1ο Τατόι Circuit ΦΙΛΠΑ 2012

Την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012 στην πίστα του Τατοϊου διεξήχθη ο αγώνας, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Διεθνούς Ομοσπονδίας Παλαιών Αυτοκινήτων–FIVA. Η εκδήλωση αναβίωσε αναμνήσεις από θρυλικές στιγμές αγώνων της περιόδου 1956-1982, δίνοντας συνέχεια και διάρκεια στις λαμπερές εικόνες, που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στην ιστορία των ελληνικών αγώνων ταχύτητας. Το Τατόι άλλωστε, ήταν ο «ναός» του Πανελληνίου Πρωταθλήματος και όχι μόνο.

Οι συμμετοχές των αυτοκινήτων έφθασαν τις 162, ενώ των μοτοσικλετών τις 57, δείγμα της μεγάλης ανταπόκρισης που βρήκε το κάλεσμα της ΦΙΛΠΑ τόσο στα μέλη της, όσο και στα μέλη των άλλων Λεσχών. Στις μοτοσικλέτες διεξήχθησαν οι κατηγορίες Super Classic-Moto και Regularity Classic-Moto, ενώ στα αυτοκίνητα υπήρχαν αντίστοιχα οι κατηγορίες  Regularity Classic και Super Classic.

Περισσότερο από όλα, το «1ο Τατόι Circuit ΦΙΛΠΑ 2012» ήταν μια γιορτή του μηχανοκίνητου αθλητισμού που τίμησε το χώρο διεξαγωγής της, με το τεράστιο ειδικό βάρος για τους ελληνικούς αγώνες. Οι παλαιότεροι που βρέθηκαν εκεί μπόρεσαν να θυμηθούν ξανά και οι νεώτεροι να μάθουν και να καταλάβουν λίγα πράγματα παραπάνω για τους αλλοτινούς αγώνες ταχύτητας που γίνονταν εκεί, βλέποντας συνάμα και αρκετά από τα αυτοκίνητα που εμφανίζονταν άλλοτε στην αφετηρία.

  
 
 

Οι διαφορές, σε σχέση με το παρελθόν της διαμορφωμένης στους χώρους του αεροδρομίου πίστας, ήταν μεγάλες. Οι αχυρόμπαλες που διευθετούσαν την πορεία των αυτοκινήτων ήταν βέβαια εκεί, όμως όχι γυμνές σαν άλλοτε, αλλά καλυμμένες με πλαστικό περίβλημα. Η μόνη ορατή ομοιότητα –οι παλιοί του Τατοΐου χαμογελούσαν πλατιά γι αυτό- υπήρχε στο χώρο των πιτς: σε αυτά επικρατούσε το ίδιο νοσταλγικό χάος.

 

Οι φαντάροι ήταν εκεί και πάλι, χειροκροτώντας κάθε αυτοκίνητο καθισμένοι όλοι μαζί στον πεσμένο κορμό ενός δένδρου. Ο κόσμος στη γνώριμη θέση του, στηριγμένος στα κάγκελα παραπλεύρως της μεγάλης ευθείας, λες και τους είχες αφήσει στο ίδιο σημείο από τότε. Κι οι παλιοί φωτογράφοι, πλην εκείνων που έφυγαν, ήταν εκεί προσπαθώντας και πάλι να βρουν την καλύτερη γωνία λήψης. 

Ο ελληνικός μηχανοκίνητος αθλητισμός έχει βάθος μισού αιώνα αγώνων, ιστορία και κουλτούρα. Το ξέραμε, αλλά καμιά φορά αξίζει να συνειδητοποιείς μέσα σου καλύτερα αυτό που σου έχουν προσφέρει και έχεις, ώστε να το σέβεσαι, να το εκτιμάς και να το διατηρείς. Οι προεκτάσεις του μηνύματος έρχονται από την καλή διάθεση όλων αυτών των ανθρώπων που ήταν εκεί και ιδιαίτερα των νέων, ομορφαίνοντας την ημέρα μας, επιλέγοντας να συντηρούν αυτοκίνητα του λαμπρού παρελθόντος και να ζουν με αυτά τον ελεύθερο χρόνο τους.

