καθώς η ετήσια έκδοση του γαλλικού περιοδικού «L’ Αutomobile» το αξιολόγησε ως «το πιο κομψό σπορ αυτοκίνητο» με εξαιρετική σχεδίαση για την εποχή του. Τα τρία αγωνιστικά έλαβαν μέρος στις αναμετρήσεις της εποχής τους, όχι όμως σε τακτική βάση, με σημαντικότερη διάκριση το ασημένιο μετάλλιο του πρωταθλήματος Ουκρανίας.
Την περίοδο 1961-1962 συμμετείχαν σε κάποιους αγώνες με οδηγούς τον Yu L. Zemtsov (o σχεδιαστής), τον Α. Argentov και τον Α. Nevzglyad, χωρίς κάποια σημαντική επιτυχία. Στη συνέχεια αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση και έπειτα σχεδόν ξεχάστηκαν. Στα χρόνια μας επιβιώνει μόνο το roadster, με ελπίδες για την πλήρη αποκατάστασή του στο μέλλον.