50 χρόνια Porsche 917

Από τις 14 Μαΐου έως τις 15 Σεπτεμβρίου 2019 το Μουσείο Porsche θα τιμήσει την 50ή επέτειο της 917, με μια ειδική έκθεση με τίτλο «Τα χρώματα της ταχύτητας, 50 χρόνια Porsche 917». Συνολικά 14 εκθέματα θα συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα. Το Μουσείο Porsche θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στο κοινό μια σχεδιαστική σπουδή της 917, ως φόρο τιμής για την πρώτη νίκη της γερμανικής εταιρείας στο Le Mans το 1970. Το κόκκινο-άσπρο αυτοκίνητο επιμελήθηκε μια μικρή ομάδα σχεδιαστών και μηχανικών.

Η γερμανική εταιρεία ξεκίνησε το «Project 917» τον Ιούνιο του 1968, όταν η Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA) ανακοίνωσε μια κατηγορία sport αυτοκινήτων, με κυβισμό έως πέντε λίτρα και ελάχιστο βάρος 800 κιλά. Υπό την επίβλεψη του Ferdinand Piech, η παραγωγή των προβλεπόμενων 26 μονάδων του νέου αγωνιστικού μοντέλου ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1969, έτσι ώστε η 917 να μπορέσει να ξεκινήσει την αγωνιστική της καριέρα τον ίδιο χρόνο. Αφού εγκατέλειψε τους πρώτους τρεις αγώνες λόγω προβλημάτων νεότητας, η 917 ξεκίνησε την επιτυχημένη πορεία της τον Αύγουστο του 1969 με συμμετοχή στον αγώνα 1.000 χιλιομέτρων του Οsterreichring, αποσπώντας τη νίκη με τους Jo Siffert και Kurt Ahrens. Η διαμόρφωση του κινητήρα της 917 ήταν ασυνήθιστη, όσο και οι διαφορετικές εκδόσεις του αμαξώματός της. Πίσω από το κάθισμα του οδηγού υπήρχε ένας αερόψυκτος, 12κύλινδρος κινητήρας οριζόντιας διάταξης. Ο κινητήρας αυτός των 520 ίππων είχε αρχική χωρητικότητα 4.5 λίτρα. Το σωληνοειδές πλαίσιο ήταν κατασκευασμένο από αλουμίνιο, ενώ το αμάξωμα από συνθετικά υλικά ενισχυμένα με υαλονήματα. Οι μηχανικοί της Porsche εξέλιξαν και άλλες εκδόσεις του αμαξώματος, ώστε αυτό να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που έθεταν οι διάφορες αγωνιστικές πίστες. Το αυτοκίνητο με το κοντό πίσω μέρος σχεδιάστηκε για δρόμους με έντονες στροφές, όπου υπήρχε ανάγκη για μεγάλη πίεση επαφής, ώστε οι οδηγοί να μπορούν να στρίβουν με μεγάλες ταχύτητες. Το αγωνιστικό με το μακρύ πίσω μέρος σχεδιάστηκε για γρήγορες πίστες, όπου η οδήγηση απαιτεί υψηλές τελικές ταχύτητες. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε η ανοικτή 917 Spyder, η οποία χρησιμοποιήθηκε στους αγώνες Can-Am και Interseries.