  
  

Ο πρώτος αγώνας αυτοκινήτων έγινε το 1926 στην άσφαλτο της Συγγρού και μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρόγονος των αγώνων ταχύτητας στη χώρα μας. Χρειάστηκε όμως να περιμένουμε ως το 1957 για να δούμε τον πρώτο πραγματικό αγώνα ταχύτητας, με νικητή τον Κώστα Σπηλιωτάκη και την Αlfa Romeo του, στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Τατοΐου. Το 1958 ξεκίνησε και το αντίστοιχο πρωτάθλημα, που κατακτήθηκε από το Νίκο Παπαμιχαήλ. Την περίοδο εκείνη (1958-1959) άρχισε η διεξαγωγή των σιρκουί στους δρόμους της Ρόδου και της Κέρκυρας. Η Ρόδος, η Κέρκυρα και το 3ωρο Τατόι ήταν τα πεδία της άμιλλας τη δεκαετία του ’60. Σε αυτά αναδείχθηκαν οι πρωταγωνιστές, αρχής γενομένης από τον Άλκη Μίχο με την Αlfa Romeo και τον Τζόνι Πεσμαζόγλου με την Chevrolet V8 με το υποκοριστικό «γουρούνα», ως τις Jaguar E Type και το Volvo 544 του Γιάννη Ψύχα. Ύστερα ακολούθησε η περίοδος 1966-1967, στην οποία ξεχώρισε ο Γιάννης Μεϊμαρίδης «Μαύρος», πρωταθλητής με την Αlfa Romeo Giulia. Το 1968, μετά από ένα συναρπαστικό πρωτάθλημα, ο τίτλος κατέληξε στον Σωτήρη Σοφιανόπουλο «Ειπώρχ», που τον κέρδισε στο τιμόνι μιας BMW 2002. Την επόμενη χρονιά ο Αλέξανδρος Μανιατόπουλος, που αγωνιζόταν με NSU TT και το ψευδώνυμο «Υψηλάντης», κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα στο θεσμό. Το 1970 ήταν η ώρα της Chevrolet Corvette Sting Ray, του Τζόνι Πεσμαζόγλου, γνωστότερης ως «στρίγγλας» από τον ήχο του κινητήρα της. Τον Οκτώβρη του 1971 χρόνου οι αγώνες δέχτηκαν χτύπημα με το θάνατο του «Μαύρου» στη Ρόδο. Τα συντρίμια της Alfa Romeo GTAm παρέσυραν στο θάνατο και τα σιρκουί πόλης, που από τότε απαγορεύτηκαν. Το Τατόι απέμεινε μόνο να στηρίζει το θεσμό και γι αρκετά χρόνια το κατόρθωσε. Ανεξίτηλες εικόνες υπάρχουν στη μνήμη μας από τότε: η Alpine-Renault του Τάσου Λιβιεράτου, η Alfa Romeo GTAm του Γιώργου Μοσχού, η Porsche του «Λεωνίδα» και η «ψυχεδελική» 911 του «Αστερίξ», είναι μερικές από αυτές. Το Τατόι χάθηκε για τους αγώνες τον Οκτώβριο του 1983, ενώ από τις εναλλακτικές λύσεις καμία δεν μπόρεσε να χαρακτηριστεί κατάλληλη. Μαριτσά, Τυμπάκι και Βόλος δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους κι αν δεν υπήρχε από το 1989 ο χώρος του αεροδρομίου της Τρίπολης όλα θα είχαν τελειώσει. Από την περίοδο 1997-1998 λειτουργούν τα αυτοκινητοδρόμια των Μεγάρων και των Σερρών, επιτρέποντας δραστηριότητα στο χώρο των αγώνων ταχύτητας, που βέβαια δεν μπορεί να συγκριθεί με την προ του 1975 εποχή. 

