Πιστοποιημένο στην κατηγορία των αυτοκινήτων άνω των 1.601 κυβικών εκατοστών, το «RS 1600» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1970.
Η χωρητικότητα του κινητήρα αυξήθηκε στα δύο λίτρα, αφού εκτός των άλλων δέχθηκε τις περιποιήσεις του Μπράιαν Χαρτ (θυμηθείτε τον: Toleman 1984, με τα δικά του μοτέρ έτρεξε για πρώτη φορά ο Άιρτον Σέννα στην F1) και το βάρος του μειώθηκε κατά 18 κιλά. Από εκεί και πέρα κι ως τα τέλη του 1974, το «RS 1600» δε μπορεί παρά να χαρακτηριστεί σαν ένα «ευτυχισμένο» αυτοκίνητο: είχε κερδίσει τρεις συνεχόμενες φορές το RAC και άλλες δύο τις 1000 Λίμνες, εκεί που είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση δυό χρόνια νωρίτερα. Στα «τρόπαιά» του επίσης, από μια φορά η Νέα Ζηλανδία και η Ουαλλία.
Το συναίσθημα της ευτυχίας –αν μπορούμε να πούμε πως και οι κατασκευές, κάποτε, το νιώθουν- πηγάζει από τα ονόματα των οδηγών που έφεραν το αγωνιστικό στις νίκες: Τίμο Μάκινεν, Χάνου Μίκολα, Ρότζερ Κλαρκ, Μαρκού Άλεν. Δεν υπάρχει τίποτα να πείς, δέος! Και στο δεξί μπάκετ, η πρώτη μεγάλη γενιά των συνοδηγών, που επαυξάνει την εικόνα. Γκούναρ Παλμ, Χένρι Λίντον, Τζιμ Πόρτερ, Τζον Ντέιβενπορτ.
Εκκεντροφόροι επικεφαλής: 2
Καρμπιρατέρ: 2 διπλά 45άρια της Webber
Κείμενο: Σπύρος Χατήρας