Νίκες και πρωταθλήματα

Στα τέλη της αγωνιστικής σεζόν του 1970, η Porsche επιβεβαίωσε την ανωτερότητά της με τις 917 και 908/03, αποσπώντας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εννέα νίκες σε δέκα αγώνες. Αυτές ξεκίνησαν στην Daytona και συνεχίστηκαν στο Brands Hatch, τη Monza, το Spa, την πίστα του Nürburgring, το Targa Florio, το Le Mans, το Watkins Glen και το Οsterreichring. Το σημαντικότερο γεγονός πάντως στη σεζόν αυτή ήταν η πολυπόθητη νίκη στον 24ωρο αγώνα αντοχής του Le Mans, όπου οι Hans Herrmann και Richard Attwood έφεραν το τρόπαιο στο Zuffenhausen στις 14 Ιουνίου 1970. Η 917 με το κοντό πίσω μέρος που οδηγούσαν, βαμμένη στα χρώματα της Porsche Salzburg κατάφερε να νικήσει όχι μόνο τους αντιπάλους της, αλλά και την έντονη βροχόπτωση. Όπως και την προηγούμενη χρονιά, έτσι και στη σεζόν του 1971 η 917 κυριάρχησε, με αποτέλεσμα η Porsche να κερδίσει και πάλι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με οκτώ νίκες σε δέκα αγώνες. Και για ακόμα μία φορά, η Porsche 917 ήταν η νικήτρια στον 24ωρο αγώνα του Le Mans, αυτή τη φορά με τον Gijs van Lennep και τον Helmut Marko, οι οποίοι πέτυχαν ρεκόρ με μέση ταχύτητα 222 χλμ./ώρα σε μια απόσταση 5.335 χιλιομέτρων, που παραμένει αλώβητο ακόμα και σήμερα. Ένα ειδικό χαρακτηριστικό εκείνης της 917 με το κοντό πίσω μέρος, η οποία ξεχώριζε με το «πτερύγιο καρχαρία» που είχε, ήταν το σωληνοειδές πλαίσιο από μαγνήσιο. Μια 917, με μακρύ πίσω μέρος, πέτυχε ένα ακόμα ρεκόρ το 1971. Στην ευθεία του Mulsanne, η οποία αποτελεί μέρος του 24ωρου αγώνα του Le Mans, έχοντας τον αριθμό 21 έτρεξε με την υψηλότερη ταχύτητα των 387 χιλιομέτρων ανά ώρα. Μια ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση στο Le Mans ήταν η 917/20, που αποτελούσε ένα συνδυασμό των εκδόσεων με κοντό και μακρύ πίσω μέρος, ενώ ξεχώριζε με το μεγάλο πλάτος της. Παρόλο που το αγωνιστικό με το ροζ χρώμα και το παρατσούκλι «το γουρούνι» εγκατέλειψε στα μισά του αγώνα, το ασυνήθιστο χρώμα του το κατέταξε ανάμεσα στα πιο διάσημα αγωνιστικά που έχει δημιουργήσει ποτέ η Porsche.

Η 917 στο Can-Am

Όταν ο κανονισμός της FIA για το πεντάλιτρο σπορ αυτοκίνητο αποσύρθηκε στα τέλη του 1971, η Porsche αποφάσισε να συμμετάσχει στο Canadian American Challenge Cup (Can-Am). Τον Ιούνιο του 1972, η ιδιωτική αγωνιστική ομάδα Penske χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την 917/10 Spyder με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα. Με ισχύ που έφτανε τους 1.000 ίππους, η Spyder κυριάρχησε στη σειρά των αγώνων και εξασφάλισε το πρωτάθλημα Can-Am με νίκες στο Road Atlanta, το Mid Ohio, το Elkhart Lake, το Laguna Seca και το Riverside. Τον επόμενο χρόνο, η 917/30 Spyder των 1.200 ίππων πραγματοποίησε την πρεμιέρα της στους αγώνες. Η ανωτερότητα του θηριώδους αυτού αυτοκινήτου που οδηγούσε ο Mark Donohue ήταν τόσο προφανής που τελικά χρειάστηκε να αλλάξουν οι κανονισμοί του Can-Am, έτσι ώστε η 917/30 να εξαιρεθεί από περαιτέρω συμμετοχές στη σεζόν του 1974.

To καλύτερο αγωνιστικό

Η φήμη της 917 έχει μέχρι και σήμερα θρυλικές διαστάσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που 50 ειδικοί των διεθνών αγώνων αυτοκινήτου από το Βρετανικό περιοδικό αυτοκινήτου Motor Sport πρότειναν την 917 ως το σημαντικότερο αγωνιστικό αυτοκίνητο στην ιστορία. Η Porsche κατασκεύασε συνολικά 65 μονάδες της 917. Από αυτά, τα 44 ήταν κουπέ με κοντό και μακρύ πίσω μέρος, δύο ήταν PA Spyder και 19 ήταν Can-Am και Interseries Spyder με κινητήρες τούρμπο έως 1.400 ίππων. Επτά από τα σημαντικότερα μοντέλα της 917, ανάμεσα σε αυτά και τα αυτοκίνητα που νίκησαν στο Le Mans το 1970 και το 1971, καθώς και η 917/30 Spyder εκτίθενται σήμερα στο νέο μουσείο της Porsche, στο Zuffenhausen της Στουτγάρδης.

PORSCHE 917 Κ Kινητήρας: 180º V12 Κυβισμός: 4.907 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 86 mm x 70.4 mm Σχέση συμπίεσης: 10.5:1 Ισχύς: 600 ίπποι στις 8.300 σ.α.λ. Ροπή: 57,3 χλγμ. στις 6.400 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: Στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: Χειροκίνητο 5 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 354 χλμ/ώρα Μήκος: 4.120 χλστ. Πλάτος: 1.980 χλστ. Ύψος: 940 χλστ. Μεταξόνιο: 2.300 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.564 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.584 χλστ. Βάρος: 800 κιλά