OI ΝΙΚΗΤΕΣ

1957: Κώστας Σπηλιωτάκης, Αlfa Romeo GSV

1958: Νίκος Παπαμιχαήλ, Jaguar XK 140

1959: Tζόνι Πεσμαζόγλου, Chevrolet V8

1960: Ηλίας Μεταξάς, Jaguar XK 150

1961: Tζόνι Πεσμαζόγλου, Chevrolet V8

1962: Γιώργος Δεβερίκος, Volvo PV 544

1963: Γιώργος Δεβερίκος, Jaguar E Type

1964: Γιάννης Χρονίδης, Jaguar E Type

1965: Μανώλης Κοτσώνης, Jaguar E Type

1966: Γιάννης Μεϊμαρίδης, Αlfa Romeo Giulia TI

1967: Σωτήρης Σοφιανόπουλος, BMW 1800 TI

1968: Γιάννης Μεϊμαρίδης, Alfa Romeo Giulia Sprint GTA

1969: Νίκος Καπετανάκης, BMW 2002 ti

1969: Σταμάτης Κόκοτας, BMW 2002 ti

1969: Λάκης Φωτιάδης, Αlfa Romeo Giulia Sprint GTA

1970: Γιώργος Μοσχούς, BMW 2002 ti

1970: Γιάννης Μεϊμαρίδης, Alfa Romeo Giulia Sprint GTA

1971: Γιώργος Μοσχούς, BMW 2002 ti

1971: Τάσος Λιβιεράτος «Σιρόκο», Alpine Renault A110

1972/04: Γιώργος Μοσχούς, Αlfa Romeo GTAm

1972/06: «Σιρόκο», Αlpine Renault A110

1972/10: Παύλος Μαδεντζής, Ford Escort RS 1600

1972/12: «Σιρόκο», Αlpine Renault A110

1973/01: Γιώργος Μοσχούς, Αlfa Romeo GTAm

1973: «Σιρόκο», Αlpine Renault A110

1973: Άρης Λουμίδης «Αστερίξ», Porsche 911

1973: «Αστερίξ», Porsche 911

1973: «Σιρόκο», Alpine-Renault A110

1973: «Αστερίξ», Porsche 911

1974/04: «Σιρόκο», Grac-Renault

1974/05: «Σιρόκο», Grac-Renault

1974/07: «Σιρόκο», Grac Renault

1974/12: Μάκης Σαλιάρης, Cannon GRD

1975/01: Μάκης Σαλιάρης, Cannon GRD

1975/02: Μάκης Σαλιάρης, Cannon GRD

1975/03: Τάσος Μαρκουίζος «Ιαβέρης», Boubis-Alfa Romeo

1975/04: Γιώργος Μοσχούς, Αlfa Romeo 33T3

1975/11: Γιώργος Μοσχούς, Αlfa Romeo 33T3

1977/10: Γιώργος Μοσχούς, Αlfa Romeo GTAm

1977/11: Γιώργος Μοσχούς, Αlfa Romeo GTAm

1978/04: Τζιοβάνι Ραγκούζα, Ford Escort RS 2000

1978/08: «Σιρόκο», Lancia Stratos

1979/10: Τζιοβάνι Ραγκούζα, Ford Escort RS 2000 (Gr. 1-5)

1979/10: Μάκης Σαλιάρης, Chevron (Gr. 6)

1979/11: «Ιαβέρης», Ford Escort RS 2000 (Gr. 1-5)

1979/11: Μάκης Σαλιάρης, Chevron (Gr. 6)

1981/11: «Στρατισίνο», Ford Escort RS (Gr. 1)

1981/11: «Ιαβέρης», Ford Escort RS 2000 (Gr. 1-5)

1981/11: Μάκης Σαλιάρης, Chevron (Gr. 6)

1982/10: «Γκάσπερ», Opel Ascona 2000 (Gr. 1)

1982/10: Nίκος Μακρυγιάννης, Ford Escort RS (Gr.2-5)

1982/10: Μάκης Σαλιάρης, Marlboro ABM (Gr.6)

 
 

Για 20 χρόνια στο αεροδρόμιο του Τατοΐου απογειώνονταν και οι αισθήσεις των φίλων του «Ακρόπολις», παρακολουθώντας τον αγώνα ταχύτητας των αυτοκινήτων που συμμετείχαν σε αυτό. Το 1956, όταν το «Ακρόπολις» συμπεριλήφθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ, αποφασίστηκε ο εμπλουτισμός του με μια δοκιμασία ταχύτητας στο Τατόι. Tα επόμενα χρόνια το αεροδρόμιο εξελίχθηκε σε αναπόσπαστο συστατικό του ράλλυ, αποτελώντας την τελευταία του δοκιμασία, που αναβαθμίστηκε σε ημίωρο αγώνα ταχύτητας. Ήταν ένας δημοφιλής τόπος για την προσέλευση των θεατών, που κατέφθαναν για να δουν τους καλύτερους οδηγούς εν δράσει. Ποιόν να πρωτοθυμηθεί κανείς; Eric Carlsson, Tom Trana, Gunnar και Ake Andersson, Bengt Soderstrom, Τimo Makinen, όλοι τους πρωταγωνιστές εκείνης της αξέχαστης περιόδου! Τίποτα όμως να συγκριθεί με τη διετία 1968-1969, όταν η Ford και η Porsche ανταγωνίζονταν για τη νίκη στα σπουδαιότερα ράλλυ. Στον εθνικό μας αγώνα οι δύο εταιρείες τα μοιράστηκαν όλα, κερδίζοντας η μία το 1968 με το Εscort του Roger Clark και η άλλη το 1969 με την 911 του Pauli Τοivonen. Το απόγειο του θεάματος σημειώθηκε στο αεροδρόμιο, με τον εμπρός αριστερό τροχό του Εscort να απογειώνεται, όντας ελάχιστα μέτρα πίσω από την 911, που ο οδηγός της προσπαθούσε να συγκρατήσει σε μια τροχιά που να μην αντιβαίνει τους νόμους της φυσικής. Το 1971 ο νικητής του 19ου Ακρόπολις Οve Andersson σημείωσε τον ταχύτερο γύρο στο αεροδρόμιο, στο οποίο όμως πρώτος αναδείχθηκε ο Jean Pierre Nicolas. Διαφορετική ήταν η εικόνα στο Τατόι τον επόμενο χρόνο, που χαρακτηρίστηκε από την επίσημη συμμετοχή των BMW 2002 ti, με κεντρική φυσιογνωμία τον Αkim Warmbold. Βέβαια, κανείς δε μπορεί να παραλείψει την παρουσία του Simo Lampinen με τη Lancia Fulvia HF, αλλά και του Hokan Lindberg με το Fiat 124 Spider. Το 1975, στο 22ο ράλλυ Ακρόπολις, το αεροδρόμιο χρησιμοποιήθηκε για να γίνει η κατατακτήρια δοκιμασία που θα καθόριζε τη σειρά εκκίνησης των αυτοκινήτων. Κι αν δεν προκάλεσε έκπληξη η πρώτη θέση της Αlpine του «Σιρόκο», κανείς δεν περίμενε να δεί τόσο ψηλά την Αlfa Romeo Veloce που έτρεχε ο «Ιαβέρης» και προετοίμαζε ο «Μπούμπης». Η «Ντόλι» κατέλαβε την τρίτη θέση, υποσκελιζόμενη μόνο από τον «Σιρόκο» και την Αscona του Rauno Αaltonen. Πίσω της άφησε τη Stratos του Bjorn Waldegard, την Αscona του Walter Rohrl, τη Stratos του Raffaele Pinto και την Corolla του Ove Andersson. Το 1976 το Τατόι αποσύρθηκε από τον Εθνικό μας Αγώνα, αφού αντικαταστάθηκε από μια προαιρετική δοκιμασία κατάταξης στη Δεκέλεια.